Gönül Treni

Şu gönül trenine ne çok yolcular bindi
Kimisi sevdim dedi söylediği yalandı
Öyle yolcular var ki tren giderken indi
Kiminin yüzü güzel kalbi karayılandı

Kimi aşk için çıkmış bu meçhul yolculuğa
Sevdasını haykırır dağda taşa toprağa
Kimisi çiçek olmuş dal ucunda yaprağa
Mahzun bakışlarıyla yürekleri delendi

Kimi macera arar günlük aşkın peşinde
Umrunda değil dünya yanmıyor ateşinde
Isıtmıyor kalpleri umut yok güneşinde
Kimi temiz kalpleri insafsızca çalandı

Kimi oynayıp durur kıpkızıl saçlarıyla
Seven kalpleri okşar tatlı mizaçlarıyla
Erişilmeze çıkar aşkta miraçlarıyla
Zamansız veda ile kalbi derde salandı

Kimi şiir tadında merhabalar gönderir
Bilir her merhabaya yorgun yürekler erir
Kimi tüm neşesiyle teselli oluverir
Kimi gözyaşlarımı damla damla silendi

Ve bu aşk treninin öyle bir yolcusu var
En son istasyonadır kalpte çizdiği kulvar
Sönmüyor hiç güneşi her daim aşkla yanar
Sevdasına vefakâr kadir kıymet bilendi

Bir ömür vermiş bana hayat denen bu handa
Sevgileri bir yanda, merhameti bir yanda
Coşari seni bekler bu yolcun son vagonda
Riyasız duygularla yüzüme tek gülendi

25.07.2008/Samsun

İbrahim Coşar