Gülce-Buluşma...Son Tiyatro Sahnesi


““Sevmekten kim usanır” derler.
Usanmadım da! Utanıyorum; kardelen yüreğimin, taze bahar çiçeğine olan sevgisinden… Yusuf Bozan”
…………………………………………………….
 
 
 
Bazen de,
Unutmaya çalıştığına yol alır insan.
Açılır kader perdesi:
 “Sevgi, acı veren bir şefkattir.”
Piyesidir oynanan
Ve yasak bir aşk hikâyesidir;
Unutmam gereken,
Hayatımın son tiyatro sahnesi.
 
 
 

Gece,
Sokak lambaları,
Gölgeler…

Gölgeler,
Düşsel oyuncaklarımdır benim.
Açılsın,
Açılsın penceremin perdesi!
Onlardır,
Ziyan yıllarımdan resimler.
Gölgeler, hayatımın belgesi.

 
 
 
Ve sen!
Sen hercai menekşe, ben kardelen çiçeği,
Sen tarifsiz bir neşe, ben se yağmur kaçağı.
Saklayamam içimde sana ait gerçeği,
Çok seviyorum seni, sen ömrümün simgesi…
Sen unutmam gereken,
……………………………………..Son tiyatro sahnesi.




Yusuf Bozan
Aralık 2015 Antalya