Hanımlardan bir veli Rabia’tül Adviyye
Anlatayım okuyun olsun size hediye
Rabia’nın hayatı acılarla dolmuştur
Acılara kanarak sevdiğini bulmuştur

Sabırla sebat edip Yaradan’a dayandı
Üstün meziyetlere, güzelliğe boyandı
Doğmadan başlamıştı çilekeş hayat ona
Soğuk bir kış gününde sancıya vardı ana

Babası İsmail bey Müslüman bir kul idi
Odunsuz ve ocaksız oldukça yoksul idi
Doğuma şahit oldu kandilsiz ayaz gece
Rabia’nın gelişi üzdü belki sadece

........İşte
.........Böyle bir günde
............Oldu kutlu doğumu
Oda karanlığında
Belirdi iki kişi
O an doğan bebeğin
Göbeğini kestiler
Anında kayıp olan sıcacık nefestiler

Aileye dördüncü evlat oldu Rabia
Bu acılar içinde uykuya daldı ana
Geleceğin müjdesi o an verildi ona
Denildi ki: ‘Bu bebek evliyadan olacak
Anne dedi: ‘Fark etmez nasıl olsa ölecek’

Rüyaya konuk olan o kişi: ‘hayır,’ dedi
‘Kocan valiye gitsin,’ diye de tembihledi
‘İsa Zazan’a gidip birde desin ki ona
Her gece okuyordu yüz Salavatı bize
Üç gündür okumuyor nedendir, desin size’

Aynı kişi o gece
Basra valisinin de
Rüyasında göründü.

Hemen ertesi günü İsmail Bey efendi
İsa Zazan’a gidip anlatacak derdini
Almazlar içeriye kapıdan görevliler
Olayı gören vali: ‘Alın,’ diye emreder

Anlatır hadiseyi vali dersen şaşkındır
Gerçekten okumamış Salavatı üç gündür
Kendine gelir o an Salavatı getirir
Vali tutup babaya on bin dinarı verir:
‘Rabia çekmeyecek ne yoksulluk ne çile’
Baba, evine döner mutlulukla sevinçle

O günün şartlarında Basra çekilmez çile
Açlık ve yoksulluğa dayanmak kolay dile
Dağılır ablaları savrulur birer birer
Rabia’nın kaderi zalim birine düşer

Daha ergen olmadan öksüz ve yetim kaldı
Özgür doğan Rabia satılıp köle oldu
Her çileye katlanıp huzura ermek için
El açıp Yaradan'a manevi aşka daldı

Son olarak
Kadın kıymeti bilen
Erzurumlu birisi
Aldı köle olarak

Bir gün efendisi
Anahtar deliğinden
İzlerken Rabia’yı
Gözüyle gördü kulağıyla işitti:

‘Beni affet Yarabbi kula kulluk ederim
Oysa ki Yaradanım yalnız seni severim
Bana güç ver kuvvet ver seni çokça anayım
Yalnız sana dayanıp hak yolunda yanayım’
Rabia’nın nurundan aydınlanır odası
Rabbine kulluk etmek Rabia’nın çabası

Sabahı bekler adam kölesini çağırır
Sunar iki teklifi: ‘Ya kal benim yanımda’
‘Ya’ der ki: ‘Ey Rabia senin kölen olayım
Ya küçük bir kulübe hürriyetin vereyim’
Kararı verir elbet hürriyeti seçerek
Rabbiyle kalır elbet kulübeye göçerek

Basra da başlayan kölelik
Erzurum’da son bulur

Kulübenin içinde bir hasırla bir minder
Der:'Dünyayı yaratan alemde tek hükümdar’
Vaktini ibadetle geçirirdi her daim
Bir gece yarısında kalkarak yine
Niyazda bulundu anda Rabbine
Dedi: ‘Ey Allah’ım aşık ile maşuklar
Birbirinin koynunda şimdi sarmaş dolaşlar’

‘Ben sana geldim Yarab sevdiğim sensin benim
Senden isteğim çoktur sana derindir sevgim
Yarab sana olan aşkımı şefaatçi değil
Senin bana olan alakanı şefaatçi eyledim bil’

