GÜL YANGINI

Tıpkısının aynısıyım,
Yaş 61'e girdi ya,
Bakmayın rakamları
Tersinden tersine okumaya çalıştığıma,
Aslında tersin tersin gitmeye başladı ya tren
Makasçı elinde bayrak
Kaçıncı kilometrede
Bekler ya beni, bekler...

Bir kaç sevdalı sözcük vardı dilimde
Eskilerden kalmış gül kurusu
Sağolsun en son yangında yaktı gitti
Onu da birisi...
Bize karikatür oyunu kaldı gerisi...

Mustafa CEYLAN






Çizen: Hikmet NAZLIM

HER İKİ USTAYA DA TEBRİKLER.

Seni eskiten yıllardan korkma!
İster düz oku, ister tersinden. Zamanı durduramazsın. En iyisi yaşadığın anı iyi değerlendirmesini bil.
Bu camianın sana ihtiyacı olduğunu söyleyip duruyorum. Sağlığını iyi koru, iş işten geçtikten sonra ne yapsan faydasız. Sağlıklı yıllar dili yorum. Fakirin sözünü yabana atma düyorum.

---

KİMLER GELMİŞ KİMLER GEÇMİŞ!

Dur yolcu,
Dur da dinle, kimler gelmiş kimler geçmiş iki kapılı şu handan. Peygamberlerin ayak bastığı, Velilerin, Evliyaların yaşadığı, tertemiz o kutsal toprakları kan dökerek kirletmişler. Nifak tohumları ekmişler. Kardeşi kardeşe düşürmüşler. Kardeş katili etmişler.
Nice hainler, nice münafıklar nice kan dökücüler gelmişler, geçmişler, göçmüşler şu dünya denen mekândan.
Âlemlere rahmet olarak gönderilen, ilklerin ilki, ezellerin ezeli, yaratılmışların sebebi hikmeti, gönüllerimizin sultanı, Muhammed Mustafa, s.a.s Efendimizin vefatından sonra gemi azıya almışlar. Koskoca İslâm âlemini bir birine katmışlar.
Bunların başında, Abdullah İbn. Sebe denilen Yahudi dönmesi, münafıkların baş aktörü gelmektedir. Hz. Osman’ın halifelik makamına geldiği zamanlardaydı;
Bu hain kendisi gibi fitneliğe gönül vermiş , Cermuz Oğlu, Kerrus Oğlu, Meymun Oğlu ve Yakup Oğlu gibi hainlerle, Nuh peygamberin oğulları zamanından kalmış harabelerde toplantılar yaparak fitne ve fücur tohumlarını ekmenin planlarını yapmışlardır.
Bu toplantıların ilkinde Abdullah ibn. Sebe denilen yılanı kendilerine lider seçmişlerdir.
Bu şahıslar Müslümanlar arasına nifak tohumları ekmek üzere sözleşirler. Ant içerler.
Bu kişilerin görev yerleri şöyle belirlenir.
Baş münafık Abdullah İbn Sebe: MEDİNE de,
Cermuz oğlu: BASRA’da.
Kerrus oğlu : KÜFE de.
Meymun oğlu: ŞAM da.
Yakup oğlu : MISIR da. Faaliyet gösterecektir. Her kes aldığı görevi en iyi şekilde yapacağına dair ant içer yemin eder!.
Emeviler Devlette hakimiyet kurarken, Haşimiler Devlette görev almamıştır….
HZ. ÖMER zamanında, Muaviye ve kardeşi Yezit, Amr ibn As, Emevi olmalarına rağmen devlette önemli görevler almışlar. Hz. Osman döneminde, Devlet merkezi Medine de olduğu halde, görev alanların çoğu Mekkeli idi.
Abdullah ibn. Sebe denilen münafık, bundan istifade etmenin yollarını arıyordu.
Hz. Ali Haşim oğullarındandı. Mekke Medine rekabeti başlamıştı. Münafıklar gurubu bunu gündemde tutmayı yeğliyordu. Bunda da başarılı oluyorlardı.
Diyorlardı ki; Devlet reisinin masum olması, adil olması, hatasız iş yapması gerekir.
Böyle biri var aslında!...
O da Hz. Ali den başkası değildi.
Hz. Ali kimdi?
