Gürbüz Azak: “Babam manzumeler yazardı”

Mehmet Nuri YARDIM
*******************


Gürbüz Azak gazeteci, ressam, yazar. Ama aynı zamanda hikâyeleri ve romanları bulunan, hatta şiir yazmış bir edebiyatçı. Onun gazeteciliği ve gazete yazarlılğı edebiyatçı kimliğini kısmen gölgelemiştir. Hâlbuki Türkçe’ye hâkim olan Gürbüz Azak, unutulmayacak edebî metinlere imza atmıştır. Onunla yaptığımız bir sohbette “edebiyat dünyasıyla ilk temasını” sorduk. İşte Gürbüz Azak’ın edebiyatla ilk alışverişi, ilk merhabalaşması:
“Komşumuz icra memurunun oğlu Tıb’da okuyordu. Yaz tatillerinde Acıpayam’a gelir zaman zaman benimle sohbet ederdi. Bir ara yaz tatil bitiminde bana fazlaca örselenmiş birkaç kitap verdi. İlk okuduğum o sebeple Reşat Nuri Güntekin’in Merhamet isimli romanı oldu. İlkokuldaydım. 1940’lı yılların sonuna rastlıyor. Zaten devamlı gazete alıyor, makaleleri, köşe yazılarını takip ediyordum. Sonra; Armağan, Not Pinkerton ve Köroğlu dergilerine abone oldum.”

Okul yıllarımızda edebiyata meraklı olanlar, ders kitapları dışında kitap da okur, tutkun olduğumuz yazarlar ve şairler vardır. Ve o kişiler bizi edebiyat bahçesinin giriş kapısına doğru yönlendirir. Gürbüz Azak’ın da bu yolda elinden tutucusu ve söz dünyasına taşıyıcısı var. Bu iyi rehberler, değerli kılavuzlar hiçbir zaman unutulabilemez. Kimler mi, okuyup öğrenelim.

“Ortaokulda Türkçe hocalarım Kâzım Genç ile Kâmil Baykara’nın yol göstericiliğinde Batı klâsiklerini, dönemin yazarlarını izlemeğe başladım. Stefan Zweig, O. Henry, Pearls Buck, İgnazio Slilone, Albert Camus, Steinbeck, Hemingwey bunlar arasındadır. Yerli yazarlarımızdan Orhan Kemal, Ömer Seyfettin, Peyami Safa, Kemal Tahir Orhan Hançerlioğlu, Ziya Hanhan ile şairlerimizden Attilâ İlhan, Orhan Veli, Ahmet Haşim, Yahya Kemal, Orhan Şaik Gökyay, Arif Nihat Asya, Necip Fazıl Kısakürek dikkatimi çekmiştir.” (Gürbüz Azak’ın anketimize verdiği cevaplar)

Bir çok yazarın ilk edebî çalışması şiir. Gürbüz Azak’ınki de öyle. Şiire uzak durmağını söylüyor Azak. İlk şiiri mi? Çok güzel ve anlamlı: “Bıçak”. Sözü sahibine bırakalım:

“Çoğu yazar gibi şiire uzak durmadım. Sonra hikâyeler denedim. Çevremin ve hocalarımın güzel teşviklerini hatırlıyorum. Aile büyüklerimin edebiyatla ilgisi yoktu. Yalnız, babamın zaman zaman manzumeler yazdığını, onları küçük bir cep defterinde sakladığını hatırlıyorum… Onüç-ondört yaşlarında sınadığım ilk şiir ‘Bıçak’ adını taşıyor. Şöyle:

BIÇAK

Bıçak var kınındadır
Bıçak var sapı sarı
Kavun keser karpuz keser
Ilık yaz akşamları

Bıçak var pırıl pırıl
Sedef kakma gümüş yüzlü
Bıçak gördüm unutulmuş
Kahverengi ve pürüzlü

Kimi küçük kimi büyük
Kimi sivri kimi enli
Al kuşakta baş köşede
Kara saplı ak bedenli

Son gördüğüm işlemeli
Cana yakın ve sıcaktı
Yüreğimden çıkardılar
Ama ne güzel bıçaktı

Bu şiiri seneler sonra (1963 yılı) Yeni İstanbul gazetesinde çalıştığımız günlerde rahmetli Tarık Buğra’ya gösterdiğimde sevinçten uçayazdı. Bıçak, hemen gazetenin kültür sayfasına girdi. Yeni İstanbul’un o zamanki sahibi Gökhan Evliyaoğlu sırf bu şiir yüzünden beni sevmiş, takdirini iletmiş, ara sıra odasına çağırıp benimle edebiyat sanat sohbetleri yapmıştır. Saygıyla anıyorum.” (a.g.a.)

Ve ilk alınan telif. Neyin karşılığında, neyin bedeli olarak. Gürbüz Azak’ın telifi yazıdan çok çiziden. Bakalım hangi tür çizilerden:

“Şiir ve hikâyelerim sebebiyle telif ücreti aldığımı hatırlamıyorum. Kazancım grafikerlikten, resimden geliyordu. Daha sonra da gazetelerde yönetici ve köşe yazarlığına geçince ‘dünyalık’ kazanmaya başladım. Kitap olarak Atlar Hazır mı? Karşılığında Boğaziçi Yayınları adına sayın Ergun Göze galiba 300 bin lira göndermişti. Demek, ilk telifimi Ergun Bey’den almışım, 1990’da.” (a.g.a.)

Ve ilk göz ağrısı. İlk heyecan, ilk kitap... Bu konuda yazarımızın anlatmak istedikleri var:

“İlk kitabım 1977’de Yeni Asya Yayınları’nca neşredildi, adı: Dostlara Mektup. Bu çalışma köşe yazılarından derlenmişti. Bir tür, doğru bilinen yanlışlara başkaldırı mahiyetindeydi. İnsanı, kültürümüzü, geçmişimizi, yamalak aydınımızı, ihmallerimizi, unutulan erdemlerimizi anlatıyordu. Daha çok muhafazakâr çevrelerden övgüler aldı. Beni bu kitapla tanıyan bir müteşebbis 1980’li yılların başında Doğuş adlı haftalık bir dergi yayınlamaya niyetlendi, ve dergide benim de yazmamı istedi. ‘Oğuz Akalan’ imzasıyle uzun süre Doğuş ailesinde yer aldım. Oğuz Akalan’ın yazdıkları (sivri ama yeni görüşleriyle) dikkatlerden kaçmamıştı. Kim bu adam diye meraklananlar beni buldu. Türkiye gazetesinde 18 yıl sürecek olan köşe yazarlığım böyle başladı.

Ali Sağıroğlu, Nedim Kabaali, Nedim Gürbüz müstearlarından ziyâde Oğuz Akalan ismi bana çok uğurlu gelmiştir. Oğuz ile Akalan, Acıpayam’a yakın pek şirin iki köyün adlarıdır. Oğuz’lulara, Akalan’lılara binler selâm.” (a.g.a.)



Mehmet Nuri Yardım



Sanatalemi.net, 26.03.2009 00:00:00

-------------------------
KAYNAK:http://www.mehmetnuriyardim.com