03.02.2009
YENİ EDEBİ AKIMIMIZ GÜLCE'nin BİR ŞİİR ATÖLYESİ-FİKİR MEYDANI olarak görev yapmasını dilediğimiz antoloji com da oluşturulan GRUP'ta 143. gün gerçekleştirilen mesajlaşmalar aşağıdadır:
******************************************************************************** ****************************************************************
Kimden : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Bay, 57)
Kime : Grup: Yeni Edebi Akim =Gülce
Tarih : 3.2.2009 00:54 (GMT +2:00)
Konu : LOVE CALLED ENİGMA (Ekrem YALBUZ) (Ayşenur ÖKTEN İZGİN)
LOVE CALLED ENİGMA

In a night's darkness,
Where is the passenger'route?
It is an endless novel
Called love just only one syllable.
Existence in absence
An enigma's from the beginning up to end

All the stars go round,
The moon follows up the sun.
Stones become worn away
When the feather(of the waves) hit the shores
Missing gives suffer
Love increases much and more.

Butterflies are free.
Sheep are over the fountain head.
Each tree is
Embraced by crimson ramblers
What do waves absorb
Or carry the others aside?

İs that black magic?
What is THE love exactly?
ıf its worth is soul
Why gets everybody inside?
Either nightingale screams
Or wants being a captive in a cage.


Poet:Ekrem YALBUZ
Çeviri:Ayşenur ÖkteN İZGİN

**

AŞK DENİLEN BİLMECE (Gülce)

Karanlık gece,
Yolcu gidermiş nice?
Sonsuz romanmış
Aşk denilen bir hece.
Varda yok olmak;
Baştan sona bilmece! ! !

Yıldızlar döner,
Ay güneşi kovalar.
Hasret yakar da
Köpük sahili yalar.
Taşlar aşınır
Büyür kara sevdalar.

Kelebek uçar,
Kuzu iner pınara.
Her bir sarmaşık
Dolanır bir çınara.
Derya ne yutar?
Neyi atar kenara?

Kara büyü mü,
Aşk denen neyin nesi?
Bedeli cansa
Nedir çeken herkesi?
Hem inler bülbül
Hem de ister kafesi! ! !

Ekrem Yalbuz
****************************************************************
Kimden : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Bay, 57)
Kime : Grup: Yeni Edebi Akim =Gülce
Tarih : 3.2.2009 01:01 (GMT +2:00)
Konu : STOP NOT GO (Harun YİĞİT) (Ayşenur Ökten İZGİN)
DUR GİTME!

Bir
Tufan,
Gümbürtü…
Kopup gelen
Yüreğimizden...
Acılarımızı
Bala sürdük be gülüm…
Şimdi küsmüş gidiyorsun
İnanmam, inanamam asla
Hatırı yok mu geçen günlerin?
Hem ağladık, hem de güldük be gülüm!
Tel tel olduk, hep döküldük be gülüm!
Hüzün bulutunu göğe savur
Bırak çantayı otur şöyle
Kahven nasıl olsun söyle…
Hani çile kaymaktı?
Gelecekti bahar
Gül açacaktı…
N’oldu şimdi?
Dur gitme!
Gitme
Can! ..

Harun YİĞİT


***

STOP NOT GO

A
Flood;
A booming
Broken out
Of our hearts.
Our suffer
We turned over it sweet my Rose,
Now you are offended,leaving me,
I don't believe in you,I can never.
Aren'there any worth of our memories?
We either cried or laughed together my Rose,
We always trailed separately,became thread'y my Rose
Release that sadnees cloud to the sky
Put your bag aside,sit down please,
Say me,how you prefer your cofee?
What happened saying trial was gift
It would be our Spring,
The Rose would bloom
What happened now?
Stop,don't go
Don't go
My love.


