12181. Mehmet Nacar 1 DEYYUS 28.09.2008 19:32

12182. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] Halide Nusret Zorlutuna -yIL:1976-TÖRE DERGİSİ-(Mehmet Ç.. 28.09.2008 16:53

12183. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] SELAMETLE KALIN 28.09.2008 16:37

12184. Şemsettin DERVİŞOĞLU Yn: [yeni-edebi-akim..] Paylaşım; Yeni Edebi Akım= Gülce 28.09.2008 11:58

12185. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım Yn: Yn: [yeni-edebi-akim..] HOŞ GELDİNİZ-(HALİDE NUSRET ZORLUTUNA ve BEN) 28.09.2008 10:07

12186. Afet Kırat 1 Yn: [yeni-edebi-akim..] HOŞ GELDİNİZ-(HALİDE NUSRET ZORLUTUNA ve BEN) 28.09.2008 09:36

12187. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım Halide Nusret Zorlutuna -yIL:1976-TÖRE DERGİSİ-(Mehmet ÇINARLI) 28.09.2008 09:20

12188. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım HOŞ GELDİNİZ-(HALİDE NUSRET ZORLUTUNA ve BEN) 28.09.2008 08:54

12189. Afet Kırat 1 SELAMETLE KALIN 28.09.2008 08:06

12190. Afet Kırat 1 Yn: [yeni-edebi-akim..] Hoşgeldiniz; saygıdeğer Dost; Selamet Hatun/ Afet KIRAT.. 28.09.2008 08:04

12191. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] Hoşgeldiniz; saygıdeğer Dost; Selamet Hatun/ Afet KIRAT.. 28.09.2008 05:26

12192. Refika Doğan Hoşgeldiniz; saygıdeğer Dost; Selamet Hatun/ Afet KIRAT Hanım... 28.09.2008 05:21

12193. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] Yn: Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 28.09.2008 05:10

12194. Refika Doğan Yn: Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 28.09.2008 05:06

12195. Vuslatî/osman öcal Yn: Yn: Yn: [yeni-edebi-akim..] Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 28.09.2008 04:54

12196. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım Yn: Yn: [yeni-edebi-akim..] Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 28.09.2008 04:45

12197. Refika Doğan Paylaşım; Yeni Edebi Akım= Gülce 28.09.2008 03:18

12198. Refika Doğan Paylaşım; Yeni Edebi Akım= Gülce 28.09.2008 03:17

12199. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] Paylaşım; Yeni Edebi Akım= Gülce 28.09.2008 03:01

12200. Vuslatî/osman öcal Yn: Yn: [yeni-edebi-akim..] Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 28.09.2008 01:59

12201. TekilDüny@lı/YusufBoz@n Yn: [yeni-edebi-akim..] Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 28.09.2008 01:34

12202. ALİ GÜNDÜZ Gündüz Yayınevi Aanayurt gazetesi antalyaya az geliyormuş 27.09.2008 22:45

12203. ALİ GÜNDÜZ Gündüz Yayınevi Yn: Yn: Grubumuz bu pazar anayurt gazetesinde tanıtılıyor 27.09.2008 22:43

12204. ALİ GÜNDÜZ Gündüz Yayınevi Yn: Grubumuz bu pazar anayurt gazetesinde tanıtılıyor 27.09.2008 22:40

12205. Vuslatî/osman öcal Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi) 27.09.2008 20:01

12206. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] (Tashih edilmiş metin) KADİR GECESİ SABAHINA DÜŞEN GÜL:.. 27.09.2008 16:19

12207. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Tashih edilmiş metin) KADİR GECESİ SABAHINA DÜŞEN GÜL: 'Yarın Bayram' 27.09.2008 09:40

12208. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım Yn: BİR TUFANSIN BİN FIRTINA YÜZBİN KARAYEL/TOKMAK YENİ NAZIM 27.09.2008 06:17

12209. MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım Yn: Yn: [yeni-edebi-akim..] Kadir Gecenizi Kutlarken... 27.09.2008 05:38

12210. Vuslatî/osman öcal Yn: [yeni-edebi-akim..] KADR'İN KADRİNİ BİLMEK... 27.09.2008 01:23
**************************************************

Kimden : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Bay, 60)
Kime : Grup: Gülce
Tarih : 27.9.2008 06:17 (GMT +2:00)


Konu : Yn: BİR TUFANSIN BİN FIRTINA YÜZBİN KARAYEL/TOKMAK YENİ NAZIM


Yusuf Bozan Kardeşim;
Bu nefis TOKMAK şiirinden ötürü sizi yürekten kutluyorum.

GÜLCE EDEBİ AKIMIMIZIN ÖNERDİĞİ TOKMAK şiir türünün teknik-şematik tablosu şöyle idi:

Şairin kendini veya yakınlarını-dostlarını taşlamasına-hicvetmesine biz bu yeni edebi akımımızda 'TOKMAK' adını verdik.

Ancak, TOKMAK'ın şekil ve kafiye özellikleri bakımından şiirin diğer türlerinden ayrılan özellikleri de vardır.

GENEL YAPISI:
-Hece vezni ile yazılmaktadır.
-Artan veya azalan hece dizini bulunmaktadır. Bu artış veya azalışa göre de 'söylem' artmakta veya azalmaktadır.
-Batı Edebiyatının 'sone' si ile Türk Edebiyatının 'koşma'-'türkü' türü arasında yeni oluşturulmuş bir terkip niteliğindedir. Ancak her kuplenin son mısrası hem şekil hem de söylem olarak bağımsız olabilmektedir.

*

AŞAĞIDA YER ALAN BİR 'TOKMAK' IN ŞEMASI ŞÖYLEDİR:

-------(4+4+5=13 Hece) --a
-------(4+4+5=13 Hece) --b
-------(4+4+5=13 Hece) --a
-------(4+4+5=13 Hece) --b

-------(4+4+5=13 Hece) --b
-------(4+4+5=13 Hece) --b
....................................................(4+4+5=13 Hece) --b

*

------(6+6=12 Hece) --c
------(6+6=12 Hece) --d
------(6+6=12 Hece) --c
------(6+6=12 Hece) --d

------(6+6=12 Hece) --e
------(6+6=12 Hece) --e
................................................(6+6=12 Hece) --e

*

-----(6+5=11 Hece) --f
-----(6+5=11 Hece) --g
-----(6+5=11 Hece) --f
-----(6+5=11 hece) --g

-----(6+5=11 Hece) --h
-----(6+5=11 Hece) --h
............................................(8+5=11 Hece) --h

*

----(5+5=10 Hece) --ı
----(5+5=10 Hece) --k
----(5+5=10 Hece) --ı
----(5+5=10 Hece) --k

----(5+5=10 Hece) --m
----(5+5=10 Hece) --m
.......................................(5+5=10 Hece) .......m

*
---(4+5=9 Hece) ---n
---(4+5=9 Hece) ---o
---(4+5=9 Hece) ---n
---(4+5=9 Hece) ---o

---(4+5=9 Hece) ---p
---(4+5=9 Hece) ---p
...............................(4+5=9 Hece) ........p


Sizin bu TOKMAK şiiriniz bu; şemaya tam uyum içinde olması ve de tabii ki, fazla incitmeden-acıtmadan, yakından yakınınız olan, sevdiğinizi bir nev'i hicvetmiş olması itibariyle de güzel bir eser olmuş. Seçtiğiniz kelimeler, kelimeler ruh veren nakışlamanızdan ötürü de dikkate değer bir eserdir.

