-Her yağmur sonrası altından geçtik umutla, gökkuşaklarının; gölgesinde kırık dökük ilkyazlarla...Ve toplayarak göğsümüzün tam ortasına, güneşi; ikinci baharlar yeşerttik ikinci yarısında, ömrün! -


1.

İkinci baharım, güneşim mâhım,
Usulca kalbime yaslan ey şahım...

Unutulan rengim, yeşilim, alım,
Ömrümün bağında açan son gülüm...
Göveren toprağım yeşeren dalım,
İkinci baharım, güneşim, mâhım...

Ömür takvimini geriye aldın,
Serimi çağlatıp sevdaya saldın.
Toprağım yeşerten can suyum oldun,
Usulca kalbime yaslan ey şahım...


Tan’ ıma ağaran günüm,sabahım,
Seninle gömüldü dündeki vâh' ım.

Gözümün önünde masum gülüşler,
Tenime konan o tatlı öpüşler.
Aklıma geldikçe can seni düşler,
Tan’ ıma ağaran günüm,sabahım.


Nadaslı toprağın tohumu sensin,
Güle bahçıvansın, cana bedensin.
Kanadım kolumsun, bende ki bensin,
Seninle gömüldü dündeki vâh' ım.


Refika Doğan-Antalya 2007