GÜLÜŞÜN YETER ve GÜRSEL GÜVELOĞLU
Mustafa CEYLAN

***************
Sözlerimize yazımızın başlığını teşkil eden "Gülüşün Yeter" şiirini sunarak başlayalım, olmaz mı? Şiir aynen şöyle :

"GÜLÜŞÜN YETER

Bilirsin, koşulsuz severim seni,
Sebepli sebepsiz gülüşün yeter.
Verdiğin destekle hayat yolunda,
Yanımda fedakar kalışın yeter.

Parlayan yüzünde bulunmaz gamın,
Ruhuma hükmeder nazlı endamın,
İncelik nezaket hayat ilhamın,
Her zaman coşkuyla gelişin yeter.

Kalp ağrım aşkımsın,söküp atamam,
Sararım taş olsan,ayrı yatamam,
Sen yokken ömrüme ömür katamam,
Yaşama sebebim oluşun yeter.

Karşımda dolunay elinde elim,
Dilerim tanrıdan, ayırmaz ölüm,
Gönülden sevdiğim gerçek be gülüm,
Kolumda uykuya dalışın yeter.

..Sevgili eşime ithaf 

GÜRSEL GÜVELOĞLU"

Evet; işte bu şiir 2007 yılında Gündüz kitabevi yayınları arasında çıkan şair, dostum, can kardeşim Gürsel Güveloğlu'nun şiir kitabına adını veren bir şiir. 190 sayfadan oluşan "Gülüşün Yeter" kitabının arka kapağında;
"Seven insan sevgisini söylemeli."(La Fontaine)
"Aşk;yalnızca bir vücudun güzelliğine ve cazibesine kapılmak değildir. Kâinattaki güzelliklerin, tabiattaki genel ahengin, hayatın, ruhun ve bunları var eden Tanrı'nın esrarına kalbi bağlamaktır."(Chamfort)

ve
"Ben Gürsel GÜVELOĞLU;
Yüce Allah'ın yarattığı bütün varlıkları ve insanları sevdiğimi, gerçek dostlukların önemini haykırıyorum bu şiir kitabımda. Değerli şiirseverler, gerçekleştirmek istediğim üç hayalim vardı; saygın bir meslek, vefalı/sadık bir eş ve insanlara okuyabilecekleri birkaç şiir kitabı bırakmak.Allah'ın lütfuna bakınız ki, üçüncü dileğimde gerçekleşmek üzere;
Dördüncü ve son isteğim ise;
Sanırım bu dünya ile ilgili olmayacak."

demektedir.

Şimdi, aşk, sevgi, özlem şiirlerini muhterem eşine yazan şairimiz Gürsel Güveloğlu'nun bu söylediklerine buyurun ne söyleyebilirseniz söyleyiniz. Hani derlerdi, istediğine kavuşamayınca, hüzün ve hasret olunca, acı olunca şair kalemi susmaz olur.. Böyle derlerdi değil mi? Ancak, bakın görünki Gürsel Güveloğlu, hayattan neyi istiyorsa, Allah yüreğine göre vermiş, ne istediyse o gerçekleşmiş.. İşte o mutluluk, o şükür ve o sevgi pençeresinden seslenen mısralarla dolu bir şiir kitabı ve şairiyle karşı karşıyayız "Gülüşün Yeter" de...
Ben böyle aşklara şapka çıkartırım işte.
Diyor ki:

