Gönderen: Refika Doğan
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 14.06.2009 17:35:00
Konu: Yn: UFUKLAR ve ÖTESİ-3
----------------------------------------
Gerek aldığı köklü eğitim, gerek o eğitimle derinlere işleyen Allah vergisi sanat yeteneği, gerekse bütün bu meziyetleri nakış nakış işleme ve sunmadaki zarafeti göz ardı edilemeyecek kadar edebiyatımıza ve topluma mal olmuş değerli bir şahsiyetti merhum Necip Fazıl Kısakürek. Her üretici, yaratıcı ve kalıcı değere yapıldığı gibi O' na da bir takım dayanaksız eleştiriler yapılmış, yaşadığı dönemde asıl değeri bilinememiş dolayısıyla yeni nesillere kaynağından bir çok değerli izlenimlerin, edebi paylaşımların aktarımı -belki de- örselenmiş / engellenmiştir. Kimimiz bu kısır döngüyü aşabilmiş kimimiz de yazık ki yarı yolda kalmışızdır. Aklını kullanarak bu kısır döngüyü aşabilen nicelerimiz, uzun yol maratoncusu gibi koşmaya... İnandığı değerlerde üretmeye ve netice de bu koşuşun, bu emek isteyen çabaların olgun meyvelerini toplamaya devam etmiştir. Mustafa Ceylan Hoca' da, bu şanslı olduğu kadar emeğiyle, inancıyla, iradesiyle koşmaya devam eden maratonculardandır. İnandı, koştu, emek verdi ve şimdi O büyük ustanın yolunda kendi çizgisiyle ancak O' nun ışığıyla üretmeyi bir tutku, bir sorumluluk bildi.
Mustafa Ceylan, (UFUKLAR ve ÖTESİ -1–2-3) ile özünde topladıklarını hazmederek tarihe ve edebiyata bir anekdot düşme gereğini anlayan duyarlı bir kalemdir.
Edebi, tarihi, insani öğelerin ağırlıklı yer aldığı bu metinde çok özel duygu ve düşünceleriyle de ayrı bir heyecan ve hayranlık uyandıran Ceylan Hoca'ya bu değerli paylaşımları için teşekkür eder; gerek konferans boyunca gerekse bütünüyle yaşamında nice eğitici, öğretici ve de yaratıcı eserleriyle başarılarının devamını dilerim. Refika Doğan




***************************
Gönderen: Refika Doğan
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 14.06.2009 16:48:00
Konu: Değerli Grubumuza ve Dostlarımıza Duyurulur..
----------------------------------------
Bilindiği gibi Antalya Güllük, yeni şiir, Gülce Grupları Ve Güllük Dergisi şemsiyesi altında toplanmış şair, yazar ve edebiyata gönül vermiş okuyucu dostlarımızın üretip paylaştıkları çeşitli başlıklardaki paylaşım ve edebi eserlerin daha çok kişiye ulaşmasını sağlamak amacıyla kurulmuş olan ve internet ortamında yayın yapan 'Radyo Ceylan' için programcı / yayımcı aranmaktadır. İlgilenenler arasında aranılan en önemli koşul internete düzenli ve uzun süreli girebilecek dolayısıyla radyoyu çekip çevirerek sorumluluğunu alabilecek olması. Edebiyatı - şiiri seven… Radyo yayımcılığını ve beraberinde şiiri yüreğiyle yapacak kadar ciddiye alan, zamanının büyük bir kısmını radyoya ayırarak -sorumlu yayıncılık ilkesinden ödün vermeksizin- ilgi ve alâkasını esirgemeyecek… Farklı kültürlere farklı kişiliklere tahammüllü ve saygılı beyefendi ya da hanımefendiler; ister şahsıma isterlerse Mustafa Ceylan Hoca’ mıza özelden veya elektronik posta aracılığıyla yazabilirler. İlgilenecek olan arkadaşlarımıza şimdiden teşekkürler… Refika Doğan


mceylanya@mynet.com



*******************************

Gönderen: MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 14.06.2009 04:45:00
Konu: UFUKLAR ve ÖTESİ-3
----------------------------------------
-3-

Yollar, sende başlar; iki Cihan Sevgilisi’ne uzar, oradan Yüce Mevlâ’ya uzanan yollar.

“Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar bir yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allah’a çıkar bendedir.”