Poet:Harun Yiğit
Translated:Ayşenur Ökten İZGİN
****************************************************************
Kimden : Vuslatî/osman öcal (Bay, 50)
Kime : Grup: Yeni Edebi Akim =Gülce
Tarih : 3.2.2009 20:06 (GMT +2:00)
Konu : DEDİ GİTTİ
Dedi Gitti

Sebil oldu gönlüm bir gülizara,
Bu kılıf bedene bol dedi gitti.
Şeftali dudaklım kor ahu zara,
Bu sevda çöllere yol dedi gitti.

Karınca misali ince belinde,
Asılıp sallandım zülfün telinde,
Ödedim bedeli seher yelinde,
Sevdalar günaha kul dedi gitti.

Saçları kömürdü sesinde Bilal,
Ay düşmüş yüzüne kaşları hilal,
Bir çukur eşti ki Yusuf’a celal,
Ömrünce içinde kal dedi gitti.

Yağmurda boranda silindi izim,
Kesildi dermanı tutuldu dizim,
Âlemin keyfine sunuldu gizim,
Hazanı görmeden sol dedi gitti.

Gönül dağlar gibi paredir pare,
Vuslatî aşkından yanar biçare,
Kabuksuz yarama olmadı çare,
İstersen peşimden gel dedi gitti.

Osman Öcal
****************************************************************
Kimden : Öğretmen Şükran Günay (Bayan, 59)
Kime : Grup: Yeni Edebi Akim =Gülce
Tarih : 3.2.2009 22:37 (GMT +2:00)
Konu : Ey Bilgi!
Ey Bilgi!

Nerede ve hangi köşelerdesin? Nice yollar aştım görmez misin? Yüzümde izlerin, aklımda çelmelerin var; bilmez misin?

Tırnaklarımda başlıyor aşkın. Parmak uçlarımda sayıklıyorum öpmelerini. Gözlerime dalıyor bakışların; izlerini kovalıyor bakışlarım göz pınarlarına dalarak. Kulaçlarım kısır kalıyor dehlizlerine varmaya… Daldıkça derinleşiyor; derinleştikçe sonsuzlaşıyorsun.

Galeksiden galeksiye fırlıyor tüm hiçliğim. Bedenimi nerelerde bırakmışım, aklımı fikrimi nerelere satmışım hiç sorma! Şimşek şimşek çakıyorum Yaradan’ın sonsuzluğunda. Yanıp söndükçe yok oluyor; yok oldukça yeniden doğuyorum tüm varlığımla. Ahhh! Nasıl da bir doğuştur bu sana koşmalarımdaki ancıklarım bir bilsen! Ahh! Bir bilsen! İşte o ancıkta evrenin bilinmez köşelerinden yol bulur akardın hiçliğime. Aktıkça zerrelerime ama, kıvranırdım yine de sensizliğime…

Ne bilsin senin kokunu almayan? Nasıl dilllendirsin seni okumayan? Nasıl da koşuşturmaz can olan can, sana varan yollarda? Yerdeki karıncadan göklerdeki ulaşılmazlara, görünenlerden görünmeyenlere nasıl da aramaz seni, senin yolunda baş koyan? Kokuların sarmalamış yeri göğü. Renklerin boy salmış kara toprağın bağrından uçsuz bucaksız göklere…

Arıyorum soluksuz, dolanıyorum zamansız/mekansız… Kâh uykuda kâh ayakta… Dipsiz kuyulara düşüyorum. Çamurlara bulanıyor elim yüzüm. Sürünüyorum zifiri karanlığında bilinmezliğin. El yordamı ile ilerliyorum körü körüne. Yılmıyorum yine de! İnadına ve nefesten öte sayıklıyorum adını. Biliyorum duymaktasın yakarışlarımı, çırpınışlarımı, kıvranmalarımı ve bitmez sancılarımı…


De bana, nice badireler atlatmalıyım daha? İzin ver sığınayım bir kuytucuğuna. Bir lokma, bir hırka yeter bu cana. Yeter ki, aç gözlerimi! Göster gölgelerini bir birrrr… Sonra tutuştur kalemi elime. Yazdır biteviye okuttuklarını.

Aç dilimi, söylet gizemlerini...