TOKMAK Şiir türünde ve diğer şiir türlerinde GÜLCE'miz, mademki hece de, serbest de aruz da bizim ve bu bizim olan değerleri bir arada tutmayı, onları bulunduğu noktadan yeni söylem ve şekillerle daha ileriye götürmeyi, şiirimize yeni nefes alanları ortaya koymayı amaçlamıştır.Bizim olan değerleri birbirleriyle kavga eder halde görmek, senelerce, hüzne boğmuştur bizi. Bu kavgayı sona erdirmek, yeniden yeni atılımlar yapmak maksadıyla GÜLCEmiz ortaya çıkmıştır. Aruz-Hece, Hece-Serbest vb senelerimizi alıp götüren tartışmalar GÜLCE ile son bulmakta ve aynı şiir bünyesinde bir araya gelerek, yeni terkipler oluşturabilmektedir.

Yusuf Bozn şairimiz de, bu şiiriyle bu yeni gül müjdesinin ışıltılı bir örneğini vermiştir.
TOKMAK' da azdan çoğa veya çoktan aza doğru kuplelerle değişen HECE vezinli kıta ve kupleler bir araya getirilmektedir. yani; geleneksel HECE şiirimizde olduğu gibi, hangi vezin ve kalıpla başlıyorsa şiirimiz, sonuna kadar onunla devam edip gitmiyor, her kuple-bölüm-kıtada bir sonraki HECE sayı ve dizilişine-kalıbına geçiş yapmaktadır. 7+7=14 hece, 6+5=11, 4+4=8, 4+3=7 hangi ölçü ve kalıp olursa olsun hepsi bizim. Bu bizim olan kalıp ve ölçüleri sistematik olarak;

6+6=12
6+5=11
5+5=10
4+5=9
4+4=8
3+4=7

veya bunun tersi, yada artan ve azalan şekilde başka- sırası atlamadan-dizilişi, bir bakıma da şekil itibariyle 'Tokmak'a' benzemesi esası getirilmiştir.

Tekrar tebrik ediyorum...


========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Y@lnızlık Senfonisi/Yusuf Boz@n
Alan: Grup: Yeni Edebi Akim =Gülce
Tarih: 26.09.2008 07:21:00
Konu: BİR TUFANSIN BİN FIRTINA YÜZBİN KARAYEL/TOKMAK YENİ NAZIM
----------
Cümle canlara yeni günle beraber yeni umutlar ve yeni sevinçler dileyerek TOKMAK nazımımızla bir paylaşımımı sunuyorum..

BİR TUFANSIN BİN FIRTINA YÜZBİN KARAYEL

Bilir misin ayrılığın yakan korunu?
Hasretinle doldum taştım,oldum deli sel
Çağla da gör, mutluluğun gerçek sırrını?
Sana benzer gördüğüm yüz,tuttuğum her el.

Öncesi yok,sonrası yok; sevdan taşkın sel.
Bir tufansın,bin fırtına,yüzbin karayel.
Özletmeden,söyletmeden çık ta hemen gel.

Bekler erguvanlar senli sabahları,
Günlerim kapkara.geceler zindandır.
Dönmese vuslata hasret baharları,
Ezberimde adın, bitmeyen duamdır.

Ha varsın ha yoksun bu dünya dönecek,
Yokluğun beni de birgün bitirecek.
İşte o gün ruhum,uzlete girecek.

Bilirsin, bilirsin hicranı, derdi,
Anlarsın sevgili ikbal ne demek?
Aşk değil aslında, zulmet kaderdi,
Hüzzamdı yanıp da sana seslenmek.

Bu yüzden dökülür ilahi yaşlar;
Artık çatılmasın gönlümde kaşlar,
Her buhran sonunda inzivam başlar.

Yusuf Bozan
****************************************************
Kimden : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Bay, 60)
Kime : Grup: Gülce
Tarih : 27.9.2008 09:40 (GMT +2:00)


Konu : (Tashih edilmiş metin) KADİR GECESİ SABAHINA DÜŞEN GÜL: 'Yarın Bayram'


KADİR GECESİ SABAHINA DÜŞEN GÜL: 'Yarın Bayram'

Yaş 56' dan dönüş yapmak üzere 57' ye.. Az kaldı biliyorum, son tangoya.... Varsın olsun. Ama, 43 yıldır peşinden koştuğum, saçlarının rüzgârında ekin ekin savrulduğum, dokunduğumda parmak uçlarına, teninin ateşinde kavrulduğum şiir sevdam; sevdamız için seneler feda olsun. Zamanın çabucak geçmesi canımı sıkıyor. Keşke 24 saat olmasaydı gün de, 30 veya 40 saat olsaydı. Uzasaydı biraz daha. uzasaydı da, sevdiğimin, şiir sevdamın mısralaşan göz bebeğinde daha bir çokça kalabilseydim. Yetmiyor zaman. Acımam o dur ki, boşa geçirdiğim, hay u huy ile uçup giden saatlere yanarım...

Kandil geceleri içimin yokuşlarına yağar yağmurlar hep. Bademler çiçeğe durur ve yağmurun buseleriyle gülümser. Tarif edemediğim ince bir serinlik sarar yürek ocağımın közleşen bacasını. Hele kadir gecelerinde, hele kadir gecelerinde...

Bu sene de böyle oldu. Bu geceyi de yaşarken, okuduğum şiirler, İskender Pala hocamızın radyoda seslendirdiğim iki cihan Sevgilisi Peygamber' imizi anlatan denemesi, zaman zaman boğazımda düğümler oluşturdu. Bir iç hesaplaşma sonrasında gözlerime hakim olamadığım oldu. Bu sene az-biraz farklıydı öteki kadir gecelerinden. Bana öyle geldi işte.

Gecenin sabaha döndüğü, dağların derin bir iç çekişle üstünden karanlıkları sıyırdığı o kuşluk vakitlerinde, seher yelinin ince, narin dokunuşlarında doğar bendeki şiir. Bazen aylarca, haftalarca, günlerce sancısını çektiğim şiir sevgilim, sabahın ilk gün ışığına gülümseyiverir doğunca.

Sancım vardı günlerdir, hem de GÜLCE-ARUZ üzerineydi. Gülce ARUZLA yatıyor, kalkıyor; Antalya caddelerinde Gülce aruzu kovalıyordum. Ekmeğim, aşım, suyum, havam Gülce aruz olup çıkmıştı. Senelerin sancısını bu ayda ruhumun en dibinden alıp en doruğuna çıkarmış; çareler içinde yakaladığım çareleri nakışlamanın heyecanıyla 'acaba'ları yaşıyordum. Asırların aruzu, devasa divan edebiyatımızın aruzu. Fuzuli'nin SU KASİDESİNDE, Yahya Kemal'in BÜTÜN ŞİİRLERİNDE, BAKİ'nin NEDİM'in gazellerinde nakış nakış işlediği aruz.

Hani korkmuyor da değilim.
Bazen grubumuzdaki sessizlik bile ürkütüyor, bazen, ses beklediğim can hocalarımın, can kardeşlerimin sesime ses vermemesi, beklemede kalmaları, beni sıkıntı ateşinin üstündeki kızgın saca da atmakta. Derdimi ancak size anlatabilirim. Başka kimseye açamam ki can evimi. Bir de YüceYARADAN'ım bilir.