Gelinlik miydi ki yanında taşıdığı
Geceyi aydınlatan nuruydu ışıdığı
Yaradan’a nazlanır tefekküre dalardı
Kefenini taşıyıp onda namaz kılardı
Basit yaşam içinde çokça oruç tutardı
Hüznü hicrandı sade yaşına yaş kattıkça
Vuslattı onun derdi gün dolanıp battıkça

istemedi bir varlık kendini hakka verdi
Aldanmadı dünyaya Mevla’ydı onun derdi
Manevi duyguların inkişafına erdi
Her zaman tevazuyla rabbine eğdi boyun

Rabia istemezdi Yaradan’ından başka
Öyle bir tutuldu ki mübarek içli aşka
Vurulmadı ebedi ne saraya ne köşke
Daldı iç alemine nurlu Rabia hatun

Rabia, vefatından önceki günlerinde
Babasına bildirir hatırlatma yapardı:

.....’Babacığım,
..... Bizi haramla beslemekten kork
........Dünyada açlığa dayanabilirim
Amma cehennemde yanmaya asla,’derdi

Hanımlar gelirlerdi duymak için bir nefes
Boğardı nasihate mutlu olurdu herkes
Derdi ki: ‘Gizleyiniz iyiliklerinizi
Nasıl gizliyorsanız kötülüklerinizi’

Bir gün namazda iken hırsız girdi evine
Aradı usul usul bir şey bulamaz yine
Malumdur Rabia’ya içten içe hislendi:
‘Dur yolcu gitme, dedi o muhtaca seslendi

‘Bir abdest al ey yolcu hakkın huzuruna dur
Kullarını düşünüp boş çevirmeyen O’dur’
Namazdan sonra hırsız hakka açtı elleri
Coştu istiğfar ile dua etti dilleri

Hakka açılan eller boş döner mi geriye
Biliyordu gerçeği Rabia’tül Adviyye
Bunu gören Rabia duasına ekledi:
‘Yarab yolcu kapında bir dakika bekledi

Duasını hemen eyledin kabul
Ben ömür boyunca kapında bir kul
Eylemedin Yarab böylesi makbul’
Senin hürmetine bağışladık denildi

Hasan Basri hazretleri
Düşündü kadınlara İrşad edecek
Allah ve Rasul’ünü sevdirecek
Biriyle kurmak istiyordu yuvayı
Bu yolda seçtiği elbette Rabia’ydı
Onunla görüşmeye aracılar yolladı
Rabia’tül Adviyye bu teklifi duyunca:

.. Ben
... Dokuz
.... Nefsime
......Sahip oldum
........Oysa bir nefisine
...........Sahip olamadı mı?

Haberi duydu
Eyvah, deyiP üzüldü Hasan’El Basri buna
Dedi: ‘Arzum nefsani değil inan ki bana
Allah için bilesin talip oluşum sana
Tüm müminler ilminden faydalansın istedim
Bunun için ki sana aşk ve sevgi besledim
Adını yüreğimde güller ile süsledim’

Dinledi dertli dertli yangınlarda yüreği
Cevap ver sorulara budur işin gerçeği
Başladı anlatmaya dizdi ard arda soru
Şu üç şeyin çıkmazı düşürdü öze koru

‘Söyler misin? ey Hasan eğer benim
Son nefesimde imanla gideceğime
Kabir suallerine cevap vereceğime,
Sırat köprüsünden geçeceğime
Bir imza verir misin kıyalım nikâhı tez’
‘Yapamam,’ dedi Hasan ağladı ve gitti

..Bu
..Olaydan
...Bir süre sonra
....Vefat etti Rabia
.....Onların tabiri ile:
......Âşık, maşukuna kavuştu”
.......Ona, ALLAH-ü Teâlâ’da fani
........Olmanın formüllerini gösterdiğinde

Seyri sülükü kemale erdiği zaman
Varisi nebi olmuştu El Basri Hasan
Rabia’nın kabrine ziyaret ettiği an
Şunlar döküldü dilinden:

‘Ah Rabia ah!
Öyle ruhsat varmış ki
Şimdi benden istesen iman ile gitmene
Kabir suallerine yardım edeceğime
Sırat Köprüsünden anda geçeceğine
Amel defterini de sağdan alacağına
Değil imza, mührümü bile basardım,’ der