OSMAN ÖCAL İLE RÖPORTAJ

— Gülce Edebiyat Akımının amacını ve üstlendiği misyonu biraz açar mısınız?

Osman Öcal: Amacımız Türk Edebiyatında yeni şiir ve nesir türleri deneyerek, yeni nefes alanları yaratmaktır. Biz, Aruz, Hece ve Serbest’i bulunduğu noktadan alıp; bozmadan, inkâr etmeden, karşı çıkmadan daha ileri noktalara taşımayı amaçladık. Yıllardır boş vezin kavgaları yapmaktayız. Oysa Hece de Aruz da Serbest de bizim. Vezin, bir araçtır. Amaç, şiir ve şiirin yükselişidir. Her veznin kendine özgü yapısı vardır. Bizim olan değerleri; Yahya Kemal Beyatlı, Necip Fazıl Kısakürek, Orhan Veli Kanık vb. ustaların bıraktığı, açıkçası, bizlere şiiri emanet ettiği noktadan ele alıp daha ileri noktalara götürebilmeliydik. Maalesef bugün, ileri götürmek şöyle dursun, - internetin sağladığı imkânlar da kullanılarak- “sanat-şiir” katledilmektedir. Okumayan, araştırmayan, tefekkür etmeyen, düşlerini gerçekleştirmek heyecanıyla yüreği gümbürdemeyen bir “şair-şiir “ kara bulutunun içindeyiz. Edep ‘ten kaynaklanan Edebiyatımız, bir asırdır köklerinden koparılmadan yenilenmeyi, daha doğrusu yeni bir akımı beklemekteydi. Biz buna talip olduk ve geçmişi geleceğe aktarmayı, şaire nefes vermeyi hedefledik, vezinler arası barışı sağlamayı, özellikle internet ortamında bozulan şiirimizin gidişatını tamir etmeyi ve yükselişini hedefledik. Bunun yanında, hiçbir akımın yapmadığı değişik projeleri de gerçekleştirmek istedik. Türk destanlarını, Anadolu efsanelerini, Dede Korkut hikâyelerini, Peygamberlerin, kahraman kadınlarımızın, evliya kadınların hayatlarını, edebiyatımızda ilk’ leri, Nutuk’u ve daha nicelerini nazım olarak yazıp (Birçoğu tamamlandı.) gelecek kuşakların karşısına farklı bir güzellikte çıkmayı görev bildik kendimize. Ve görevimizi severek, zevk alarak yapmaya devam ediyoruz.

— Şu ana kadar yayınladığınız ortak veya kişisel eserleriniz nelerdir ve bu eserler hakkında okuyucunun görüşü nasıldır?

Osman Öcal: Sanıyorum, kişisel eser derken Gülce ile ilgili eseri soruyorsunuz! Henüz Kitap olarak bir eser vermeden önce Sayın Mustafa Ceylan yönetiminde GÜLCE dergileri yayınlandı. Ama kaç sayı yayınlandı, tam bilemiyorum. Maddi imkânsızlıktan dolayı yayınına ara verdi. Kitap olarak ise Sayın Mehmet Özdemir’ in “ Mihrican “ , Sayın Mustafa Ceylan’ın “ Bir yanardağ Fışkırması “ ve benim “ Tuğra “ isimli eserim GÜLCE ağırlıklı olarak çıktı. Yakında sadece Gülce şiirlerinden oluşacak bir antolojimiz çıkacak. Tabiî ki bir eserin beğenilip beğenilmemesi sadece içindeki şiirlerle ilgili değildir. Eserin kapak, dizgi, baskı, cilt gibi önemli unsurları da var. Ben şahsen eserlerin içeriklerinin beğenildiği kanaatindeyim. Eserleri okuyanların ancak üç beş tanesi görüş bildirir. Bize gelen görüşler gayet olumlu...

— Şairlerden beklediğiniz ilgiyi ve katılımı gördünüz mü?