Yenileşme adına mazinin hafızasında kalmış ne kadar eser, kaynak varsa okumuş, okuyamadıklarıma da ulaşmak için çırpınmaktayım. Ancak, sesime ses geldikçe daha coşkulu, daha gayretli ve daha bir sevdalı olmaktayım. Ses alamadığım anlarda, kuyusunda Yusuflayın inlemekteyim derinden derine.

Bir gün evvel geldi ışıklı muştu. Iğdır' dan, serhat boyundan, Yusuf Bozan' dan. TOKMAK şiiriyle müjdeyi alır almaz, acımsı ve ağdalaşmış hüzünleri atan parmaklarım bir başka ılıman enerjiyle uzandı bilgisayarın klavyesine. Dermansız ve kıskacında ağlayan karıncalar gibiydim. Sıyrıldım kafesimden gün ışığı girdi pençeremden ve açtı ufkunu saat kulesindeki akreple yelkovan...
Sonra;
Türk şiirimizde her türlü nazım türünü yürekten, candan samimi, dostca ve de tabii yiğitçe deneyen başarılı şairimiz Osman Öcal... Onun sayfasına daldım. İçime bayram sabahının sevinci iniyordu oluk oluk...'Ohhh! ...'dedim, 'şükür sana Rabb'im! ..'dedim. 'Şükür! ! ! ' Osman Öcal'ın sayfası yüreğimde tek bir sıkıntı bırakmadı, sildi süpürdü kara bulutları pençeremden.

Bugün, evet bugün ise geceden şu saate akan zaman diliminde gözümü kırpmadım daha. Şeker vursa da başını başıma, etki edemedi bu gece. Kadir...İçinde Kur'an ve Hakk kelamı çağıldayan ırmak. Gökçe göl ve okyanusça iman ve aşk...

ve Kadir gecesinin sabahında, Osman Öcal kardeşimden bir güzel şiir daha geldi ki, bayram müjdesi bin misli arttı 'Yarın Bayram' başlıklı YİĞİTÇE NAZIM ÖNERİMİZİN şahane bir örneğiydi bu.

Can kardeşim Osman, bayramı bugün-bu saat getirdin bana.
Sana teşekkürler, kaleminedir dualarım, susmasın ve hep güzele, mükemmele koşsun e mi?

İşte Osman Öcal şiiri:


Yarın Bayram (YİĞİTCE-Yeni Nazım Önerisi)


Çoluk çocuk açık çıplak,
Doyur beyim yarın bayram!
Felek binmiş omzumuza,
Kayır beyim yarın bayram!

Şart koymuştuk neler neler,
Dert düşmüşse yürek meler.
Sırt taşımaz yüküm ağır,
Sıyır beyim yarın bayram!

Kuşak oldu ter sineye,
Başak esir yer süneye.
Vaşak sırtlan eşiğimde,
Uyur beyim yarın bayram!

Bil eyledim mertçe sözüm,
Dil eyledim yolda gözüm.
Gel eyledim, bize zaman
Ayır beyim yarın bayram!

Karaladım duy halimi,
Sıraladım ahvalimi.
Araladım kapımızı,
Buyur beyim yarın bayram!

T op silaha sürülmeden,
Kop, defterin dürülmeden.
Kap, feleğe arzuhalim
Duyur beyim yarın bayram!

Der Vuslatî ahımızdan,
Bir ses çıkmaz şahımızdan.
Her günümüz düğün mü ki,
Hayır beyim yarın bayram!

24.09.2008
Osman Öcal
*****************************************************
Kimden : Vuslatî/osman öcal (Bay)
Kime : Grup: Gülce
Tarih : 27.9.2008 20:01 (GMT +2:00)


Konu : Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi)


YORUM VE ELEŞTİRİYE AÇIKTIR.


Yanıp Dayanacağım (ÜÇGEN-Yeni Nazım Önerisi)

Ey!
Aşkı
Öldürüp,
Diriltenim;
Diyen kadınım!
Vurma vurma artık,
Cansız bırakma yeter!
Çırpınan sevda düşlerim
Dolmasın karanlık dehlize.
Mahpusta çürümeye razıyım,
Gardiyan sen olduktan sonra, inan
Gün görmeyen odamda harlanacağım
Toprak dolana dek yıldız döken gözlerin
Mecnun gönle yaslanıp, tutsağı kalacağım…
Ah!
Karam,
Mor dutum,
Gönül kuşum.
Durul ve şahlan,
Kulaç vur buluta!
Ağlasın sevda sevda,
Islansın mor dudakların
Gamzelere yürüsün pembe
Ve bir daha ve bir daha asla;
Hicranım olmasın, kadehe dolan
Yoksa, ölüme kadar hep yanacağım.
Mecnun sevdasıyla yanıp, dayanacağım,
Yağmur yüklü ismini,sensiz anmayacağım…

-1
-2
-3
-4
--5
--6
--7
--8
---9
---10
---11
---12
----13
----14
-1
-2
-3
-4
--5
--6
--7
--8
---9
---10
---11
---12
----13
----14

21.09.2008
Osman Öcal
***********************************************

Kimden : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Bay, 60)
Kime : Grup: Gülce
Tarih : 28.9.2008 08:54 (GMT +2:00)


Konu : HOŞ GELDİNİZ-(HALİDE NUSRET ZORLUTUNA ve BEN)


HALİDE NUSRET ZORLUTUNA ve BEN

Seneler öncesini, aklımın makina dairesindeki fluleşmiş anılarımdan bir filim şeridi gibi çıkarıp yaşamaktayım bugünlerde.

Başkent Ankara'nın 1970 sonrası soğuk kış sabahlarının öğleye doğru ılımanlaşan devrilişinde, her hafta sonu, bir başka adresteki şiir etkinliğine koşar dururdum. Yavuz Bülent Bakiler, Ayhan İnal gibi hocalar, bizden birkaç yaş öndeydiler. Onlar arada köprüydü. Biz en küçükleriydik. Üstadlarımızla bizim aramızdaki nesil onlar. Üstadlar kimler mi? Arif Nihat Asya, Halide Nusret Zorlutuna, Mehmet Çakırtaş, Ahmet Tufan Şentürk, Halil Soyuer, Mehmet Çınarlı, Feyzi Halıcı, Güzide Taranoğlu, Enver Tunçalp, vb..

Genç oluşumuz sebebiyle ben, sami Ateş, Zafer Tunçalp,Çetin Selahattin Demircan, Necdet Bluz, İsmail Kara, Ender Yoldar vb arkadaşlarımız, hepimiz ustalarımız ile sohbet etmeye bayılırdık ve toplantı öncesinde ya da sonrasında her birimiz bir ustanın koluna girer onunla evlerine gidene kadar yoldaş olurduk.

O yıllarda murat arabalar çıkalı bir kaç yıl olmuştu. Babamdan bizim murat'ın anahtarını kaptığım gibi soluğu Başkent'in edebiyat matinelerinin yapıldığı salonlarda alırdım.

Hisar-Varlık Dergilerinin amansız çekişmesi vardı. Ben, Hisarcılar içindeydim. Varlık ekibinden de tanıdıklarım, sohbetlerinden feyz aldığım ustalarım da vardı. Ancak, daha çok Hisar ekolü ruhumu okşardı.

Bazen Bahçelievler' de Emek'de şimdiki Kazakistan Caddesinde Güzide Taranoğlu annemin evinde ustalar için özel günler düzenlenirdi. 1976' da Gülpınar Dergisi yayın hayatına 'merhaba' demişti. Büyük bir aşk ve heyecanla Gülpınar'ın sayfaları, hem bizim gibi gençlere açılmış; hem ustalardan, hem de bizlerden eserler yayınlanıyordu.

