Günümüz gençleri ve aşk


Ahmet ÖZDEMİR
*************


Elli yıl öncenin aşkı nasıldı, sorusunun yanıtını Cahit Sıtkı Tarancı veriyor:
Açınca baharın dişi gülleri,
Bir başka rüzgâr eser bahçelerde.
Dinle çılgınca öten bülbülleri;
Sorma niçin düştüğünü bu derde.

De ki: - Aşktır şâdeden gönülleri;
Perişan, berbat eden gönülleri.
Aşk söyletir en yanık türküleri,
Ay buluta girdiği gecelerde.
"Eline almış bir çiçek sevecek sevmeyecek. Ah, koca sersem çiçek nerden bilecek."
Gencin biri de arı olmak istiyormuş: "Bütün kızlar çiçek olsun, arı olmazsam namerdim," diyor.
Aşk, sevgi, özlem ve çiçekler... Bir birini bütünleyen enstrümanlar. Sevgili çiçeklere benzetilir. Kimi zaman çiçeklerle sevgili kıyaslanır. Sevgiliye çiçeklerden üstün ve güzel olduğu söylenir.
Oğlan kıza şöyle yazmış: "Dün çiçekçinin önünde bir gül gördüm. Dünyanın en güzel günü benim diye haykırıyordu. Onu aldım ama dünyanın en güzel gülü olduğu için değil, seni görüp utansın diye.."
Cahit Külebi, sevgiliyi çiçeklerle özdeşliyor:

Bir gül mahzun durur bahçede
Yaprakları yorgun.
Sen pembe güllerin en pembesi!
Hasta solgun.

Bir gül taze durur bahçede
Yaprakları diri.
Sen beyaz güllerin en beyazı
Sabahlar kadar iri.

Bir gül baygın durur bahçede
Yaprakları serin.
Sen sarı güllerin en sarısı
Yağmur gibisin.

Pembe gül hülyandır açılmış,
Beyaz gül yanakların,
Sarı gül dağınık saçlarındır,
Ve mahzun kalbim ateş gibi
Yanan dudaklarındır.
Aşka entel dantel uluslararası ve ulusal sorunlar perspektifinden bakanlar var.
Kimi var ki, "Kalbim senden çektiğini ABD Usame bin ladinden çekmedi. Yüreğimin teröristi dünya birleşse seni yok edemez. Akıbetim ikiz kulede olsa yine seni seveceğim, diyor. Kimi Prof. Dr. Işıkara'nın hayranı. Sevgilisine duygularını "Deprem gibi girdin gönlüme, fay hattı çizdin beynime, enkazlar bıraktın kalbimde, artçılar hala devam etmekte," diye açıklıyor.
Ama asl olan Ecevitler gibi el ele büyütmek sevgiyi:

Birlikte öğrendik seninle
avcumuzda yüreği çarpan
kuşa sevgiyi

elele duyduk kumsalda denizin
milyon yılda yonttuğu
taşa sevgiyi

tırtılları tanıdık seninle baharda
tırtılken daha sevmeyi öğrendik
sevgiden üreyen kelebeği

toprağı evimiz gibi sevdik seninle
birlikte sevdik kuru toprakta
ev küren köstebeği

köstebeğinden toprağına taşına
tırtılından kelebeğine kuşuna
elele sevdik bu dünyayı

acısıyla sevinciyle sevdik
yazıyla kışıyla sevdik
köy-köy ülke-ülke

gökler gibi sardı dünyayı
yağmur gibi sızdı dünyaya
dünya kadar oldu sevgimiz

elele büyütüp elele derdik
elele derip insana verdik
verdikçe çoğalan sevgimizi