Hz. Peygamber in amca zadesi ve damadı idi.
Hz. Peygamber onu küçük yaşında yanına almış, eğitmiş, bütün bildiğini ona öğretmiş kendisini halef olarak hazırlamıştır. Öldükten sonra yerine geçmesi için vasiyet etmişti.
Bir takım türediler onun hakkını gasp etmiştir.
Halbuki Peygamberin tavsiye ettiği kişi Hz. Ali idi diyorlar!...
Birçok ayet ve hadisi tevil ederek dini gerekçeler bulmaya çalışıyorlardı.
ŞÖYLE Kİ;
Kur’anda;
1) “ Bu gün dinimiz kemal buldu. Allah’ın dini tamamlandı.” Deniliyor.
SEBE ye göre, kemal bulmaktan murat, Hz Ali!
Nimetin tamamlanmasından murat yine Hz. Alidir. Diyordu!...
2)” İnsanlar arasında, öyleleri vardır ki; Allah rızası için kendilerini feda ederler.” Bu tür insanların en üstünü Hz. Alidir.
3) “Her millete bir müjdeci ve bir hidayet rehberi gönderilmiştir.” Deniliyor.
Abdullah ibn. Sebeye göre; Müjdeci olan Peygamberdir. Hidayet rehberi de Hz. Alidir.
Yine Kuranda: “ İman edenler, yerlerini yurtlarını bırakıp hicret edenler, Hak yolunda canlarıyla mallarıyla dövüşenler en yüksek dereceye haizdirler.” İşte bunların başında yine Hz. Ali gelir.
Yine Sebe ye göre, Hz Muhammet Ali ye,” Sen benim kardeşimsin, vezirimsin, varisimsin, halifemsin. Demiş!...
Yine uydurma bir hadise göre; Hz. Peygamber HUM Çayı kenarında, Aliye “Ben kimin efendisi isem, Ali de Muhammedin halifesidir.”
İşte bunlardan dolayı, Sebeye göre Hz. Ali; Hem masum, hem bütün naslar (deliller) ona işaret etmekte.. Onun yapamadığı bir mucize yoktur diyerek, Onu Dünyanın en zahit, en muttaki, en âlim, en zeki, en fasih, en beliğ, en şeci adamı, olarak göstermeye çalışmıştır.
Gaipten haber vermek Onun şanındandır. Onun her duası mutlaka kabul görür. Cinler Periler Onun kılıcı karşısında derhal dağılırlar. Güneş bile Onun emri ile iki kere geri dönmüştür. Seller Onun emri ile durmuştur. Yılanlar aslanlar Onun emrini dinlemişlerdir.
Böyle bir kişi için Peygamberin emrini dinlememek, Onun vasiyetini yerine getirmemek olur muydu?
İşte Abdullah ibn. Sebe denilen münafığın halka telkinleri hep bu tarz olmuştur. Bütün maksat, attığı fitne ve fesat tohumlarının kökleşmesini sağlamaktan başka değildi.
Bunda da son derece başarılı olmuştur.
Basralılar, TALHAYA,
Küfeliler ZÜBEYİRE mi meyilli idiler olsun! Bu Onun işini kolaylaştırıyordu. Üç koldan hücum etmek Osman’ı devirme işini kolaylaştırıyordu…..
Sebe nin içinde bulunduğu Mısır muhiti İslâm’dan önce Hıristiyan idi. Kendisi de Yahudi idi.
Hıristiyanlar İsa’nın geri geleceğine inanıyorlardı. Peki, O dönecekse Muhammed dönmeyecek mi?!....
Dönünce vasiyetini yerine getirmeyenleri kılıçtan geçirmeyecek mi! Bunun hesabını sormayacak mı?!......
İşte bu ve buna benzer fikirlerle, Müslümanların arasını açmada çok başarılı olmuşlardır.
Muaviye ile Hz. Alinin halifelik kavgaları, Sıffinde Hz. Ali ile, Hz. Aişe’nin karşı karşıya gelmelerinin sebebi hikmeti bu olsa gerek…….
Daha teferruatlı bilgi edinmek isteyenlere, Ömer Rıza Doğrulun KANLI GÖMLEK kitabına, baş vurmalarını tavsiye ediyorum.

ALİ GÖZÜTOK