Arabam olduğu için Halide Nusret Zorlutuna, Arif Nihat Asya ve Ahmet Tufan Şentürk'ü evlerinden alıp toplantıya getirmek, toplantı bittikten sonra da evlerine ulaştırmak benim görevimdi. Bu görevi yaparken aldığım hazzı, daha, bugüne kadar çoğu mutlu olduğum olaydan almamışımdır. Yolculuğumuz sırasında, üstadların sohbetlerini can kulağıyla dinlerdim. Arabadan indiklerinde kollarına girer, sohbet ede ede evlerinin kapısına kadar götürürdüm. En sona kalan o gün kim ise, o üstadım beni illa çay içmeye çağırır, sohbete bir kaç saat daha devam ederdik.

O yıllarda Halide Nusret Zorlutuna annemi daha yakından tanıma imkânına kavuştum. Tabii ki bu arada muhterem kızları, ünlü romancımız(Azap Toprakları-Aktopraklar gibi romanların yazarı) Emine IŞINSU' yu da tanımış oldum.

Annelerin annesi Halide Nusret Zorlutuna, bana 'fırtına' adını takmıştı. Fırtınalığım genç, dinamik ve hareketli olmamdan kaynaklanıyordu galiba. Bir Cumartesi günüydü, Halide Nusret anamı evine götürürken sordum:

_'Annem, bana fırtına' diyorsunuz, bu benim çok hoşuma gidiyor. Sağolun.'
-'Fırtına, elbette fırtınasın. Şiir okurken kürsüde kartallaşmanı görüyorum oğul.O ne güzel heyecandır sende ki. Dilerim daim olsun, hiç bitmesin.'
-'Çok sağolun annem, sizin takdirinizi kazanmak benim için gururdur' dedim
Daha bir kaç cümle edecektim ki,(zaten korkarak konuşuyordum. Ustaların yanında ulu orta ve boş konuşmamızın imkânı yoktu...) ,
-'Fırtına, geçenlerde şiirimizin durumunu sormuştun değil mi? O günden beri sorunu ve seni düşünürüm. Şiirimizin geleceği sizlerin elinde. Sizler bu kutlu bayrağı dalgalandıracaksınız. Görev sizin. Sizlerin başarılı olacağınıza inanıyorum. Hep yeni olun, yeniyi, daha ileriyi düşünün, Ancak, geldiğiniz yer ve noktaları asla unutmadan daima ileriye adım atacaksınız. Ne varsa genç nesilde var. Umut sizde, şiir bayrağını biz güvenle teslim ettik sizlere. Göreyim bizim emanetimizi koruyasınız, ona sahip çıkasınız ve insanlarımızın gönül kalelerinde dalgalandırasınız.'
Dedi.
İşte bu konuşmayı, bu sözleri asla unutmadım. Şiire bakışım, aşk ile sarılışım, şiirsiz nefes alamayışımın sebebi, Halide Nusret annemin bu sözleridir....

**
Türk Şiir Tarihinde yenileşme Hareketleri içerisinde bayan şairlerimizin çok çok önemli yeri bulunmaktadır.! . 'Cihan savaşı yıllarından sonra Şükufe Nihal Başar ve Halide Nusret Zorlutuna' bayan şairler arasında nazarı dikkati celbedenler arasındadır.'(*) Ancak, onlardan da evvel yenileşme hareketlerinin içinde bazı bayan şairler var ki onları anmadan geçmek olmaz. Tanzimat sonrasında meydana gelen gelişmeler, basın-matbuanın hızla ilerlemesi, toplumla-halkla şairin-yazarın buluşması olayında, o dönemin muaharrirleri bir gerçekle yüzyüze geldiler. Baktılar ki, toplumun yarısı bayan. 'Bu böyle olmaz' diyerek, bazıları bayan isimlerini 'mahlas' alarak gazetelerde köşe yazıları yazmaya başladılar.

'Tanzimatın ilk yıllarında Leyla Hanım(Ölümü 1848) ,Şeref Hanım(Ölümü 1848) gibi'(**) matbuda DİVAN yayınlayacak kadar cesur ve yenilikçi bayan şairlerimiz vardı. Yenileşmenin yılmaz savunucuları da Osman Paşa'nın kızı Nigâr(Ölümü 1916) , Makbule Leman(Ölümü 1898) , Yaşar Nezihe hanımlardı.

(*) (*) ÖZÖN, Mustafa Nihat, a.g.e, syf:60)

**
Lise yıllarında Edebiyat-Türkçe derslerimizde daha çok 'Yardımcı Ders Kitapları' ile çalışmalarımıza takviye yapma ve kütüphanede araştırma yapma alışkanlığımız vardı. O yıllarda, 'Örneklerle Kompozisyon', 'Engüzel Roman özetleri' vb kitapların yazarı olan Sabahat EMİR'i hep merak etmiştim.

1978 yılıydı, rahmetli Sami Ateş, Ankara' dan İstanbul Beylerbeyi'ne taşınmıştı. Onun sayesinde İstanbul ile temaslara başladık.O yıldan sonra, her ay Pera Palas, Kumburgaz vb yerlerde yapılan şiir toplantılarına Ankara' dan trenle, otobüsle gider olmuştuk.

Bir toplantıda Sabahat Emir'le tanışmak nasip oldu. Yanında bir de ablası vardı, adını şimdi hatırlayamadım, ancak, Sabahat Emir'den hiç ayrılmayan, yapışık, ikiziydi sanki. Hoş sohbet, güler yüzlü, aydınlık yüzlerine içlerinin ışıltısı yansımıştı. Tanışmamızla abla kardeş olmuştuk. Sımsıcak sarmışlar, beni gene 'fırtınalığım' sebebiyle de çok sevmişlerdi. Beşiktaş' ta Levent'ti galiba-Levent'ten aşağı doğru inişte- dik bir yokuşun-ana caddenin kenarında bir apartmanın 4 veya 5. katında oturuyorlardı.

Benim murat 124, İstanbul caddelerini ezbere bilir olmuştu gayri.
Her ay, mutlaka Ahmet Kabaklı hocamıza, Türkiye Dergisine ve İbrahim Minnetoğlu hocamıza uğramadan Ankara' ya dönmezdim.

Sabahat Emir ve ablasını evlerine bırakır, sonra Anadolu yakasına geçer, Beylerbeyi'ne rahmetli Sami Ateş'i bırakır, sabaha kadar direksiyon sallar, sabah-öğleye doğru Ankara' ya vasıl olurdum.
Sanki kilometreler ve zaman oyuncağım olmuştu.
Sabahat Emir'in ablası Ankara_Elmadağ doğumlu olduğumu öğrenince üstüme üstüme gelmeye benimle Elmadağ yöresinden sohbetler yapmaya başlamıştı. Bir keresinde;
-'Sizin oraların otunu yiyen davarların eti çok leziz olur,ben biliyorum' diye söze girdi, uzattıkça uzattı. Serde 'fırtınalık' var ya, dedim ki;
-'Tamam şimdi yola çıkıyorum, yarın akşam size, sizin o bahsettiğiniz Yukarı Kamışlı Köyü' nden bir kuzuyu alıp getireceğim' dedim.
-'İmkânsız,öyle şey mi olur? Nasıl olacak? ' demez mi.
-'Bekleyin o zaman' deyip, çıktım Beşiktaş yokuşundaki evlerinden. Gece sanırım 22.00 sıralarıydı.Sami Ateş'i Beylerbeyi'ne bırakıp, ver elini Ankara... Bastım bizim Hacı Murat'ın gaz pedalına. Sabah Elmadağ' da idim. Doğruca Yukarı Kamışlı Köyü' ne vardım.
Benim has adamım Muhtar Süleyman vardı. Çaldım kapısını. Anlattım durumu.
Muhtar Süleyman, 13 Köyümüzün en genç muhtarıydı.
Önce kocaman bir tas ayran ikram etti bana.
-'Emrin olur. Derhal bir kuzuyu atıyoruz arabaya, ben de geliyorum seninle, gidiyoruz İstanbul'a..' demezmi. Ekledi;
-'İstanbul' da benim asker arkadaşım var onu da görür geliriz'
Attık kuzuyu arabanın bagajına, akşam 21.30 ' da Sabahat Emir yazarımızın Beşiktaş yokuşundaki evinin kapısının zilini çaldık. Kucağımda kuzu. Yanımda muhtar Süleyman...
Kapıyı açan Sabahat Emir:
-'Olamaz. Sen çılgın fıtınasınnnnn! ! ! ' diye bağırıyordu...