Osman Öcal: Türk şiir tarihindeki akımlara bakarsak, gönül veren tanınmış şairlerin öyle bolca olduğunu göremiyoruz. GÜLCE’nin geçmişi çok yakın olmasına rağmen Gülce yazan çok sayıda şair arkadaşımız var. İçlerinde çok değerli usta şairlerimiz var. İnternet ortamındaki grubumuzda Gülce yazan yeterli üyenin olduğunu düşünüyorum. Hatta, Gülce mensubu olmadığı halde, Gülce yazan şairlere rastlamak olası. Ben şahsen internet ortamında iki arkadaşın Gülce şiirlerinin olduğunu gördüm ve aramıza davet ettim. Gülce yazmalarına rağmen henüz aramıza katılmadılar. Yani gizli gizli Gülce yazan şairler de var.

— Şair olarak bir akıma bağlı olmanın artılarını ve eksilerini anlatır mısınız?

(Özellikle Millî Edebiyat ve Millî Mücadele dönemlerinde bazı şairlerimiz; bağlılığı, bir zincirin bir halkası olmaktan ziyade daha ileriye gidemeyeceğini düşünmüş ve akımlara bağlı olmaya karşı gelmiştir. Örneğin, Yahya Kemal’i ve Mehmet Akif’i sayabiliriz. Yine de örnek verdiğimiz bu iki üstadın, yaşadıkları dönemlerdeki edebî akımlara önemli katkıları olmuştur. Akımlara tamamen karşı olmanın da doğru olmadığı, Cumhuriyetin öncesinde ve sonrasında Servet-i Fünun, Edebiyat-ı Cedide, Genç Kalemler, Beş Hececiler, Yedi Meşale, Yenilikçiler, Garip ve Nazım Hikmet çizgisinden anlaşılmıştır.) Osman Öcal: Bir akıma bağlı olmayı, sadece akımın ilke ve kuralları doğrultusunda şiir yazma olarak sormak istiyorsanız, Gülce yazan şairlerin hepsi de akımın dışında da şiirler yazıyorlar. Gülce yazmamız bizim değişik şiirler yazmamızı engellemiyor. Hatta daha güzele doğru yürümemizi teşvik ediyor. Bir akımın içinde bulunmak bir mensubiyeti beraberinde getiriyor ki, onur verici. Kendini yalnız hissetmiyorsun. Çevrende senin gibi düşünen dostların var. Tabii, eleştirildiği zaman da nasibini alır ki, bu da eksisi olur. Sadece Gülce yazmadığımız için, diğer şairlerden farklı bir gelecek kaygımız da yok ayrıca.

— Malzemesi duygu olan şiiri, serbest veya hece dile geldiği zaman, farklı usullerde yazmaya çalışmak şiiri aslından uzaklaştırmaz mı?

(Şiir yazma işi eğer bir öğrencinin ders konusu değilse, takdir edersiniz ki hiçbir “şâir” şiir yazmış olmak için kalemi eline almaz. İlham dediğimiz o yazma isteğini tetikleyen duygu, yaşadığımız hayatın anlık etkilerinden doğmaktadır. Hislerimizi söze veya kâğıda döktüğümüzde kimi zaman hece, kimi zaman serbest şekilleri kullanırız. Yani, o an içimizden geldiği gibidir. Etkisi de aynı derecede samimidir. Belli kurallar çerçevesinde duygularımızı mısralarla dokurken aslından uzaklaşmadan başka bir kalıba sokmak mümkün müdür?) Osman Öcal: Duygu olmadan şiir yazılmaz elbette. Siz diyebilir misiniz benim duygum hece vezninde geliyor, ya da serbest vezinde geliyor. Bu mümkün mü? İlham geldiği zaman şair veznini kendi bulur. Bir şair düşünün; bu gün ki ilhamım hece ölçüsünde gelsin ve hece şiiri yazayım veya serbest ölçüde gelsin serbest şiir yazayım, hatta aruz vezninde gelsin aruz şiiri yazayım diye düşünebilir mi? İlham geldiği zaman şair ilhamını kendi şekillendirir. Şairde yeterli bilgisi vezin bilgisi varsa istediği vezinle duygularını kâğıda döker. Şair sadece hece veznini biliyorsa sadece hece yazar. Benim yıllarca yazdığım gibi. Aruzu öğrendim aruzla da yazabiliyorum artık. Ama ilhamın geliş şekli yine aynı. GÜLCE her vezni kullanan bir akımdır ve şairleri de duygularını her üç vezin ve kalıpla yazabilmektedir. Hatta duyguların dökümü daha rahat olabilmektedir bazı Gülce nazım türlerinde. Sadece hece yazan veya aruz yazan şairde duygularını bir kalıba sokmuş olmuyor mu zaten.

