MUSTAFA CEYLAN İLE YAPILAN RÖPORTAJ

Soru: Şiir dünyamızda edebî bir akıma ihtiyaç var mıdır? GÜLCE edebiyat akımı sizce zamanında mı ortaya çıkmıştır? Neden?

Cevap: En son Garip Üçlüsü, İkinci yeni ve Mavi’yi gördü Türk Şiiri. O zamandan bugüne nerdeyse bir asır zaman geçecek. Şimdilerde zaman o kadar hızlı işliyor ki, elektronik devrimle bir günde eskiye göre birkaç devir değişmektedir diyebiliriz. Haberleşme-iletişim ve yayıncılık... Bu internet, bu cd-kaset-mikrofilm; bu ses ve yazı, bu görüntü ve transfer... Bu kilometreleri eriten hız. Düşünce gücü. Bu akış, bu sel... Bunun önünde durmak mümkün değil. Deli gömlekleriyle meydana çıkıp bu gelişim ve değişime karşı duranlar süpürülür giderler. Zaman eridi, mesafe sıfırlandı gayri. Bu teknolojik devrimle, sınırlarını kaldıran AB ve öteki ülkeler, globalleşme, ortak beyin ve nabız, toplumsal akıl... Bütün bu adımlar, dünyayın içten içe sarsmaktadır. Toros yaylalarında Karacoğlan sazının yerini bilgisayarlar, navigasyonlar ve öteki görüntülü – renkli cihazlar almışa benziyor. Dünya, içten içe kaynayıp, çağın süratine ayak uydurmaya çalışmakta. Ekonomik kalkınmasını tamamlamış ve bireyin maddi ihtiyaçlarını tümüyle gidermiş toplumlarda maneviyat açlığı haddinden fazladır. Ve gençleri başta intiharlar olmak üzere, ruhsal boşluklarda kıvranmakta, çare arayışları sürmektedir. Müzik, resim, heykel, tiyatro başta maalesef şiir de bu çağcıl zihniyetten nasibini almış bulunmaktadır. Batı, ruh kökünden koptukça, hip-hop müziği, çılgın arzu ve sınırsızlıkla ne yaptığını bilmez haldedir. İşte bu sebeple sanat güneşi, insanlığın ve geleceğin ışığı gene doğudan hem de Anadolu’dan doğacaktır.

Çünkü;

Anadolu sancılar içindedir. Çünkü Anadolu’nun insanları kentle-kırsal doku arasında kentin varoşlarına taşınmış, köyünü kente getirip oturtmuştur. Çarpık kenteşme, ters ve kopuk kent mimarisi, bize benzemeyen yollar, bina projeleri, renkleri, şekilleri, kent estetiği; köklerine yabancı bir nesili doğurmaya çalışmıştır. Anadolu insanının % 85’i şehirlerde yaşamaya başlamıştır. Köylerimiz en yakın çevreye, ilçelere, ilçelerde illere akın etmiştir. İşsizlik ve kalleş-kancık terör, dağ eşkiyaları; insanımızı taşından-toprağından-köyünden etmiştir. Anadolu bir uçtan bir uça taşınırken, politik-sosyal ve kültürel sancıları da beraberinde taşımıştır. Eğitimden, sağlığa, tarıma varıncaya kadar bu sancılar artarak devam etmiştir. Fert başına düşen milli geliri, doktor başına düşen hasta sayısını, sınıf başına düşen öğrenci sayısını ayarlamaz durumdayız. Üstelik; Dil ve kültür emperyalizminin müthiş saldırısı mevcuttur. Özenti, moda ve gösteriş esasında menfaatperest ve bana neci bir nesil hazırlanmaya çalışılmıştır. Ülkemiz, türban vb bir takım yapay meselelerle senelerce boş ve gereksiz tartışmalarla vakit geçirir hale gelmiştir. Özelleştirmede yapılan hatalarla milli sanayimiz ve bazı öz kaynaklarımız, başta madenler ve temel sanayi sektörlerimiz bir bir elden çıkmıştır. Üreten değil, dışa bağımlı, sadece tüketen, har vurup harman savuran bir yapı tesis edilmeye çalışılmıştır. Uluslar arası silah ve esrar çetelerinin kulası bir PKK terörü her köyümüze şehit tabutu göndermiş, çok büyük oranda ekonomimize darbe vurmuştur. Yabancılara toprak satışları hızlanmış, daha çok ithal eden, az ihraç eden ülke konumuna gelmiş bulunmaktayız. AB kapısında bekleyen, kendisini AB ye kabul ettirememiş, Kıbrıs başta çoğu problemi hep bir başka bahara ertelemiş bulunmaktayız.

Ve

İnternetin getirdiği kolaylıkla şairi çok, şiiri oldukça az bir kara bulutun içindeyiz şimdi. Parlak, apaydınlık bir güneşe ihtiyacımız var. Bu kadar olumsuz bir zamanda bir EDEBİYAT AKIMI çıkmayacak da, yağlı-börekli zaman da mı çıkacak? Tam zamanı. ((Şairleri haykırmayan bir millet—sevenleri ölmüş öküz çocuklar gibidir))) diyen usta şairin sözüne uyarak, yeni çağın yeni edebiyat akımının ortaya çıkmasının tam zamanıdır ve GÜLCEmizde işte bu tam zamanında çıkan bir yürek birlikteliği, yeni çağın yeni edebî akımıdır.

Soru : Sizce Türk şiiri Dünya şiiri içinde hak ettiği noktada mıdır? Bugünkü duruma bakışınız nedir?

Cevap:

Türk şiiri, Dünya şiiri içinde hak ettiği noktada değildir. Zira, öteki milletlerin şiirlerinin önünde olmasına rağmen arada çok büyük mesafeler olmalıydı. Önde ama, açık ara ile önde olmasını istemekteyiz. Bugün aruzu-aruz veznini otantik bir eski malzeme olarak raflarda tozlanmaya terk eden, Anadolu aşıklık geleneğini yaylada unutan, kolaycı, uydurukçu, çabuk tüketen, estetikten yoksun, taklidci, yapay bir şairler curcunasını yaşamaktayız. Hece ve serbesti, iki ayrı duvara kadar götürmüş, oradan öteye nerdeyse 50 yıldır geçemeyen iki ana damar. Birisi Nazım Hikmet duvarı, ötekisi Karakoçlar ve Koşma duvarı. Birisi Orhan Veli, Atilla İlhan taklitçisi, ötekisi geleneksel ozan şiirimizin kafiye-ayak-uyaklarından aşırmacı. İşte bu gidişe (((dur)) demek zorundaydık. Bu gidişe, “gerçek böyle değil” demeliydik. Bu gidişe “sonun iyi değil” diye haykırmalıydık. Dünya şiirinin, öteki ulusların şairlerinin bizim şiirimize benzemeye çalışmalarını göz ardı edemezdik. Veya, cebinden kök kelimeleri ve bir başka cebinden eylem ve sıfat kelimelerini yazı tura şeklinde çekip, anlamsız ve köksüz, imge sevdasıyla dokunan bugünkü İngiliz şiirinin şırıngası ile zehirlenmiş şairlerimizin sağlığına döndürülmesi şarttı. İşte GÜLCE, bu hakikatleri göze alarak yola çıktı. Türk şiirini, mazisinden, köklerinden koparmadan geleceğe taşımaya ve Dünya şiiri içinde hak ettiği yere ulaşması için gayretler sarfetmeye başlayan tek ve en önemli edebiyat topluluğunun ortak amacıdır.