**

Evet;
Anıların yağmurunda ıslanmaya başladım dostlarım...
İnşallah bu anılar ve araştırmalarımızı sizlere aktararak sıkmıyorumdur....

**
Dedikten sonra;
Kıymetli şairimiz, can kardeşim Afet KIRAT'a HOŞ GELDİNİZ, SAFALAR GETİRDİNİZ diyorum...
************************************************

Kimden : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım (Bay, 60)
Kime : Grup: Gülce
Tarih : 28.9.2008 09:20 (GMT +2:00)


Konu : Halide Nusret Zorlutuna -yIL:1976-TÖRE DERGİSİ-(Mehmet ÇINARLI)


Halide Nusret Zorlutuna
--------------------
Halide Nusret adını ilk defa Konya Lisesi'nin orta kısmına yatılı öğrenci yazıldığım yıllarda duydum (1937 -1940) . Şiire meraklı olduğumu öğrenen, büyük sınıflardaki ağabeylerimiz, bana - ballandıra ballandıra-iki şair arasında çıkan bir kavgayı anlatmışlardı. Halide Nusret adında bir hanım şair, erkeklere çatan bir şiir yazmış, Faruk Nafiz de ona gereken cevabı vermiş. Hailde Nusret'e ve Faruk Nafiz'e ait olduğu söylenen manzumeler defterden deftere aktarılarak büyük bir hızla yayılıyordu. Bu manzumeleri ben de defterime not etmekte gecikmedim.

Karşı cinsi suçlayan, yerle bir eden her iki manzume de, ağır bir dille yazılmıştı. Yatılı bir erkek mektebinin öğrencileri olan arkadaşlarım ve ağabeylerim, Halide Nusret'e ait olduğu söylenen manzumeyi okurken öfkeden kuduruyor, Faruk Nafiz'in ona verdiği ileri sürülen cevaba gelince son derece keyifleniyorlardı.

İş bununla kalmadı: Fırsatı ganimet bilen bir sürü şiir heveslisi, Halide Nusret'e cevap yazıp, erkekleri yiğitçe savunmak ve bu yolla ucuz bir şöhrete ulaşmak hevesine kapıldılar. Şimdi, o yıllarda tuttuğum şiir defteri elim de olsa, bu kahramanların adlarını verebilirdim. Ama, yazdıklarını istesem de yaymlayamam. Çünkü, kadınlarla erkekler arasındaki manzum kavga düpedüz küfür ve hakarete dönüşmüştü.

Bize gelen şaheserlere (!) göre, hırsını alamayıp, kavgayı sürdürüp duran erkeklerdi. Acaba kız okullarına da kadınların cevabları mı gönderiliyordu? Bilmiyorum.

İşin aslına gelince... Bunu Halide Nusret'in kendisinden dinleyelim. 'Bir Devrin Romanı' adiyle Hürriyet Gazetesi'nde tefrika edilen hatıralarında Zorlutuna, Erenköy Kız Lisesi'nde öğrenci iken, Faruk Nafiz'in Musaffa ve Zübeyde adındaki iki hala kızı ile arkadaş olduklarını söyledikten sonra, şöyle diyor: 'Musaffa ile Zübeyde dayılarının oğlu Faruk Nafiz'in şiirleriyle mağrurdular. Bir yandan da ona 'Bizim sınıfta bir şaire yetişiyor' diye öğünmüşler.. O da 'Kadınlar ellerinin hamuruyla bu işlere karışmasalar iyi ederler! ' gibi sözler etmiş, onları kızdırmış, sonra da bu dediklerini Musaffa'nın sarı yapraklı müsvedde defterine yazarak bana göndermiş. Teneffüste üçümüz baş başa verip bu alaylı, küçümseyen yazıları tekrar tekrar okuduk. Sinirlendik. O zamanlar, kadın - erkek eşitliği davasının başlangıç seneleri; bu konuda tartışmak modası almış yürümüş.. Biz durur muyuz, hemen bir güzel cevap hazırladık; oturup Musaffa'nın defterine itina ile yazdım bu yazıyı; arkadaşlarım sevinçle alıp Faruk Nafiz'e götürdüler.'

İşte kavganın esası bu. Erkekleri hicveden o şiiri kendisi yazmadığı gibi, kadınlara hakaret eden mısralarım da Faruk Nafiz'e ait olmasına ihtimal vermediğini, Zorlutuna bir çok defa, yazı ile sözle açıklamıştır. Ama, yukarıda sözü gecen hatıralarında anlattığı sarı defterli kavgadan dolayı Faruk Nafiz'le aralarına uzun süren bir soğukluk girdiğini aynı hatıralardan öğreniyoruz: 'Daha sonraki seneler, Celâl Sahir, Halit Fahri, Orhan Seyfi... Nazım Hikmet gibi bir çok şairlerle tanışmış olduğum halde, Faruk Nafiz'le selâmlaşmazdık bile... Aramızda sanki bir düşmanlık vardı.'

Halide Nusret'in erkeklere hitaben kendi ağzından uydurulduğunu söylediği manzume, o tarihlerde O'nun bütün şiirlerinden daha fazla bir yayıl ma ve okunma gücü kazanmıştır. Buna, şairin kendisi de, şaşıp kaldığını söyler.

Ben, Halide Nusret'e şöhretin kapılarını açan ve bütün şiir severlerin gönüllerinde yer eden, 'Git Bahar' şiirini bile, senelerce sonra, ancak lise sıralarına geldiğim zaman görüp okumak fırsatını bulabildim. Çekil, bu gölgeli yolda gezinme, Bahar, bakışların yine pek sarhoş! Yanılıp gönlüme misafir inme, Kapısı kilitli, mihrabı bomboş, Mabeddir orası, meyhane değil.

Git bahar, git bahar., uzaklarda gü1, Denize renginden bırak hediye. Ufuklarda gezin, semaya süzül, Kalbime sokulma 'peymane' diye, Gördüklerin kandil.. Peymane değil! 'Git Bahar' şiiri 1919 yılında yazılmıştır. Birinci Cihan Savaşı'nın verdiği acılar, üzüntüler, yokluklar ve çaresizlikler üstüne bir de Mondros mütarekenamesinin utanç verici ağırlığının çöktüğü; İstanbul'un düşman işgaline uğradığı, zulmün, işkencenin sınırı olmadığı yıl...

