Gönderen: MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 03.07.2009 16:11:00
Konu: Yn: [yeni-edebi-akim..] BULUŞMA,ŞİİR VE BİR ZAFER DESTANININ BULUŞMASI.
----------------------------------------
Evettttttttttttttt..
Ve
Hattâ 'Buluşma' adını verdiğimiz TARZ ile belki bir ÇANAKKALE DESTANI' mız da olur. Cennet mekân AKİF'in şiirine yaklaşamasak da, DESTAN -BULUŞMA ile belki tarihe kalıcı bir eser armağan ederiz.
Kırlıoğlu kardeşime teşekkür ediyorum.
Öteki üstad ve dostlarımızın görüşlerini de bekliyorum..
Kalbî selâm ve saygılarımla...


========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Kırlıoğlu
Alan: (grup üzerinden) MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım
Tarih: 03.07.2009 02:27:00
Konu: [yeni-edebi-akim..] BULUŞMA,ŞİİR VE BİR ZAFER DESTANININ BULUŞMASI.
----------
Sevgili ağabeylerim, üstatlarım; edebiyatın ve de neticesi olan ahlaki değer kavramlarının, şiire yansıyan iz düşümü ile Çanakkale destanının dillendiriliyor olunması çok yerinde bir karardır.
Konusuz şiir bu sanata tutkunlar olarak bizleri çok sancılı kesiklerle yaralıyor
Zaten.
Şairlerimiz duygularını ifada ederken bazen çok yersiz cümleler kullana biliyor
Affınıza sığınarak söylerim ki şiir gelişi güzel kulağa hoş gelen ve akla ilk takılan sözcükleri kuramlama sanatı değildir.
Dolayısı ile metin bütünlüğüne uyabilmek için siz tecrübeli şairlerin talebe diye bileceklerinize üzerinde sağlam adımlarla ilerleyebilecekleri kulvarlar oluşturması
gerekmektedir.
Çanakkale zaferi, manidarlığının yanı sıra üzerinde birçok duyguyu
barındıran düşünce kulvarını da sağlaya bilir.

—BULUŞMA-diye ad ettiğiniz tarz, bence bunun üzerinden gelecektir.
“Anlatımın, heceden şiirsel söylem dediğimiz coşkunun miktari, gerçekliği, ses bütünlüğünün özgün tınılara geçişi ve tekrar uyak ve durakların ferah bir söylem akışı ile buluşması” olacaktır.

Tüm şair arkadaşların bu konuyu ele almadan önce hakkını verecek bir tarihi araştırma içerisine girerek bizlere birer milli eser vermeleri dileklerimle...




**********************

Gönderen: Refika Doğan
Alan: Grup: Gülce
Tarih: 03.07.2009 05:32:00
Konu: Merhaba...
----------------------------------------
Her gecenin karanlığı gibi her gündüzün aydınlığı da yeni bilinmeyenlere, yeni karanlıkla aydınlıklara gebedir..Toprak doğurgandır, gece gibi, gündüz gibi ve insan...Her doğum nurludur; beraberinde ne getireceği bilinmese de, o bilinmezliklerdir insan belleğinin ufuklarını taşırarak uzakları keşfe zorlayan..Kainat..! Ne derin ve dipsiz bir sözcük! Ve insan...Kanatarak kanayanın, anlamsızca yok ederek yok olanın taa kendisi değil midir, insan.. Kâinat ve insan! ..Her ikiside çiçek tohumlayabiliyor; farklı farklı, acı tatlı..Bazı sırnaşık bazı uysal ama hep çeşitlendirilmiş ekeneklerle hasat zamanı ektiğini biçiyor(!) lar...Yapışık ikizler gibi biri olmadan diğeri de olamıyor! Tamamlıyor, anlam katıyorlar birbirlerine. Ancak zamanı geldiğinde biri diğerini koynuna alarak yeni alanlar yaratıyor geriden gelenlere..
Her ikisi de sevecen, lütufkâr, merhametli, aşk dolu..Yalnız birinin sadakat anlayışıyla diğerinin ki farklı..Biri sadık ve kendi doğasına göre bir nizam tutturmuştur. Diğeri, sadık gibi görünse de sonuçta sütü çiğ içmiştir! ..İhanetin her türlüsü onda.. Biri gökleri gürleterek öfkesini belli eder diğeri karnından gürleyerek(!) ...Ama işte..Seviyorum ikisini de..İkisi olduğu sürece var olma çabalarımın bir anlamı olacaktır, biliyorum... Ki, öyledir de..
Hoşçakal karanlık, merhaba şafak..Hoşçakal dün ve dünde kalanlar, merhaba yeni gün ve günle gelecek olanlar.. Merhaba umut çiçeğim, merhaba bütün çiçekler ve hayat..Merhaba güzellikler, merhaba güzel insanlarım ve grubum ve dostlarım, can' larım, merhaba! ..


İnsan Dediğin

Bir küçük pencere, bir çizgi ufuk
Yedi renkli gözdür insan dediğin,
Yedi deniz, yedi dağ, dip ve doruk
Ortasında sözdür, insan dediğin.
……….Açılır çenesi, uzanır dili
…………Bir dil ki; yumruk kadar yüreğin kandili
…………..Kendi yanar, yandıkça yakar…
…………….Olgun başaklarca eğilmez başı
………………Tepesine lapa lapa düşer
………………..Yağar da yağar
………………….Kar…


Ilıca kar suyu, damarında kan
Baş parmak ucunda efsunkâr cihan
Süslü kaftanların bakma süsüne;
Kabuk değil, özdür insan dediğin.
……….Kabuk ne ki, kırılır; düşünce gider süsü?
…………Beşerin bin çilesi, canın içinde özü…
…………..Kanadıkça kanatır; yaralı için közü!
…………….Hem otar hem sağaltır, özün darası erdem
………………Suyu içtiğin gözü
………………..Görünmeyene
………………….Merhem…


Bir yasak elmanın tadındadır zan
Akıllı yüreğin kabındaki can
Kökleri hava, dalında mürmer
Okunmamış cüz’dür, insan dediğin.
……….Açılan sayfada görünür suret
…………Sureti bezeyen kemik ile et
…………..Kemiğin içinde iliğe hürmet
…………….Karanlığa doğan ışık hüzmesi
………………Bengi su akıtır çeşmesi rahmet
…………………Diyerek erdiğin sır
……………………Bu değil mi?


Varırsan menzile, arşa yedi kat
Görünen sureti, sırda hakikat
Mülkün sahibine kâinat ayna;
Aynada ki yüzdür, insan dediğin.
……….Yetmiş iki millet görünen orda
…………Kimi kârun gibi, kimi de zârda
…………..Kimi iblis kimi Cebrail melek
…………….Türlü don içinde gezinir felek
………………Kimi mürşit kimi münkir, nedâmet
………………..Hırkasını giyen değil mi
………………….İnsan...?


Bir nefesle doğan güne merhaba
Daha emeklerken vedâ sahaba
Koşarken göremez, karanlık her yan
Geceyle gündüzdür, insan dediğin.
……….Çınar olsa ne yazar! Kırılır, düşer, bezer,,
…………Duyulur zelzelesi, yele gider selesi..
…………..Yıkılası dağlar hey! Bu seste neyin nesi?
…………….Ezel- ebed âdemin, canda pişen kafesi..
………………Aramazsan zahiri, görürsün düzde özü
…………………Mânâdan anlayana;
……………………Kısasa kısas sözü..

Refika Doğan