Ben kaldım sen giderken

Henüz vakti değil mevsimler kışa düştü
Yağmurları beklemem kar mevsimidir şimdi
Cemreler uzak iklimde müjdelerken baharı
Bülbüller figan eder zar mevsimidir şimdi.

Yıkılmış hayallerim enkazında kayboldum
Kara gözlerin çeker varlığımı özüne
Mihnet beldesi yurdum gönülden uzak kaldım,
Görsem belki tanımam hiç bakmadım yüzüne.

Ben kaldım sen giderken dönüp bakmadın bana
Yayla çiçeklerinde ayrılığın efkârı
Bir acı figan akar kul duymadan cihana
Uykusuz gölgelerle uğurladım baharı

Bu yol çok uzun gülüm, yol yangın gönül yolu
Yol başında gurbetin beslediği dev yatar
Bu yol çaresizlikte çare bulanla dolu
Titreyen gönlüm üşür mehtabımı gün yutar

Topla solan çiçekler cemrelerden yaralı
Kapısında durduğum sultanın yönü başka
Uzakta görmediğim dik dağların maralı
Düşürdü tuzağına düşürüp gitti aşka...

Hasan Ulusoy