'1919 yılının baharı işte böyle bir İstanbul'a bütün güzelliği, bütün haşmeti ve çılgın neşesiyle çıkıp gelmişti. Ona: 'Safa geldin, sofalar getirdin! ' demeye imkân var mıydı? O harikulâde güzel renkler, gölgeler, kokular, ışıklar, deli bir neşeyle cıvıldaşan kuşlar beni boğuyorlardı sanki. Ben de elimde olsa baharı boğacaktım. Ama elimde değildi, onu sadece kovuyordum.'

Böyle diyor, Halide Nusret. Fakat biz ilk gençlik yıllarımızda 'Git Bahar' şiirini okurken, böyle şeyleri aklımıza bile getirmiyor, Şair'e bu şiiri olsa olsa bir aşk küskünlüğünün yazdırdığını sanıyorduk. Şiirin, üzerine basa basa tekrarladığımız kıt'ası da şu idi:

Ziyalar, kokular, sesler, çiçekler..
Ömrünün her günü bir başka düğün!
Bülbüller koynunda aşkı çiçekler..
Güller dökülürler göğsüne bütün,
Gerçekten güzelsin, efsane değil.

Biz, çok şükür, barış yıllarında doğmuş büyümüştük. Devletimizin katılmadığı İkinci Dünya Savaşı, zaman zaman yüreğimizi ağzımıza getirmiş, ekmeği az miktarda vesikayla yememize, şekere uzaktan bakmamıza sebep olmuşsa da, bize annelerimizin, babalarımızın çektiği cinsten dayanılmaz acılar getirmemişti.

O zamanlar esen havaya göre, en büyük üzüntünün erkek - kadın ilişkilerinden doğduğunu sanır, Çalıkuşu Feride'ye ihanet edip onu diyar diyar dolaştıran Kâmuran'a içerler, aşk yüzünden canına kıyan Graziella'ya gözyaşı döker, Verter'le ah ederdik.
'Git bahar' şiiriyle şöhrete erer Halide Nusret, git dediği baharın peşini de kolay kolay bırakmaz. Aynı mısra düzeni ve kafiyelerle 1939 yılında 'Gel, Bahar! ', 1949 yılında da 'Bahar Geldi' şiirini yazar.

'Gel Bahar! ' da şöyle diyor:

Ben mi çıldırmışım, sen mî delirdin?
Yalvaran sesimden bu kaçış neye?
Git dediğim zaman koşar gelirdin,
Gel şimdi de inan bu efsaneye!
Şimdi günler birer peymanedir gel!

Şairimize, kovduğu baharı, yıllar sonra, yalvararak geri çağırtan, her halde, o sırada oturmakta olduğu Kars ilimizin uzun süren kışı ve şöhretli soğuğu değildir. Her ne kadar şiir:

Gel bahar, erit bu yolun karını

diye başlıyorsa da, ondan hemen sonra:

Geçen seneleri anmayalım hiç.

diyerek, bize sırrının kapısını aralıyor ve:

Şimdi günler birer peymanedir, gel!

mısraıyla asıl yazılış sebebini açığa vuruyor. Üstadımız artık üzüntülü yılları geride bırakmış, mutlu bir aile yuvasında, huzur içinde yaşamaktadır. Baharı çağırmaz da ne yapar?


1949 yılında yazdığı üçüncü bahar şiiri, 1951 yılında Hisar dergisinde yayınlanmış. Bu şiirde bir yandan geçmiş güzel yılların geri gelmeyeceğine hayıflanış, öte yandan Tanrı'ya yöneliş var:

Yıllardır kaybettim o tatlı sesi,
Bir türlü içimde ötmez o bülbül,
Bir ömre bedeldi bir tek nağmesi,
Hem ötmez, hem içten gitmez o bülbül
Kalbim sükûtuna kâşane oldu.
............
Hasret dedikleri zorlu ateştir:
Bekledim, bağrımı dağladı gül gül.
Artık gelse de bir, gelmese de bir
Dermanı yanmada, bulan bu gönül'
Vahdet şarabına meyhane oldu.

'Bahar Geldi' şiiri 1951 yılında yayımlandığına göre, demek ki. Halide Nusret, Hisar'ın çıkışının daha ikinci yılında, derginin yazı ailesine katılmış.

O tarihte oturduğu ev de dergi idarehanesine pek yakındı. Hisar, benim oturduğum, Öncebeci, Bahadırlar Sokak'tan yönetilir, Zorlutuna'lar da Hukuk Fakültesi'nin yanından yukarı çıkan Erdem sokakta otururlar. İşime gidip gelmek için, her gün birinin önünden geçerdim. Böyle olduğu halde, bir kere bile ziyaretlerine gittiğimi hatırlamıyorum. Sanırım, benden yaşça da, şöhretçe de çok ilerde bulunan bir hanımla sert bir paşa olduğunu işittiğim eşini ziyaret edersem, çok resmi disiplinli bir hava içine girip sıkılacağımdan korkuyordum.

Üstad'la umumî yerler ve toplantılar dışında, ailece görüşmemiz ve O'nun iftihar ettiğim dostluğunu kazanabilmem, ancak bu çeşit korkuları attıktan sonra mümkün olabilmiştir. Yakından tanıyınca, Halide Nusret'in ne kadar samimî, nazik ve alçakgönüllü bir hanımefendi olduğunu anlamakta gecikmedim. Sanatçı heyecanını ve amatör ruhunu da -yılların geçmesine rağmen- aynen muhafaza ettiğine hayretle şahit oldum.

Halide Nusret, 70 yaşını geçtiği halde şiir yazmaya devam eden nadir şairlerimizden biridir. Hisar'a her şiir gönderişinde, beğenip beğenmediğimi merak eder ve heyecanla sorar. Yeni çıkan yazı ve şiirlerimizi, kendisi okuyamazsa, mutlaka birisine okutur, takdirlerini, tenkitlerini günü gününe bize ulaştırır. Bizden daha genç, daha yeni şairleri de oldukça yakından izlediğini biliyorum.

Bize son yolladığı ve Hisar'ın Nisan 1976 sayısında yayınladığımız 'Yüzükoyun' başlıklı şiiri üzerinde özellikle durmuş, bu şiiri dikkatle okuyup, kanaatimi açıkça söylememi ısrarla istemişti. Şiiri, istediği gibi, dikkatle okudum, fakat neden bahsettiğini pek iyi anlayamadım.

Yalandı söylediklerin, Yüzde yüz yalandı, biliyorum.
diye başlayan şiirin:

Ya inansaydım, sevgilim,
Düşünsene bir, Ya inanıverseydim sana?
mısraları özellikle beni şaşırtıyordu. Acaba, bu sevgili kim olabilirdi? Bu bir erkekse, şiir, Üstad'ın yaşına ve başına uymazdı; 'Sevgili' den kastedilen Tanrı ise 'Yalandı söylediklerin' 'Ya inanıverseydim sana' mısraları ne oluyordu? Şiiri, o sırada dergiye gelen Yavuz Bülent Bâkiler'e gösterdim. O da işin içinden çıkamadı. Sonunda Üstad'a azıcık takılmaya karar verdik. Telefonu açtım:

- Şiirinizi okudum Üstad'ım,
- Beğendin mi?
- Beğendim, fakat ne demek istediğinizi pek iyi anlayamadım. Düşündüm, taşındım, sizin yeni bir aşka tutulduğunuza ve bu şiiri o sebeple yazdığınıza karar verdim. Yavuz Bülent de bu kanaatıma iştirak etti.
- Hay aklınızla bin yaşayın. Demek bu yaşta ha?
- Aşkın yaşı olmaz.
- Ayol, ben gençliğimde bile, sizin anladığınız manada bir aşk şiiri yazmadım.

