İlhan Geçer (1)


Ahmet ÖZDEMİR
**************


Hisar'ın kurucularından, melankoli şairi olarak tanınan İlhan Geçer'i 20 Ocak 2004'de ebediyete uğurlamıştık. O günler bir yazımda Hisarcılar için bir elin beş parmağı kadar kaldılar diye yazmıştım. Artık bir elde beş parmak yok.
Melankoli şairi dedim, İşte İlhan Geçer'den "Melankoli" şiirinden mısralar:
"O şehirde gene şarkılar söyleniyordur
Karşılık görmemiş sevgiler üstüne
Işıkları sönmüş odamda
Yarım kalmış şarkımı duyuyor musun
Beni sorarsan gene yapayalnızım
Sen sıcak döşeğinde uyuyor musun

Boş kalan yastığımı başkası mı doldurmuş
Ellerini okşayan o yabancı kim?
Öyle uzak bakma yüzüme,
Seni artık yolundan döndürecek değilim.
Ne o gözlerin dolmuş yoksa ağlıyor musun
Kırk yılda bir olsun beni anıyor musun?

Özlediğin hayatı buldun mu bilmem,
Gözlerinde hâlâ hüzün var gibi
Işık yüzün gülmüyor anlat nedendir
Gene aşksız gene bomboş mu için
Niye ellerin soğuk üşüyor musun
Mutluluğun peşinden hâlâ koşuyor musun?

Kar mı yağdı güvendiğin dağlara
Seni de bir türlü ondurmadı mı kader
Üzme kendini her şeye rağmen
Dünya yaşamaya değer
Bu yerler bu âlem her şeyden yoksun
Sana sesleniyorum duyuyor musun.
Hisar topluluğunun şiir anlayışlarından bir çok yazımda söz ettim. Yürek rahatlığı ile, her türde ve düzeyde okuyucunun keyif alacağı heyecanlanacağı, kendi düşüncesi, ruh hâli ve zevkinden bir şeyler bulabileceği bir şiirdir Hisar şiiri. Özünün sağlam temelleri üzerinde yepyeni bir bina gibidir.. Yeni ama soğuk değil, sıcaklığını yitirmemiş, heyecanlara, herkesin anlayabileceği düşüncelere dayanan, yeni binanın taşları olan kelimelerin özenle seçildiği, yürek coşkusu, beyin enerjisi, vatan, insan sevgisi, sabır, bilgi ve ülkü isteyen bir emek ürünüdür.
İlhan Geçer'in şiiri bu anlayışın ürünüydü. Hisarcıların her birinin kendine özgü dünya görüşü, şiirlerinin kendi kişiliklerine uygun tema yoğunluğu vardı. İlhan Geçer şiirini: "Hüzün+Melankoli+Nostalji+Müzik= İlhan Geçer" şeklinde formüle edebilirsiniz.
İlhan Geçer şiirine baktığınızda, biçim yönünden özgür, zaman zaman güzel ve yerinde kafiyelere, tahmislere benzeyen beşliklere ve sonelere sıkça rastlayabilirsiniz.
Dil açısından, iddiasız gibi görünen günlük konuşma dili ile duygulu ve tatlı buluşlar, az kelime ve orijinal benzetmeleriyle geniş hayalleri çağrıştırma başarısı gösterdiğini tespit edersiniz. İşte birkaç şiirinden aldığım örnekler:
• "Bahar rüzgarı gibi efil efil.."
• "En ceylan uysallıkla geldiniz.
• "Irmağınız dolandıkça çöllerimde."
• "Gül yordamı uykularda"
• "Kızkulesi sırılsıklam ağlasa"
• "Ağaçlar böcekler de aşka durmuştu."
• "Güvercin ellerde tutsak serinlik"
• "Yıldızın kahkaha attığı geceler..."
İlhan Geçer'in şiirlerinde musiki unsurlarını, makam adlarını ve terimlerini sıkça kullanmıştır.
• "Şarkılar hüzzamsız, çalgılar utsuz"
• "Hüzzam besteler çalan göklerimizden"
• "Delice bir inatla susmuş tamburlar"
• "Selim Han dolaşır suz-i dilâra ile..."
İçerik ve biçim açısından aykırı yeniliklere gitmeden, gerektiğinde yeni kelimelerle aşırılıklardan uzak, tatlı bir uyuma ulaştığını söyleyebiliriz. O, hurdaya çıkmış eskilere yer vermediği gibi, kaya parçası gibi kafalara çarpan uyduruk buluşlar peşinde de olmamıştır.
Dikkat ederseniz İlhan Geçer'in şiirlerinde, orta tabaka vardır. Eski bir İstanbul sokağı diyelim ki doğduğu Samatya. Burada eski bir konak, bu sokakta yaşayan insanlar, bu insanların özlemleri, duyguları, aşkları, hayalleri, umutları, iç çekişleri. İlhan Geçer aynı zamanda iyi bir gözlemcidir.
.....
YARIN İLHAN GEÇER VE MELANKOLİ KONUSUNU YAZACAĞIM