"Yıl 1975. Lise yıllarında aşık olmuştum ona. Saf ve tertemiz duygularla yola çıkmış, ancak bir türlü gönlümü açamamıştım. Lise ikinci sınıfta duygularımı tesadüfen öğrendiğinde ise haklı olarak arkadaşlık fikrinin erken olduğunu belirtmiş beni kibarca reddetmişti. Doğal olarak da hayatımın en kötü anlarını yaşamıştım o gün. Geçen zaman içinde lise son sınıfa kadar duygularımı şiirlere dökmüş bu arada yavaş yavaş bağlama çalmaya da başlamıştım. Sonra anladım ki; BEN ONSUZ ASLA YAPAMAYACAK, kiminle evlensem ömür boyu mutlu olamayacaktım. Harp okulu yıllarımda da uzaktan sevmeye ve özlemlerim nedeniyle şiirler yazmaya devam ettim. Ailemin maddi durumunun biraz zayıf olması, mesleğimi elime alana kadar sabırla beklememi sağlamıştı sanıyorum. Tutku dolu bir genç için bu durum pek de kolay olmamıştı elbette. Bu zorlu yolculuktan sonra nihayet 1985 yılında anlaşarak evlendik ve hayatımın en mutlu anlarını yaşamaya başladım. Yıl 2007... İlk günkü gibi kalbimin en nadide köşesinde, en temiz ve saf duygularımın merkezinde bir güneş, bir ay gibi gülümsüyor. Bana yaşama sevinci ve mutluluk bahşediyor. Bu duygularla, bugün kader tekrar sorsa bana; SEN, yine de SEN, senin GÜLÜŞÜN YETER derdim.
Ben bir defa sevdim. Ama adam gibi sevdim. İşte bu şiir kitabımda..."
Evet, işte Güveloğlu'nun sözleri. Kitabın önsözünde bu minval üzre devam etmekte.
Gürsel Güveloğlu, "Gülüşün Yeter" kitabında; HECE'nin efsunkâr kanatlarında sonsuzluğa uzanan sevdasının türküsünü çığırmış, içinin pençerelerini sevdiğinin dünyasına açmış ve en çok da 6+5=11 geleneksel koşma kalıbımızı tercih etmiştir.
20 Temmuz 1961' de Kadirli' de doğan güveloğlu, kitabın ilk şiirinde;

"Ben sensiz neyleyim, tomurcuk gülü,
Yüzünü, yüzüme sürdüğüm benim.
Aydınlık umudum, bahtımın tülü,
Kadere, talihe ördüğüm benim.

Çırpınan kalbimin sende yarısı,
Sevdiğim, kadınım yalan gerisi
Gönlümü süsleyen düşler perisi,
Her gece rüyamda gördüğüm benim.

Bir ömür yaşayıp, hep seni yazsam,
Titreyen kalbime, aklıma kazsam
Dört mevsim yelinde savrulup tozsam
Severek yanında durduğum benim.

Gurbete uzansam gökte ararım
Her kayan yıldıza seni sorarım
Seherde güneşi hayra yorarım
Uğruna hayaller kurduğum benim.

Efsane aşkımın, solmaz çiçeği
Nadide gecemin ateş böceği
Ne olur unutma kulun cüceyi
Kalbimi kalbine vurduğum benim."


Görüldüğü gibi, yürekten seven şair söylerse böyle söyler; ozan çalarsa sazını böyle çalar işte...
Gürsel Güveloğlu; "zümrüt bakışlım, gülünce bahar yaşatan,dibi görünmez sevgiyi sunan, çiğ tanesi, açtığı yaralarda gül açan, kardelen sevgisine sahip,tiryakisi olunan, süzülen martı,dalgalı saçlı" bir sevgiliyi tarif eder şiirlerinde. 
Şiir dünyasında acı, hüzün ve arabesk gözyaşından bıkanların; hakiki sevgiyi arayanların mutlaka okumaları gereken bir şiir kitabı "Gülüşün Yeter"..
Güveloğlu, Hece'nin tüm kurallarına samimi bir bağla bağlanmış, tıpkı aşkındaki samimiyet gibi, hecenin kural ve kabullerine asla bir eğrilik ve sapma sokmamış bir şairdir. kalıp, kafiye, vezin; her ne ararsanız kuralı kuralına uygun...
Bestekârların elinden düşürmemeleri gereken bir kitap bu.
Başka gülüşlerde, yeni-yepyeni Güveloğlu eserlerinde buluşmak ümidiyle, ilhamı bol olsun, hiç bitmesin sevda türküleri ustanın diyorum; saygılarımı, selâmlarımı sunuyorum...