Hoşca kal doğa
Seni terkedip gidiyoruz.

Sevgimiz kalmadı
Ne suya ne toprağa
Ne de yeşil yaprağa
Soylu neyin varsa ibretlik
Birer birer tükettik

Kaybolmak üzere...
Uzun ömürlü kaplumbağa
Feryatla sıra bekleyen şen şakrak kurbağa
Kir pas içinde o engin denizler
Bulutları da küstürdük artık soluk benizler
Perişan oldu ormanlar ağaçlar kuşlar
Bir anlam taşımıyor
Hep kayıtsız bakışlar.

Ağacların altları bomboş
Aslında sende kuş da hoş
Çakal da, kurt da,
Tilki de hoş.

Hoşça kal doğa
Hoş çakal
Hoş kurt
Hoş tilki
Hoş olmaya hoş
Ama artık hepsi boş...

Aykırİ-Cahit Telkök