" Göz yaşımdadır.GÜLCE(Buluşma)

GÖZ YAŞIMDADIR.
Gelmeyin üstüme,gelmeyin acılarım!
Artık yaş ta kalmadı gözlerimde
Yüreğim ağlıyor,
Kanatmayın yüreğimi,
Göz bebeklerimde,
Bitsin bu amansız sancılarım.

Ağlama demeyin sakın,dostlarım!
Ömrümün gıdası, gözyaşımdadır.
İyi bir tahlille, bakın dostlarım,
Ruhumun sedası; gözyaşımdadır.

Bütünleştim artık sizlerle acılarım.
Yaşantımın bir kesiti hatta tamamı oldunuz.
O çok hızlı gençlik yıllarım hariç;
Delikanlı,deli canlı, şaşaalı yıllarım,
Deli dolu hatıralarım hariç.
Sonrası? .
Sonrası hüsran,
Sonrası dert ve keder,
Artık yeter yeter!

Teselli etmeyin! Viraneyim ben
Hicran ateşinde pervaneyim ben
Behlül-ü Dane’ydim,divaneyim ben
Gönlümün nidası, gözyaşımdadır.

Solmuş bağda bağban mıyım?
Bülbülün ahında figan mıyım?
Yetmedi mi çektiklerim?
Ah edip inlediklerim...
Gelmeyin üstüme artık!
Taşıyacak gücüm de yok,takatim de,
Bu ahir vaktimde...

Yıllar yılı gülmez oldu bu bahtım;
Yıkıldı sarayım,devrildi tahtım.
Etem-i Dünya da,kalmadı ahtım;
Cürmümün cüdası gözyaşımdadır.

İBRAHİM ETEM EKİNCİ.
07 02 2011 ANKARA. "





Dokunurken Dokundurandır Şiir.

Şiir iki şekilde etkiler okuru: 1. Yaşamın gerçekliğine dokunur SOMUT yanıyla, 2. Yaratıcı zekânın imbikten süzercesine damla damla tahayyülemize akıttığı ütopik, SOYUT yanıyla...

Değerli şair İbrahim Etem EKİNCİ' nin bu dizeleri, DOKUNABİLİRLİĞİYLE; okurda farklı ve derin iz bırakan; ortak duygu birliği nedeniyle homojen özelliğe sahiptir.

Gerek serbest dizelerdeki ses uyumu, ahenk, gerekse hece kısmındaki uyak yapısı ve bütünüyle (serbest ve hece) dizelerin anlamdaki bütünlüğü; finale değin hüznün, sitayişin, irdeleyişin farklı tonlarıyla sürmekte... Şiirin sürükleyiciliği, tabii ki anlam kadar, anlamı sözcüklere giydiren dilin akıcılığı, anlaşılırlığıyla da ilgilidir.

Okurun kendinden bir şey buluşu,
mısraların, sözcüklerin tam da hayatın kalbine dokunuşudur şiirin gerçekliği.Ve,

Hem dilimizin ucuna değin gelip hecenin kalıplarına sığdıramadığımız söylemleri, hem de
Serbest veznin tanıdığı özgürlükle, bir çırpıda, ancak ahenkli bir sıralanışla sözcüklere büründürdüğümüz içselliğimizin naif söylemlerini aynı kurguda buluşturan ' Gülce/ Buluşma ' yı, işte bu yüzden seviyorum...

'Asırlık ulu çınar ' dediğimiz geleneğin hiç kurumayan kökü ' HECE ' ile, o kökün meyve veren dalları ' SERBEST ' i, mazisine yakışır bir üretkenlikle barışık kıldığı için...Seviyorum, Gülce' mizi...

İnsanı insanla tanıştıran, insanı yaşamla kaynaştıran dizelerin değerli kalemine saygıyla, dostça...



kaynak:http://www.antoloji.com/