Oturum Aç

***Site Yönetimi*** · 17/10/2017, 14:30

Geçenlerde ortak bir tanıdık, Sn.Mehmet Nacar'ın iki adet şiir kitabını getirip elden teslim etti. Genellikle hece vezniyle yazılmış bu kitaplarının biri 2007 basım tarihli "Hasrete Yolcuyum" diğeri Mayıs 2009 basım tarihli "Hüzünlü Bestem" adlı kitaplar. Serbest vezinle şiir yazan biri olarak, Sn.Mehmet Nacar'ın hece vezniyle yazılmış şiirlerini değerlendirmemin ne kadar zor olacağını sizlerin taktirine bırakıyorum. Konusunda uzman olan Sn.Mehmet Nacar, bu tür şiirlerinde hece vezninin tüm olanaklarından faydalanmıştır. Birçok şiiri de bestelenmiş olup TRT repertuvarlarında değerlendirmeyi beklemekte olduğunu biliyorum.

1946 Kilis'in Yavuzlu beldesi doğumlu Mehmet Nacar'ın özgeçmişine baktığımızda üretken bir şair olduğunu görüyoruz. Mesleği öğretmenlik olan şairimiz, Anadolu'nun değişik il ve kasabalarında bulunmuş, Türkiyemiz mozaiğini oluşturan değişik kültürlerden de beslenmiştir. Şu anda emeklidir. Halen Gaziantep ilimizde gazetecilik yapan şairimiz, bugüne dek "Aykırı Sanat, Maki, Bizim Ece v.b." değişik dergilerde ve "Haber, Flaş, Yenigün, Doğuş, Gaziantep 27 v.b."gibi gazetelerde şiir ve makalelerini yayımlamıştır, yayımlamayı da sürdürmektedir. Şiir yazan hepimiz gibi duygusal patlamalar yaşayan şairimiz, ağırlıklı olarak aşk temasını hemen hemen tüm şiirlerinde işlemiştir. Hasrete Yolcuyum şiir kitabının bir bölümünde ise politik konuları işleyen şiirlere yer vermiştir. Bu şiirlerin çoğu taşlama türünde yazılmıştır. Konusunun uzmanı, hececi şair olarak adlandıracağımız Mehmet Nacar'ın kitabını biçem, biçim ve içerik açısından, genel olarak değerlendirmeğe çalışacağım.
İnsanı kıskandıracak derecede başarılı aşk şiirlerine imza atan şairimiz, kitaplarında kendini tekrarlamaktan kaçamamıştır. Yoğun duygusallık içinde yazılan şiirler ne yazık ki birbirinin tekrarı olmaktan kurtulamamaktadır. Kimi şiirlerinde çoşkunun doruklara çıktığı, kimi şiirlerinde de karamsarlığa düştüğünü görüyoruz. Her şair gibi, şairimiz Mehmet Nacar da geçmişle (gelenek ve görenek) şimdi ve gelecek arasında köprüler kurarak vardırılması gereken mesajlarını bizlere iletiyor. Geleneksel şairlerimizden soluk alıp veriyor. Onlarla beslenip şiirlerini ete kemiğe büründürüyor. Yunus Emre, Mevlana, Köroğlu, Pir Sultan Abdal, Dadaloğlu, Aşık Veysel ve daha birçok benzer ünlü şairle kan bağını koruyor. Geneleksel şiirlerimizden güzel örnekler veriyor bizlere. Ancak ne var ki, hep birbirinin benzeri şiirler yazıyor. Zaman zaman yaşadığımız bu tuzaktan o da kendini kurtaramıyor. Çok üretmenin doğal sonucu olarak bunları yaşıyor. Aşk şiirleri üzerinde yoğunlaşan şairimizin, aslında inzivaya çekilerek (içindeki benle) iletişim kurup düşünmesi, biçem, biçim ve içerik olarak, bu güne dek yazılmış şiir birikimini aynı potada eriterek, kendine özgü bir şiir yazması gerektiğine inanıyorum. Başaracağına da eminim. Zira kelemi, yoğun olan içgüdülerinin emrinde. Üretmek güzel ama "tekrara düşmemek" kaydını gözönünde bulundurarak... Sn.Mehmet Nacar'ın şiirleriyle ilgili bir kaç örnek vermek istiyorum. Şiirleri konu bazında üç başlık altında irdelenebilir. Platonik aşklar yaşadığını tahmin ettiğim şairimiz: Aranış (Tanrı'dan ziyade gönlünde yarattığı aşkı, geleneksele yakın bulduğu düşüncelerinde arıyor), ulaşılmaz olmanın / veya ulaşılması güç olan aşlarının izdırabını yaşıyor ve dolayısıyla da umudunu yitirdiği durumlarda sitem ve kızgınlıklarını dile getiriyor. Şiirlerine konuk ettiği kadınlar: Kahve buğulu, veya elâ gözlü, saçları ipeksi, saçları lüle, kirpikleri çatal kadınlardır. Genelikde yaban gülü, gonca gül, çingene v.b. olarak betimliyor sevgililerini. Ama nokta atışı yapmıyor. O şudur demiyor. Bu özellikleri kendine yakıştıran, bulsun çıkarsın demeğe getiriyor. Kıyı bölgeleri ağırlıklı olmak üzere, Anadolu'nun diğer bölgelerinden de olabilirliğini vurguluyor bu sevgililerin, sanal olduğu kadar,düşsel... Ve anladığım kadarıyla bir aşkla da yetinmiyor şairimiz. Aynı anda ikisi ve üçüyle birlikte paylaşıyor duygularını. İki sevgili, iki şiir yan yana gelebiliyor (50-51)., denk düşüyor... Doğal olarak da sonu hüsranla bitiyor duygusal ilişkilerinin. Kaçınılmaz bir son bu!...Ancak ne var ki, bu durum şairimizi pek de mutsuz(olumsuz) kılmıyor. Çünkü o acı çekmeyi seven ve dolayısıyla da bu tür başarılı şiirlere imza atan bir yapıyı barındırıyor bünyesinde. Özetle bu durum onu, dolayısıyla da şiirlerini besliyor. Başarılı da oluyor. Şairimiz,halinden memnun, ne demeli?
Sn. Mehmet Nacar'ın şiir kitaplarındaki tüm şiirlerini okurken yanlarına küçük küçük notlar düşmüşüm. Özetleyecek olursam:

- Şairimiz sekiz ve on bir Hece ölçülü şiirlerinde çok başarılı.
- Karamsar şiirlerinde umut ışığı göremiyoruz. Oysa her şiir umut vaad etmeli. Umut da ölüm gibi ceninle beraber rahme düşer
- Şairimiz geleneksel şiirimizden besleniyor. Geçmişi hiçbir zaman inkar etmiyor.
- Şairimiz kavuşulmayan bir aşkın peşinde. Leyla ile Mecnun, Kerem ile aslı v.b. gibi...
- Serbest vezinle denediği şiirlerde, hece vezniyle yazdığı şiirlerdeki başarıyı yakalayamıyor.
- Şairimiz Atatürkçü ve belli bir görüşün savunucusu. Tutarlı.
- Şairimiz aşk şiirleri kadar ağırlıklı olmasa da, politik, ekonomik, sosyal ve toplumsal konuları da şiirleştiriyor.

Üretken şairlerimizden Sn.Mehmet Nacar'a bundan sonraki çalışmalarında bol şiirli, başarılı çalışmalar diliyorum.

* Hüzünlü Bestem / Efe Matbaa Reklam Ajansı / 1 ci Basım Mayıs 2009 / 172 sayfa
Hasrete Yolcuyum / Kent OfsetTesisleri / 1 ci Basım Ağustos 2007 / 100 sayfa.

M. Mazhar Alphan
(Tay Dergisi)

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla