Göbeği Güne Gelmez(İSTİDRÂK)

Görmedi bu memleket daha evla bir yiğit,
Uyuz tayla ünlendin yazayım beyit beyit.

Kaderin nasipliymiş zaman buyurdu ferman,
Sevdan gün batımıyken aşkına geldi derman.

Koca meydan sofrası bandıkça ballandınız,
Sağmal inek çiftlikten emdikçe dallandınız,

Kaynaklar açılınca çağlar oldu gözeler,
Eğlendirdi yoldaşı havyar süslü mezeler.

Hay maşallah maşallah büyüdükçe devleştin,
Villa, saray, köşk derken konaklaştın evleştin.

Aman nazar değmesin dönmüyor boyun boğaz,
Bitmez destan her şarkın her biri bir turkuaz.

Kuzgun buldu mu leşi nerde olsa dideler,
Doydu akraba hısım taş emerken mideler.

Çokça mekân yarattın iş tuttu avareler,
Kırıntı yok evinde selam vermez fareler.

Her yurttaş sizin gibi sunsa yurda hizmeti,
Kalmazdı arpalıkta tüysüz yetim zimmeti.

Devletten daha aşrı devletçisin her işte,
Güne gelmez göbeğin bu dünyada güreşte.

Kısmeti önden gelen gür yeleli aslansın,
Vuslatî hak yolcusu hangi dağa yaslansın.

Osman Öcal