Dilârâ

Ey! Işığını güneşten alan
Cömertçe saçan
Kâlp rehberi, dilârâ.
Gönül nurum, ay yüzlüm.
Ey! Canıma kast eden sevgili
Hani beni, ten kaygısından kurtaracaktın?

Ey! Bir göz süzüşü akıllar alan
Ey! Susması dahi söylemek olan
Ey! Nefreti tutup, sevgiyi salan
Ne vakte dek hasret, yetti canıma.

Bir kusurum mu oldu? Affet.
Yine bana ışığını lütfet.
Üzerime toprak serptin bıraktın.
Hani beni, yıkayıp paklayacaktın?

Sana yakıştı mı bırakıp gitmek?
Bu mahcup aşığı divane etmek
Dünyayı iterken bizi de itmek
Ne vakte dek hasret, yetti canıma.

Ey! Uykusu uyanıklığı bir sevgili
Ey! Geceleri tutup, ışığı salıveren
Ey! Hükmü, hükümsüzlük olan yâr
Yetiş dermana,
Geceler uzamakta
Günüm kısalmakta.
Hani beni, karanlıkta bırakmayacaktın?

Bilirim yârinle halvettesindir
Yakîn içre yakîn cennettesindir
Yol gösterenine minnettesindir
Ne vakte dek hasret, yetti canıma.

Her kusurumuza göz yuman ana yürekli,
Yakıştı mı böylesi göz yummak?
Yummak, bir daha açmamak.
Yakıştı mı sana uykuda kalmak.
İsmimiz Kıtmir’le bir anılmakta,
Hani beni, gafletten uyandıracaktın?

Divane âşıklar seni araşır
Ya sen gel ya bizi yurduna aşır.
Davete icabet etmek yaraşır.
Ne vakte dek hasret yetti canıma.

İhsan Ertem