Ben’i bende etmişiz üstadım kaleminize. Ak topraklara çevirmişiz ızdırap dozerlerinin dişli çarklarında ezilen gönül topraklarımızı… Kavruk, yanık, yüzü yırtık, hüzün yumağı toprağımızı mısralarının sırdaş türküsüyle verimli vahalara çevirmişiz. Irmaklarımız senden doğmuş, senden bize, bizden kalemimize, kalemimizden insanlığın hafıza kâğıtlarına, gönül girdaplarına akmış hep. Yunuslayın düşmüşüz ışıltılı yoluna sırtımızda alıç heybesi, başımızı vurmaktayız taştan taşa. Aynalar ardındaki sırrı düşürdüler şimdiki zamanda. Olaylar, gelişmeler, akan zaman, parça parça etti, tuzla buz etti aynaları da kör aynalarda, ayna kırıntılarında küçülen nefsimizi, enaniyet canavarımızı çoğaldı ve büyüdü sanmaktayız. Oysa üstadım sen, “Ve nefs” i köpeğe, hattâ köpekten de aşağı derecelere indirmelisin diyordun.

“Köpek korkusiyle korktum ölümden,
Ölmeden ölmeyi anlayamadım.
Ne güneşler doğup battı üstümden
Bir günü bir güne bağlayamadım.

Hırsıma ne şöhret yetti, ne de şan
Döndüğüm her nokta dünyadan nişan
Nefsimin ardından koştum perişan
Ondan bir kıl bile avlayamadım…”

Biz, gençliğinin o en delişmen zamanlarında insanlığın söz sultanı seni, üstadım seni, tanımış olmanın bize kazandırdıklarına bakıyorum şimdi. Nefis mücadelesi, ölmeden ölmeyi anlamak işte en önemli kazancımız bu. Bu kazanç bizi, akranlarımız arasında mutlaka yüz puan önde, bin adım ilerde yapmaya yetiyor da artıyor. “Annesi gül koklasa, ağzı gül kokan çocuk”ların olmak kadar, “ağaç içinde ağaç geliştiren tomurcukların” olmak kadar güzel bir hadise olamazdı. Bize “ Bugün ağla çocuğum, yarın ağlayamazsın! /Şimdi anladığını sonra anlayamazsın” dedikten sonra gerekçe olarak zamanı göstermiş ve “İnsanlık zincirinin ebediyet halkası / Çocukların kalbinde işler zaman rakkası” demiştin. Evet Hocam, zaman rakkası işleye işleye iz etti kalbimizde. Biz büyüdük, zaman yürüdü; biz yürüdük zaman geriden geriye gitti. Şimdi zaman bahçesinin tel örgülerinde takılı uçurtmalarımız ve çığlıklarımızla hıçkırıklarımız, pişmanlıklarımız ağaran şakaklarımızda. “Biz akıl tutsağıyız, çocuktur ki asıl hür” demiştin ya, aynen öyleyiz üstadım, aynen öyleyiz, akıl tutsağıyız. Zamanın dişli çarkları un yapıp öğüttü bizi. Çağa, çağdaşlığa bir “imalât hatası” olarak imza attırıp ismimizi eğri-büğrü hurufatla yazdıran bizler, çocuklarımızın hürriyetini dokuyamadık, ışıyamadık sabah güneşi ışıltından yansımalarımızı alıp ışıyamadık. Koskoca bir nesil kayboldu üstadım. Köprüler kuramadık gelecek çağlara. Derme çatma-gecekondu mantığıyla kurduğumuz köprüler, en küçük emperyalist batıcıl rüzgârla yerle yeksan oluverdi. Biz, bizden sonrakileri kaybettik. Bize verdiğin emanetin gereğini yapamadık üstadım. Senin yokluğun ve doldurulamaz boşluğun çaresiz koydu bizi. Kanayan yaralarımıza merhem diye, “çöle inen nur”dan bir ışık salkımı, “nur harmanı”ndan bir kıble rüzgârı saramadık. Kanadı yaralarımız, Biz kanadık.

“zaman donacak kadar güzel bir Allah dostu olan sen”i aramaktayız… “Düşünün, ben ne büyük rütbeye tutukluyum! /Çünkü O’nun kulunun kölesinin kuluyum” ve “Ben şairim, gâibi kurcalayan çilingir; /Canlı cenazelerin başında Münker-Nekir”

Şair oluşum senden. Şiirim senin suyunla güzel ve hayat dolu. Senin izin, bakışın, duruşun, yansıman olmayan hiçbir mısra ve şiirde şekil, tarz, üslup, mesaj, evrensel bakış ve güzellik yok. Sen varsan anlam dolu mısra ırmağım. Hani Koca yunus, hani Bizim Yunus demiş ya, Mevlâna’yı –Mesnevi’yi okuduktan sonra “Ete-kemi...
................