Bunları söylerken, azıcık da öfkelenmiş olduğunu hissettim. Telefonu kapattıktan biraz sonra, bu sefer kendisi açtı:

- Durumu sana açıklamaya karar verdim...

Sesi kederli ve heyecanlı idi. Şiirde anlatılan olaya çok önem verdiği belliydi. Öyle bir ruh hali içindeyken kendisine takılmak istemekle baltayı taşa vurduğumu anladım.

Bana üstü kapalı anlattığına göre, yakınlarından birisi, o günlerde, kendisine çok kötü bir itirafta bulunmuş. İtirafın ne olduğunu söylemedi. Fakat üzerinde korkunç bir tesir uyandırdığı açıkça anlaşılıyordu. Bu itirafa inanmıyor, inanırsa yaşayamayacağını söylüyordu:

Ya inanıverseydim sana?
Hepten yıkılıp çökerdim; yerle bir.
Yok, hayır 'yerle bir' nedir?
Uçurumlar boyunca, yerin dibinde
Ve...
Yüzükoyun!

Şiirin, bizim yaptığımız gibi, yanlış tefsir edilmemesi (!) için,

Ya inansaydım, sevgilim, '
mısraını, Ya inansaydım, yavrucuğum,
olarak değiştirmeyi uygun buldu ve şiiri o şekilde yaymadık. Son mısralardaki trajik ifadeye rağmen, konunun bu kadar ciddi ve önemli olduğunu hiç düşünmemiştim.

Halide Nusret'in 50. sanat yılı dolayısıyla yayınlanan 'Ellerim Bomboş' adlı kitabına bakıyorum. Üstad'ın 50 yıl boyunca yazdığı şiirlerden seçmeleri içine alan bu kitapta karşı cinse duyulan aşkla ilgili bir parçaya rastlamak hemen hemen imkansız gibi.

Kitabın, 'Aşk imiş her ne var âlemde' başlığını taşıyan bölümünde de Şair'in Tanrı'ya, yurda, annesine, çocuklarına, torunlarına duyduğu sevgiyi dile getirilmiş. 'Aziz Eşime' başlığını koyduğu şiirde bile bir erkek değil, bir ırmak var: Tuna. Belki, bu dediklerimden 'Hayali Cihan Değer' ve 'Hatıran' başlıklı şiirleri istisna edebilirim. Onlarda da, sadece, maddî olmaktan çok uzak bir sevginin anıları ve belirsiz izleri görünüyor.

Halide Nusret gibi duygulu bir Şair hanım, ilk gençlik yıllarından itibaren kendisine âşık olan erkeklerin hepsine ilgisiz kalmış, onların sevgisine hiç karşılık vermemiş olabilir mi? 'Bir Devrin Romanı' nda bu sorunun cevabını arıyor, zaman zaman da buluyorum. 1924 yılının ilk günlerinde, Ankara'ya öğretmenlik için başvurduğunu anlatırken, o zaman. İstanbul hariç Türkiye'nin her hangi bir yerinde görev yapmayı kabul ettiğini söylüyor ve İstanbul'u istemeyişinin sebebini şu cümlelerle açıklıyor: 'Güzel İstanbul'dan, evet, yangından kaçarcasına kaçmak istiyordum. Bundan bir kaç yıl önce geçirdiğim bir his tecrübesini o zaman epeyce mühimsemiş 'Aşk dedikleri şey acaba bu mudur? ' demiştim... Bugün yarım yüz yıl geriye bakarken de rahatça 'Evet aşk o idi! ' diyebiliyorum. Ama, ne garip, inandığım, yaşadığım o şeyin, o çok güzel ve çok kutsal şeyin bir tarifini yapamıyorum. Hiç bir zaman da yapamadım'.

Bu satırlarda. İstanbul'dan kaçıp, Anadolu'da çalışarak sevdiğini unutmak isteyen bir hoca hanımı (yeni bir Çalıkuşu Feride'yi) buluyoruz. Bu satırlar, Halide Nusret'te niçin ateşli bir aşk şiiri bulamadığımızı da açıklıyor.

'Onunla dokuz ay nişanlı kaldık, Onun güzel adını taşıyan altın halkanın parmağıma ilk geçtiği günkü o kanatlı sevinci ve onu parmağımdan âdeta sökercesine çıkardığım dakikadaki korkunç ve sefil acıyı hiç bir zaman unutamadım. Benim tam tersime anacığım onu hiç sevmemiş, sevememiş; o aileye bir türlü ısınamamıştı... Annemin onları reddetmek için, kendince pek kuvvetli sebepleri vardı.'

Bu son satırlar da samimi ve derin bir aşkın nasıl feda edildiğini anlatıyor. Görüyoruz ki, Halide Nusret'in sevdiği adam. Çalıkuşu Feride'nin Kâmuran'ı gibi hercailik etmemiş, fakat kendisinden zorla sökülüp alınmıştır. Annesinin kararına ve zevkine itaat etmekten başka bir şey düşünmeyen, kalbi parça parça olsada annesine karşı saadetini koruyamayan, iyi yetişmiş eski zaman kızlarının çok görüp işittiğimiz acıklı kaderleri de bu satırlarda yatmaktadır.

Karşı cinse duyulan aşkı, şiirlerine pek uğratmayan Halide Nusret, Tanrı'ya içini döktüğü; Yunus'a, Mevlâna'ya seslendiği zaman, son derece coşkundur:

Avcumuz boş, gönlümüz boş,bağrımız sadparedir,
Yolcudur, yollarda şaşkın, çırpınır, âvâredir;
Koyma gafletlerde Râbbim kulların biçâredir,
Ya İlâhi, rahmetinden kimseler dur olmasın.
-------
Gecenin bir saatinde
Eşiğine varan bendim
Kuşlar yuvada, kurt inde,
Karanlığı yaran bendim!
.......
Seni buldum Şahım seni
Tut elinden Üftadeni!
Koma karanlıkta beni
Mevlâna! Aman efendim!
-------
Yunus'um! Aşkınla dil oldu bülbül,
Cehennem ateşi kızı! kızıl gül.
Seni bu illerde bulalı gönül
Karaman diyarı apaydın bana!

Halide Nusret, her şeyden önce büyük bir vatanseverdir. 50. sanat yılı dolayısıyle yapılan törende şöyle demişti: 'Kalemimi 50 yıldan beri karınca kaderince milletimin hizmetinde, memleketimin hayrına kullanmağa çalıştım. Bunda ne dereceye kadar başarılı olduğumu bilemiyorum.

Ama, memleket zararına tek satır yazmamış olmanın inanç ve sevinci içerisindeyim.'
Q gün (17 Mayıs 1967) bu inancı hepimiz paylaşmıştık, bugün de paylaşıyoruz. Gerçekten, Halide Nusret memleket zararına tek satır yazmamış, her şeyi memleketin hayrına yapmaya çalışmıştır.

