Gönderen: Abdullah RAMAZAN
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 19.06.2009 21:27:00
Konu: Yeni///.. Vuslatın Yellerinde Ararım Seni
----------------------------------------
Değerli şiir dostları,
Yeni yazmış olduğum” ///.. Vuslatın Yellerinde Ararım Seni”adlı şiirimi sizlerle paylaşmak istedim.Güzel bir hafta sonu dileklerimle,Sevgi ve saygılar sunarım….

///.. Vuslatın Yellerinde Ararım Seni

Hasretin rüzgarına boyun eğdiği
Ağacın dallarında ararım seni
Dolaşırken dokunup tenin değdiği
Sen kokan güllerinde ararım seni

Karanlık gecelerin ay ışığında
Sevinçle hüzünlerin karışığında
Çisil yağmur sonrası gökkuşağında
Renklerin kollarında ararım seni

Gökyüzü bulutları hüzün getirir
Düşen her damlasında seni götürür
Özlemin öyle zor ki beni bitirir
Gözyaşı sellerinde ararım seni

Adını andığımda ağrır sol yanım
Dolaşan damarımda sevdandır canım
Yüreğe sığmaz oldu akıyor kanım
Divane hâllarımda ararım seni

Gecenin sessizliği hicran kokuyor
Anılar kucağımda melül bakıyor
Sevdanın gurbetliği beni yıkıyor
Vuslatın yellerinde ararım seni
**Abdullah RAMAZAN


************************

Gönderen: Nermın Terzı Ankaralı Şiir Sevenler
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 19.06.2009 17:16:00
Konu: GİDİYORUM 2....YENİ....SON ŞİİRİM.HECE
----------------------------------------
Gidiyorum 2

Gidiyorum.. 2

Kalbime yazdım seni adını silemezsin,
Kar yağıyor gönlüme girmeden bilemezsin,
Biliyorum ardımdan aksini dilemezsin,
Kırılan yüreğimle çağlayıp gidiyorum…

Kalmadı gözlerimde umut dolu bakışlar,
Bu senin eserindir alnımdaki nakışlar,
Sana değil meçhule artık bende akışlar,
Karaları gönlüme bağlayıp gidiyorum…

Feleğin oyununa geldim boynum büküldü,
Seni sevdim yüreğim ta yerinden söküldü,
Gözyaşlarım son defa senin için döküldü,
Gülmeyen talihime ağlayıp gidiyorum…

Karanlığa gömüldüm zor artık yaşamak zor,
Artık beni ne bugün ne de yarınlardan sor,
İçimde sakladığım aşkının ateşi kor,
Senle dolu kalbimi dağlayıp gidiyorum

Nermin Terzi


*****************************

Gönderen: Refika Doğan
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 19.06.2009 07:08:00
Konu: Başımız Sağ Olsun...
----------------------------------------
- Başımız Sağ Olsun...! -



19 Haziran 2009…Gecenin bir saatinde kalktım..Nedense uyku tutmadı gözümü..Saatler 04.00' ü gösteriyor..Ya kitap okumalı ya da bilgisayarın başına geçip yazmalı...Açtım bilgisayarı..Bari radyoyu da açayım, müzikle çalışmayı severim nasılsa, dedim ve açtım. Bir de ne göreyim..! ' Münevver Şenol Ablamızı Kaybettik! ' diye kocaman puntolarla bir duyuru radyo panosunda... Yanlış mı görüyor um? Ne garip bir tesadüf! Sevdiklerimi, özellikle de antolojide tanıyıp şiir kavşağında buluştuğum dostlarımı Haziran’ larda kaybediyorum, ard arda… Üç gün sonra merhum Sevim Erdoğan Tezel’ in aramızdan ayrılış yıl dönümü… Ben mi saçmalıyorum, diye yeniden, hep yeniden okudum; maalesef, doğruydu okuduklarım! O an mideme bir sancı, boğazımda yumru oluştu, yutkunamadım, boğulacağım sanki..Adını koyamadığım bir acı...İsyan ettiren, kabullenilmesi zor bir acı... Sonra en başta Onun çok sevdiği “ Ceren” türküsünü, ardından da - içimdeki acıyı kusturacak- ne ki uzun hava türküsü var açtım, dinleyip ağladım, ağlayıp dinledim..Galiba azıcık rahatlamıştım ama acıtıyordu içimdeki o acı hâlâ. Görmeden, hiç yüz yüze gelmeden gönül gözümle tanıyıp adına ithafta bulunduğum yegane insandı Münevver Şenol. Öyle bir sevgi oluşturmuştu ki ben de, saygıyla karışık… Üstelik adı anacığımla aynı idi! O, çok özel, çok muhterem bir insandı. Erdemin, onurun, kendine yetmenin… Her koşulda yaşamla, kendisiyle barışık olarak üretkenliğin adıydı. Bir insan özgürlüğünü kısıtlayan, kendisini büyük ölçüde acıya boğan bedenine inatla, hayatı bu kadar sevebilir, dirençle karşı koyabilir mi? İşte Münevver Şenol’ un büyüklüğü buradan kaynaklanıyor. Hayatı her yönüyle görüp geçirmiş ve fizik güce en çok gereksinme duyduğu bir dönemde fizik gücünü büyük ölçüde yitirerek dışarıdan desteğe gereksinme duyacak hale gelmiş biri olarak, O; direniyor hayata. Küsmeden, kompleks yapmadan daha büyük bir aşkla, tutkuyla sarılıyor…Üstelik fiziken sağlam insanlara mânen “YAŞAM GÜCÜ” vermeye, herkesin derdine, sorununa koşmaya, yetmeye çalışarak..İşte büyüklük budur, onur, erdem ve Yaratan’ a sevgi budur! Veren, o canı almadıkça yaşama tutunmayı bir sorumluluk, bir kendine saygı ve Yaratan’ a sevgi bildi. O’ nu tanımanın nasıl bir ayrıcalık olduğunu yitirince daha da iyi anladım ve şimdi bıraktığı “ insanlık” bayrağını O’ nun kadar olamasa da, O’ nun izinden giderek taşımaya çalışacağız; O’ nu anlayabilmiş, yaşam felsefesindeki derinliği idrak edebilmiş sevenleri olarak…

