Sen, karanlık ötesi hapsedilen göz yaşım
Kimden medet umarsın yıllar senin sırdaşın
Can kafesim kızıl kor, sözüm yok alışmışım
Renkli rüyalarımı ölçerim arşın arşın

Yetmez mi akıttığın felaket damlaları
Aklımın içinden ne muamma geçer gider
Çok denedim susmayı at namert acıları
Bitsin artık hüsran çok,sinem bile derbeder

Avare diller dolar herkes aynı boşlukta
Bir müddet hoş bir seda ömürde bir temâşâ
Güzel muhabbet, gözler dalgın, ruhlar dorukta
Sorarım ak saçlarım, neden yıllar karmaşa

Doğuyor ömrüme bir dağılmış gece daha
Hadi toparlan ruhum, açık dursun penceren
Giy beyaz bir elbise, sukûta at kahkaha
Gönül yelpazeni aç,kaplasın yediveren

Kimsecikler duymadan yaşarım gözlerimle
Benim olan dünyamda sırlarım bir bilmece
Bir kanat daha çırpar yenerim sözlerimle
Saatin tıkırtısı yaşamımdır sadece

Gülnihal yine der ki;rüzgarın davetidir
Yel nereye eserse kumlar uzanır ömre
Gülmeyen yalnız yüzüm hüznün rehavetidir
Aynalar şahitimdir,elbet düşecek cemre

Nihal MİRDOĞAN

Offffff !!! Offf ki offffffffff!!!
Hocammmmm;
Tek kelimeyle okumaktan doyamadığım bir şiir bu,
Çok zor şiir beğenen birisiyim.
Bu şiirinizle çok güzel bir çizgi yakalamışsınız. Tebrik ediyorum sizi...