GÖNÜL TERANESİ


Gönül teranesi çalar derinden
Nağmeleri aha dökmeye gebe.
Bir hasret dumanı tüter serinden
Son sözü eyvaha çıkmaya gebe.


Islanmaktan bezmiş, kirpik uçları
Kapanmaz elleri, boş avuçları
Kendi işlediği bütün suçları
Doğmayan sabaha yıkmaya gebe.


Burkuyor içini vuslat kaygısı
Delidir, yazgıya eksik saygısı
Beynini kemiren sevda duygusu
İsyanla, günâha akmaya gebe.


Derler ki; çok seven ermez murada
Terk-i diyar eder, durmaz burada
Kasavetten uzak denilen oda
Sin denen penaha bakmaya gebe.


Kazanda kaynayan can kadar hürüm
Tabibim kayıpta, bulunmaz kürüm
Gönlü esir alan ateşli cürüm
Çöllerde, yüz vaha yakmaya gebe.

Şiirlerin Ziyası