" HIRSIZ MELEKLER

bu sabah ezanından hemen sonra, yani daha gün doğmadan
beraber bekleyelim seninle, kendi perdelerimizin aralığından
bir beygir gücündeki ekmek arabasının, nal ve tekerlek sesini
ve markasız o eski kamyonetin içinde, çarpışan süt şişelerini.
/bu sabah ezanından hemen sonra, gözümüzü bile kırpmadan
bekleyelim seninle, birbirimizi tanımadan…./

(nal ve motor sesi sustu, mahalle bakkalının hala kapalı kilidi)

haydi, sessiz adımlarla çıkalım sokağa, sokak kapılarımızdan
ben taze ekmek alayım küfeden, sen de bir şişe süt, kutudan
parasını bırakmadık ama, nasılsa yazdırırız veresiye defterine
onu düşünmeden kanat açalım, boş sahanın yanındaki tepeye.
/işte her sabah buraya doğar güneş, dumanlı dağların ardından
yan yana bekleyelim, son ayaza aldırmadan…./

(gecenin ayazı çok soğuktur ama seher yeli alabildiğine sıcak)

bak, ilk çığlık geldi bile annesiz bir bebekten, çok uzaklardan
hadi aç ki şişenin kapağını, süt koksun nefesi, yudumlamadan
ben o sıra çığlığı getiren yavru kuşa, ekmek ufalıyor olacağım
o bir lokma ekmek yiyecek, ben ise sonsuza kadar doyacağım.
/ve güneşte gösterince yüzünü, rengi en güzel şafak kızılından
sadece susalım, mutlu musunuz diye sormadan…./

(ah, sizi böyle seyredebilmek, ne kadar güzeldir bir bilebilseniz)

sonra biz, iz bırakmadan kalkarız, birbirimizi halâ tanımadan
başka yönlere doğru ayrılırız o tepeden, ama farklı yollardan
bir ara yan gözüm aklıma sokar, neden ismini bile sormadığımı
ama beynim anında hatırlatır, isimlerimizin hiç farkı olmadığını.
/şimdi ısındık ama gece ayaz olacak gene, fazla geç kalmadan
ellere eldiven örmeli, yün alıp yüncü dükkanından…./

*

Bugünün manşetlerinde aynen böyle yazar:
Mahallenin bakkalından bir şişe süt ve bir adet taze ekmek çalınmıştır.
Emniyet güçleri faillerin en kısa zamanda yakalanacağını açıklamıştır.
Yarının manşetlerinde ise:….

Cevat Çeştepe

Dükkânını geç açan mahalle bakkalı değil, kapalı kapısının önüne erken bırakılan küfeye sıkıştırılmış sıcak ekmekler ve karton kutu içindeki süt şişeleridir, aç karınların doyabilmesi için yeterli sebep. "





Masum! Ama, bir lokmanın peşinde, hırsız Melekler; Melek çocuklar...

Dünyayı kurtaracak olan sevgidir, iyiliktir; karşılıksız yapılan iyilik...Ve toplumsal sorunların kökünde yatan yegane gerçek sevgisizlik, açlık, ayrılıkçı ve doyumsuz benliklerin güç sahibi olma hırsı! Dünyayı, barışı zorlayananın da. bu olgu olduğu...

Tokların açgözlülükleri karşısında açların toklukları utandırmalı birilerini, bir yerleri! Hakkaniyetli insancıl bir yaşamın ayak ucunda BARIŞ.
Renklerden, isimlerden, sıfatlardan çok daha anlamlı, daha gerçek olan sevgi, inisiyatif, sosyal adalet, fırsat eşitliği..Sosyal barışın dayanağıdır bütün bu sayılanlar. Ve yine bunlardır evrensel barışa giden yol...

Bir lokma ekmeğin, bir yudum sütün aç bir insanın hele ki bir çocuğun gözbebeklerinde yarattığı, bir serçenin kanat çırpınışlarına kattığı mutluluktan daha mutluluk verici, daha insani , daha gerçek ne olabilir ki? Ve bunu yaparken/düşünürken; yaşanılan çevreyi, evreni içindeki bütün canlılarıyla( insan-hayvan-börtü böcek) ayrımaksızın bir bütün olarak yaşatabilmenin çözümlerini bilmek, uygulamak...İş ki bunu gönül gözünde görüp idrak edebilmek ve yaşama yansıtabilmek maharet..Gerçek Melekllik de burada ya; ruhani anlamda MELEK olmak değil mesele; melek gibi düşünebilme, davranabilme yetisi beşerin ruhuyla, özüyle...İşte burada duygudaşlık (empati) yapmalıyız en azından. Vurgulanmak istenileni ancak bu şekilde net ve yorumsuz idrâk edebilir, bilinç derinliklerimizden beklenen akil yanıtı böyle alabiliriz ancak!

Baştan sona yudum yudum içtim bu manzum dizeleri...Var olma nedenimi, varlığıma saygımı, yaşama amacımı ve bu amaca giden yoldaki insani duruşumu, paylaşımımı, hakkaniyet duygularımı, özümü sorguladım!
Dizelerin finalinde yüzümdeki, ruhumdaki mutlu erinci duyumsadım! Ne mutlu şaire ki; amaçladığı duyguları uyandırabildi emekle ürettiği alınteri dizeleriyle...Ama yetmedi bir benim erincim, üzüncüm! Tekilden çoğula yapıcı bir devinim yaratan bu duygu ve düşün deryasında o devinimlerin çoğalarak bütün çocuklara süt, bütün açlara ekmek üleştirmesini diledim; tıpkı şair gibi...

Çarpık düzene, bozuk sisteme, sosyal hayata ve aslında bütünüyle insanlığa anlamlı göndermelerin bulunduğu muhteşem bir yergi; öğretirken düşündürücü, düşüncenin paslı vidalarını gevşetici anlamı derin bir manzume, bir Cevat ÇEŞTEPE klasiği; her zaman ki gerçekliğiyle, sevecenliğiyle, insancıllığıyla, MUHTEŞEMLİĞİYLE...

Güçlü, derin kaleme saygıyla...