“Kaybolan yılları” çalarken keman
Toz duman sanki kafam, şaşkın zaman
Yorgunum arkadaşım, yok bir liman
Göç ederken duygular şaşkın sanki
 
Bahtımın yazgısı ilk günden kara
İncinen sevgilerim derin yara
Ah! Hayat etti neden hep madara
Göç ederken umudum bitmez gibi
 
Köklerim sallanıyorken lal dilim
Bir avuç küldü kalan, yok kandilim
Aldatırlar ama derler adilim
Göç ederken güvenim sorgum hani
 
Göç edenlerle bu yalnızlık büyür
Bu yürek toprağın üstünde çürür
Sormayın hiç mavi kız nasıl üşür
Göç ederken bedenim gelmez geri
 
Fâ'ilâtün / fe'ilâtün / fe'ilün