Şair'in ilk gençlik yıllarına ait hayal ve tasavvurlarında dahi, her genç kızın düşüncesinden ayrı, millî bir intikam duygusu ön plâna geçer. Yukarda sözünü ettiğim hatıralarında şöyle diyor: 'Anamın ailesi asker oluyordu, miralaylar, paşalar, hatta müşirler...Ve en önemlisi şehitler... Annemin babası gencecik bir yüzbaşı iken (93) de, bir Moskof kurşunu ile şehit düşmüştü. Zavallı anacığım, kundakta yetim kalmıştı. Subayla evlenmeyi kurduğum çocuk yaşlarımda-, parıl parıl apolet, şıkır şıkır kılıç kadar, şehit dedemin intikamını Moskof'tan alacak bir Türk zabitine eş olmak hevesi de yer alırdı.' Kader, bu 'Türk zabitini', Edirne'de öğretmenlik yaptığı yıllarda karşısına çıkarır. O zaman Kırklareli'ndeki süvari alayında binbaşı olan rahmetli Aziz Zorlutuna'yla evlenirler (9 Eylül 1926) .

Halide Nusret, Aziz Paşa'nın vefatına kadar, tam 45 yıl, mutlu olduğunu sandığım, bir evlilik hayatı sürmüştür. Eşiyle birlikte Anadolu'nun bir çok yerlerini dolaşmış, çeşitli okullarda öğretmenlik yapmış, Türk çocuklarının kalplerine ve kafalarına ışık tutmuştur.
Öğretmenlikle ilgili hatıralarının toplandığı 'Benim Küçük Dostlarım' kitabı için, rahmetli Arif Nihat Asya şöyle der:...Onu yalnız bir hatıra değil, aynı zamanda bir meslek kitabı olarak ilgililere tavsiye ederim... Bunun, okul klâsikleri arasına girmesi gereken bir kitap olduğu kanaatindeyim.'

Şairimizin, çocukluk hayatı sarsıcı olaylarla dopdoludur. Bir gazeteci ve hürriyet savaşçısı olan babası Avnullah Kâzımî önce istibdat idaresinin, daha sonra'-1908 yılında 'Fedekaran-ı Millet Cemiyeti' adı altında bir siyasi parti kurup muhalefete geçtiği için- sözde hürriyet idaresinin (İttihat ve Terakki'nin) hışmına uğrayıp, ömrünün büyük bir kısmını sürgünde ve zindanda geçirir. Bir süre, siyasetten çekilmeyi kabul edip, Kerkük'e mutasarrıf tayin edilir. Orada çok değerli hizmetler görür. 'Bir Devrin Romanı'nda, Halide Nusret'in Kerkük'e ve çocukluk yıllarına ait hatıraları canlı bir şekilde anlatılmaktadır.

Sevinci güller açmış, dertleri kor içimde,
Yurdumun dört bucağı sarmaşıyor içimde.

diyen Şair'in, gezip dolaştığı yurt köşelerinden pek çok renk ve kokuyu şiirlerinde bulabilirsiniz. Bu şiirlerde, Urfa, Suruç Ovası, Birecik, Antep, Bingöl Yaylası, Erzurum, Sarısu, Karaman, Erciyaş, Sarıkamış ve şimdi yurdumuzun dışında kalan Kerkük geçit resmi yapar.

Mehmetçiğe seslenirken, yüreğini koparıp, yiğit askerlerimize uzattığını hissedersiniz.

Köyde düşünceli, cenklerde şensin.
Yerlerde, göklerde, kalpde esensin,
Bir baştan bir başa tarihim sensin!
Ah arslan Mehmedim! Arslan
Mehmedim.

Şairimizin vatan toprağıyla nasıl kaynaşıp, sarmaştığını şu mısralar anlatmaya yeter sanırım:

Allah azîm lûtfudur insanlara toprak
Ak ekmeği berrak suyu doğuran kara toprak.
Mevsimleri besler ve bezer onları bir bir
Can verdiğimiz uğruna beyhude değildir.
İnsanlar onundur, ona bağlanmış ezelden
Ey sevgili toprak önümüz sen, sonumuz sen
Hayran sana, kurban sana canlar,
Sana toprak!
Hür bayrağımın sahibi toprak! Ana toprak!

Şairimiz, Ana Toprak için iki de fidan yetiştirmiştir:
Sendendir, sana döner damarlarımdaki kan
Senin için büyüttüm bağrımda bir çift fidan.

Bu iki fidan, şimdi benim yakınlarım olan, oğlu Ergun Zorlutuna kızı Emine Işınsu'dur. Ergun meslek olarak önce annesi gibi öğretmenliği seçmiş (Gazi Eğitim Enstitüsü'nü bitirmiş) sonra idarecilikte karar kılmıştır. Şimdi Devlet Hava Meydanları Genel Müdür Yardımcısıdır. Kendisini yazarlığa adayan Emine Işınsu da annesinin sanatçı ruhu ve kabiliyeti devam ediyor

Mehmet ÇINARLI / TÖRE DERGİSİ/ Mayıs 1976
****************************************************

Kimden : Refika Doğan (Bayan, 54)
Kime : Grup: Gülce
Tarih : 28.9.2008 03:18 (GMT +2:00)


Konu : Paylaşım; Yeni Edebi Akım= Gülce


Yeni Edebi Akım= Gülce



İnsan Dediğin (BULUŞMA)

Bir küçük pencere, bir çizgi ufuk
Yedi renkli gözdür insan dediğin,
Yedi deniz, yedi dağ, dip ve doruk
Ortasında sözdür, insan dediğin.
……….Açılır çenesi, uzanır dili
…………Bir dil ki; yumruk kadar yüreğin kandili
…………..Kendi yanar, yandıkça yakar…
…………….Olgun başaklarca eğilmez başı
………………Tepesine lapa lapa düşer
………………..Yağar da yağar
………………….Kar…


Ilıca kar suyu, damarında kan
Baş parmak ucunda efsunkâr cihan
Süslü kaftanların bakma süsüne;
Kabuk değil, özdür insan dediğin.
……….Kabuk ne ki, kırılır; düşünce gider süsü?
…………Beşerin bin çilesi, canın içinde özü…
…………..Kanadıkça kanatır; yaralı için közü!
…………….Hem otar hem sağaltır, özün darası erdem
………………Suyu içtiğin gözü
………………..Görünmeyene
………………….Merhem…


Bir yasak elmanın tadındadır zan
Akıllı yüreğin kabındaki can
Kökleri hava, dalında mürmer
Okunmamış cüz’dür, insan dediğin.
……….Açılan sayfada görünür suret
…………Sureti bezeyen kemik ile et
…………..Kemiğin içinde iliğe hürmet
…………….Karanlığa doğan ışık hüzmesi
………………Bengi su akıtır çeşmesi rahmet
…………………Diyerek erdiğin sır
……………………Bu değil mi?


Varırsan menzile, arşa yedi kat
Görünen sureti, sırda hakikat
Mülkün sahibine kâinat ayna;
Aynada ki yüzdür, insan dediğin.
……….Yetmiş iki millet görünen orda
…………Kimi kârun gibi, kimi de zârda
…………..Kimi iblis kimi Cebrail melek
…………….Türlü don içinde gezinir felek
………………Kimi mürşit kimi münkir, nedâmet
………………..Hırkasını giyen değil mi
………………….İnsan...?


Bir nefesle doğan güne merhaba
Daha emeklerken vedâ sahaba
Koşarken göremez, karanlık her yan
Geceyle gündüzdür, insan dediğin.
……….Çınar olsa ne yazar! Kırılır, düşer, bezer,,
…………Duyulur zelzelesi, yele gider selesi..
…………..Yıkılası dağlar hey! Bu seste neyin nesi?
…………….Ezel- ebed âdemin, canda pişen kafesi..
………………Aramazsan zahiri, görürsün düzde özü
…………………Mânâdan anlayana;
……………………Kısasa kısas sözü..

Refika Doğan