HÜSRAN ve HAYAL


Limansız gemiyim,
dümeni yekeden kopuk,
fırtınası dengesiz kahır denizinde,
seren kırılmış ,yelkenler yırtık,
ufuk kayıp kaygısız sislerde,
sürrealist tablo sanki hayatım,
dengem bozuk karmakarışık…


Sütliman bir Akdeniz akşamında,
denizin kuzeyinde veya güneyinde,
bir yerlerde,
el ele olmalıydık ikimiz…


Şom dilerde yoruldu aşkımız,
kem gözlerde nazargâh…


Suskun hezimet,
ruhumda yara açar,
her hücrem haykırır sevdamı,
baş eğmem, adın avazımda say ki türkü…


Bıraktım artık kendimi,
bu denizin dalgalarına,
bir kimsesiz sahilde,bakarsın beklediğin kıyıda,
baştankara olmuş, köhne bir gemi,
belki benim,
belki de yönünü kaybetmiş bir garip…

Aslında;
sessiz bir köy evinde,
bir teneke sobanın efsuni ışığında,
kireç boyalı duvar yakamozlarıyla,
ruhumuz ışırken,
kollarımda olmalıydın,
ben gözlerinde kaybolurken,
sen kulağıma aşkı solumalıydın…


DİVANE/Arif BİLGİN