Hayalde Saadet 7.Mektup

Dağlar pare pare, kar eyler kışın
Mecnuna yol veren, belin mi yoktur?
Har alıp yanmaya, uygundur yaşın
Ömrünü vakfeden, delin mi yoktur?

Her gece uykuyla cenge giderim
Issız gecelerde, yıldız güderim
Zühre yıldızına meyil ederim
Tutunup salmaya, telin mi yoktur?

Mehtaplı gecede, sevgiler yağar
Güneş efkârlanır, gam ile doğar
Her acı kendini, kendiyle boğar
Götürsen ummana, selin mi yoktur?

Aldığın kelamda, yürek izi var
Yoluna öldüğüm, aşkın özü var
Yaramın üstünde, ölüm tuzu var
Merheme döndürsen, dilin mi yoktur?

Ufkuma set vurdun, tükendi takat
Pes dedim gönlüme, dinlemez fakat
O, mah cemalinden, vermezsin zekât
Senin bundan gayri, kelin mi yoktur?

Yel vurur gerdana, açar yolunu
Yaksın Yaradanım, yaksın solunu
Kısmetin can olsun, doldur dolunu
Badeyi sunacak, elin mi yoktur?

Ses vermez kutusun, ahval bilmezsin
Bakıp Vuslatî'ye, bir kez gülmezsin
Akan gözyaşımı, görüp silmezsin
Kurutsan pınarı, yelin mi yoktur?

1997
O.ÖCAL