İyi ki tanıdım, o buruk ama içten gülüşünüzü… Ve yüreğimi yüreğinize örtüverdim. Nefes Aldığım Sürece Sizi hep Seveceğim, Münevver Şenol Abla’ m!

Siz, yaşadıkça çoğaltan… Çoğalttığı için de gönüllerde hep yaşayacak olan kırık kanatlı melek; ruhunuz şad olsun, mekânınız cennet…

BAŞIMIZ SAĞ OLSUN…


Refika Doğan



*******************************

Gönderen: Refika Doğan
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 19.06.2009 04:48:00
Konu: Yn: [yeni-edebi-akim..] İSTER AL İSTER ALMA
************************

Öncelikle şu anda dinlemekte olduğum ve gerek ezgisi gerek güfte ve yorumuyla beni ruhumun erişilmek istenip de erişilmeyen çorak topraklarına alıp götüren ' Maziyi Böleceğim' şiirinizin etkisindeyim değerli Can, Osman Öcal Bey! Türk Sanat Müziğinin etkileyici yapıtlarından yeni bir çeşnisi olarak toplum katmanında hak ettiği ilgiyi göreceğine inanıyorum. Başta sizi, besteleyen ve yorumlayan değerli dostlarımızı, kardeşlerimizi kutlarım! İnşallah devamı gelir...


' Beyaz güvercinim çırptı kanadı,
Teleğinde kâmil sözü varıyor.
Çözersen şifreyi bozup inadı,
Dostane yüreğin közü varıyor.
……………….İster al ister alma;
……………….Alırsan varır,
……………….Gönül kabarır.
……………….Geriye dönmez,
……………….Bu ışık sönmez.


.......................................................
.......................................................

İşlenmiştir altın kakma gümüşe,
Döndük yönümüzü doğan güneşe,
Menzildeki yolcu gelmez dönüşe,
Velhasıl sevdanın özü varıyor.
……………….İster al ister alma;
………….Sine yanık gönül gülce,
………….Vuslatî der aşk bülbülce.
………….Bu mısralar farklı telden,
………….Her biri derlendi gülden.
……………….İster al ister alma.

Osman Öcal '

Geçmişte yaşanmış olan her ne ise geçmişte bırakılmalı, geriye dönüş olmamalı.. İleriye bakmanın, umut edip ileriye yürümenin güzelliğine vurgu yaparak güvercin kanadında barışı, yeni başlangıçların şifrelerini gönderiyor dostuna. Tabii, o şifreleri çözebilecek algıya sahip olanlar için bu serzeniş. Çözebilen, uzatılan bu barış elini tutabilen gönüllerin mutlulukla taşacağını aksinin ise geriye dönüşü olmayacak kayıplar yaşanacağının altını çiziyor ' İster al, İster Alma..' söylemiyle. Arif''e tarif gerekmez babında akıl ve yüreğiyle yolu yürümek isteyenlere seçenekler sunuyor bir yerde. Ve tabii, final dizeleri farklı söylemiyle mutlu sonu muştuluyor gülce' ce..Şiir Gülce’ nin biraz “Tokmak”, biraz “Gülce” karışımıyla harmanlanmış ancak serbest bir paylaşım. Değerli kaleme saygıyla.