— Akademik çevrelerden destek veya eleştiri alıyor musunuz?

Osman Öcal: ‘Her doğum sancılı olur.’ Elbette destek verenler de var eleştiri yapanlarda. Eleştiri almak dikkate alınmak demektir. Bu, GÜLCE için önemli bir gelişmedir. Gerek internet ortamında gerek yazılı basında Gülce ile ilgili olumlu yazılar yazan hocalarımız, yazarlarımız var. İlerde çıkaracağımız Gülce Antolojisi ile akademik çevrelere ulaşmamız daha rahat olacaktır. GÜLCE olarak bir üniversitemizin desteğiyle bir toplantımız olacak.( Büyük ihtimal Kasım 2010) Sanıyorum bu toplantıdan sonra Gülce daha ok gündeme gelecektir.

— Gülce Edebiyat Akımının gelecek kuşaklara nasıl bir mirası olacaktır?

Osman Öcal: Gülce Edebiyat Akımı yeninin yenisi olma yolunda ilerleyen bir atılım hareketi. En önemli özelliği ise şiirlerini aruz, hece ve serbest vezin ile yazması. Yani her üç vezni de benimseyip harmanlaması, sahiplenmesi ve şaire her üç vezni de benimsetip kullandırması. Olaya bu açıdan bakarsak, gelecek kuşaklara her üç veznin de bizim olduğunu sezdirip sevdirmek olacaktır. Aruz vezninin anlaşılmayan, bilinmeyen, kullanılmayan bir vezin olduğunu düşündüğümüzde, sanırım GÜLCE’nin önemi daha iyi anlaşılacaktır.

— Sayın Öcal; Akımın lokomotifi olan şairlerden birisiniz. Bu uğurda, alanında bir ilk olan şiir kitabı da çıkardınız. Aldığınız sonuçtan memnun musunuz?

Osman Öcal: Ben şiirlerimi yazarken herhangi bir maddi kazanç edinmek için yazmıyorum. Düşüncelerimi duygularımla yoğurarak şiir diliyle anlatmaya çalışıyorum. Uzun yıllardan beri yazmama rağmen kitap haline getirme şansım olmamıştı. Yazdıklarımı okuyucuyla paylaşmak amacıyla iki kitap çıkardım. İlk kitabım TUĞRA; Divan Edebiyatı, Halk Edebiyatı, Yeni Türk Edebiyatı, edebî söz sanatlarını şiirde kullanma ve GÜLCE nazım türlerine örneklerden oluşuyor. Kitabımı yurdun dört bir yanına ulaştırmaya çalıştım. Şair dostlara, Öğrencilerime, Üniversite öğrencilerine, Üniversite hocalarına ve diğer tanıdıklarıma göndererek okuyucuyla buluşturdum. Kitabımda sonradan fark edilen ufak hata ve eksikler olmasına rağmen genelde olumlu tepkiler aldım. Özellikle şair arkadaşların beğenisini topladı. Teşekkürler… Sağ olun, var olun…