**********************************

Gönderen: Sabiha Serin
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 14.06.2009 02:02:00
Konu: BİR TANEM CANIM BABAM
----------------------------------------
BİR TANEM CANIM BABAM


BABALAR GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN

Bir Tanem Canım Babam

Bilmem senden ayrılalı kaç mevsimler geçti. Koskocaman bir otuz altı yıl. Halen senin yokluğuna alışamadım babam.Yaşadığım her yerde, aldığım her nefesimde, ekmeğimde, aşımda sanki hep yanımdasın.. Seni düşünmediğim bir an olmadı ki, hayalin hiç gözümden gitmedi ki. Sensizlikte, seni unutmaya savaştı yorgun yüreğim. Sensizliğinde seni yaşadı kalbim. Yokluğun öyle acı veriyor ki soluğunu hissediyorum nefesimin her damlasında. Hiçbir şey dolduramıyor boşluğunu. Renkler soluk, gökyüzü karanlık, yokluğunda güneşin bile sıcaklığını hissetmiyorum bir tanem babam. Hasretini rüyalarımda gideriyorum, sabahların olmasını günün doğmasını, rüyamın bitmesini istemiyorum. Seni bir an bile unutmayı denesem de beceremiyorum, savaşıyorum ama hep yenik düşüyorum.

Babasızlığa alışmaya çalışsam da bu sönük yaşama, bedenim kuru bir dal misali, sevgine, sana hasret, susuz sevgisiz bir çölde unutulmuş boş bir saksı gibiyim. Senin adından bir ad duyduğumda kalbim çarpıyor ve gözlerimim buğusu halen kurumuyor.

Hani nasılda bana bazen “Sarı Gülüm” bazen de son çocuk olduğum için “Son Beşiğim Bal Kaşığım derdin”. Rahmetlik Annemden çok senin dizlerinde uyurdum. O şefkat ve sevgi dolu sözlerinle saçlarımı okşadığında sanki bulutlarda uçardım babam. İşte o zaman dünyanın en mutlu çocuğu bendim. Sıcacık ellerin avucumda ve bazen de başımı omzuna yasladığımda koklamıştım o mis kokulu tenini. Öyle güzel Baba kokuyordu ki, halen o kokuyu hissediyorum damarlarımdaki akan kanın her damlasında. Seni kaybetmeden iki gün önce aldığın busenin halen izi kaldı yanağımda.

Canım babam; işte o son buseni saklıyorum halen henüz hiç ama hiç solmadı ki. Seni andığım her an yanağımda busenden kalan bin bir renk güller açıyor. Kenetlenen ellerimizi kopardı ölüm. Biliyor musun babam sen her zaman herkese “ Ben ölürsem acı haberimi en son Sarı kızıma verin, o benim yokluğuma dayanamaz ” demiştin. Ben ise her zaman “ Aman baba sus Allah korusun bir daha böyle şeyler söyleme ben sensiz yaşayamam ki “demiştim. Ama işte kader buya seni kaybettiğimiz gün o acı haber ilkönce bana geldi. Aylarca hatta yıllarca her hafta uğradığım tek yer senin o muhterem kabrin olmuştu. Topraklarını okşadım bu kez, sanki kokunu azda olsa hissediyordum. Duamı ettikten sonra yine seninle her şeyimi konuştum mezarının başucunda. Acaba duyuyor muydun beni. Mezarlıktan ayrılınca yine kalıyordum yalnızlığımla. Halen sensiz yaşamaya alışmaya çalışıyorum ama çok zor. Hiç kimse tutmuyor yerini, senin sevgin gibi bir sevgiyi tadamadım.

Sanma ki seni unuttum canım babam, sanma ki unutacağım asla. Gözlerimdeki sana hasretimin ıslak buğusu hiç bitmeyecek. Adına benzer bir ad duyunca kalbim yine titreyecek..Çünkü sana olan sevgim hiç bitmeyecek.Seni öyle çok seviyorum ki dünyaya yeniden gelsem bırakmazdım saçının bir telini.

Canım Babam senin yerini, boşluğunu yıllarca hiç kimse dolduramadı. Artık kar yağsa da saçlarıma, seni kaybetsem de, sensiz bunca yıllarım boşa geçse de sana olan sevgim halen taptaze bir tomurcuk gibi yüreğimde solmayan çiçek açmaya devam edecek. Babam seni öyle çok seviyorum ve öyle çok özlüyorum ki dünyaya yeniden gelseydim senin sağlığında senin yanından hiç ayrılmazdım.

Bir gün toprakla buluştuğumda sana ve anneme kavuşacağım. İşte o zaman gökyüzündeki melekler, uçuşan kelebekler, dertli bülbüller, bütün kuşlar anasına babasına doyamadan, yaşamında mutluluğu kana kana içemeyen, yüreğinde o tertemiz sınırsız sevgisini herkesle paylaşan ama gerçek sevgiyi tadamayan Sarı Gülüne ağlasınlar. Sahte sevgiler dolu, polyanna oyunu oynanan şu çıkar dolu dünyada sevgi ve sa...
................