Ben,
Hayallerimle yaşadım hep,
İmkânsızlıkların ardınca koştum;
Donuk düşlerimdi gündüzüm,
Sevincim,
Sızım.

Gölge oldum,
Gölge olmak istedim de hep
Güneşin sıcağında,
Bir gölge bulamadım.

Çınar sandınız çoğu kez,
Her şeye muktedir,
Herkes;
Oysa
Öylesi yalnızdım ki içimde,
Yapayalnız.

Donuk
Düşlerimdi günlüğüm,
Gecelerimde öğütüldüm;
Sonsuza giden yol balçıktı,
Gök girdi,
Kızıl çıktı.

10.Şubat.2012 23.40

Çok enteresan! Sizin şiirlerinizi okurken; hani satır aralarında giz olan minicik ayrıntılar olur ya; gerçeği koynunda saklayan ve farkındalığımızı bekleyen! İşte -mısralarda saklı- böyle bir detay, giz var dizelerinizde, bana yansıyan! Siz tebessüm de etseniz, hüzün de dolsanız, değişmeyen...Bazı muzip bir çocuk yalınlığı bazı ürkek yeni yetme delikanlı...Bazı içinde deli ırmaklar taşarken yine de taşırmayan bir olgun gönül, bazı da nedensiz yeşeren baharlarına o sevimli ve içinden gülümseyen masum göz bebekleriyle kucak açan; kendi küçük, benliği büyük, nefs-i dolgun yanıyla; usançla çöken omuzlarını mağrur edasıyla dik tutmaya çalışan bir insan görürüm.

Bağışlayınız Ahmet Bey! Bunlar, naçizane okur gözü ve insan özümle, nazarımda us ve gönül aynama yansıyan ışık hüzmeleri sadece!
Güzel ve naif kaleminize saygı ve dostlukla...

Zatıaliniz gibi latif, nezih ve zarif bir usta tarafından üstada yakışır bir nezahat ve zerafetle onurlandırılmam beni nasıl mutlu ediyor bilemezsiniz.
Şiirin aynı zamanda bir gizem olduğunu bilen zatıalinizin sakladığım gizleri kalbimi okurcasına anlaması okuyucu ve yorumcu olarak nasıl da bir usta olduğunuzun yorumunuzdaki aynasıdır.
Müteşekkirim; kalbi saygım, sevgim ve muhabbetimle efendim.

Ustaya tebrik ve saygılar.
kıskançlık hastalığı ölümcül mü acaba?

Ayyyy!!! İlahi Osman Hocam, iyi ki varsınız. Müteşekkirim size. Saygım, sevgimle...