Oturum Aç

Nazende GÜLİSTAN · 21/04/2015, 22:00

Davet-i aşka uyanan ruhların;
Bezm-i elest’te verdiği akit!
Sahray-ı âlemde cihan, can çekişmekte mahlûkat,
Vakit işte o vakit!
Hani, Yusuf’un düştüğü kuyulara;
Uzanan müşfik el gibi yetiş!
İbrahim’i yakmayan, od’ları gülşen eyle tutuş!
Ebabil ol kanat çırp, yetiş ey vefa yetiş!

Yedi cihan serverinin başından ayrılmayan,
O, bembeyaz buluttan miğfer gibi
Sevr Mağarası'nda örümceğin, kurduğu o set gibi
Muhammed-ül Mustafa, Ekrem-i Ahmet gibi
Ensar misali kucak aç, sanadır bu serzeniş!

Sen ki;
Asr-ı Saadet’in, çelikten halkasıydın.
Veysel Karani’ye uzanan, Peygamber Hırkasıydın!
Dost, yaren, sevgili,
Bitimsiz vecd’lerin ihlâsıydın,
Kök sal ki yüreklere, son bulsun bu savruluş!
Ebabil ol kanat çırp, yetiş ey vefa yetiş!

Yedi düvele nam salan, imparatorluk aşkına!
Fazl-u Kerem erbabı, Fatihlerin aşkına!
Sadaka Taşı gibi sessiz, çeşm-i giryân aşkına!
Geç kalınmışlık aczi, mahcubiyetiyle kayna, tutuş!
Sıdk ile düğümle bizi, yalnız seninle kurtuluş,

Nefretin ateşini, Nebi’nin doğduğu gün gibi söndür.
Mevlana’ca kucak aç, dünyayı aşkla döndür,
Kıble dediğimiz yön, mazlum bîçâre gönüldür,
“Tüm müminler kardeştir” o gün işte bu gündür!
“Kûn fe yekûn” ayet ayet, yine Hakk’a diriliş;
Ebabil ol kanat çırp, yetiş ey vefa yetiş!

Nazende Gülistan
2014

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla