İnsan Tohum Ve Toprak (Gülce-Buluşma) 



Ayaklar töközlenir, takılan taş bahane. 
Melek-ül mevt bilinmez, kim bekliyor eceli? 
Toprak manalı güler, ne desin ki daha ne? 
Ey beşer bilmez misin? günler olur geceli... 

Gördüğümüz rüya mı, hayâlden mi ibaret? 
bizler hakikat mıyız, 
o mu bize bürünmüş? 
Yalan mı? Değil değil, su götürmez gerçeğiz. 
Bir olur hep hakikat, 
onun tecellisiyiz. 
Arz denilen perdeye, düşmüş sûretlerimiz. 
kendimizi kendimiz, 
temaşa ediyoruz. 
Kuş bakışı... 

Biz ki; ''hazreti insan'' kabuğunun içine; 
Konulmuş tohumlarız. 
sebep bu olsa gerek; 
Aşinayız toprağa, yabancısı değiliz. 
Ekiliriz... 

Uyandık... 
Burası neresidir? Anladık; gurbetteyiz. 
hazırlık görülülünce, 
dönüşümüz sılaya... 

Yürüdük... 
Çisil çisil yağmurdan sonra açan güneşle, 
eğilerek altından 
geçtik gök kuşağının... 
bir ikindi sonrası, mihmandarımız toprak; 

''Külli şey-in yerciû, İlâ aslihi'' dedi... 


Bekleriz... 
İçtima borusunu 
kulağımız kirişte. 
Bize; kabuğunuzu, 
çatlatıp çıkın! Desin...