-Sıyırıp atınca can gömleğini, geride kalan mânâdır insan -

Her insan yaşayan ölü değil mi?
Farkındalığını ama bilmeli!
Fazilet imanın yolu değil mi?
Yaratan aşkına yanabilmeli!
…..........................................Seri yanmalı
….........................................Pişmeli özü
…….......Kul hakkını bilenlerle doğruları bulanlar
………...Dini iki dizde değil, kalbî bütün yoranlar…

Her insan yaşayan hücredir kanla
Farkında olmalı candaki canla…
Yansımalı ziya kâmil insanla
Ehil insan bunu kanabilmeli!
…...........Derya-yı Vahdet’ i bilmeli ki can;
……...........Elini, belini, kemter dilini…
….................Düğüm düğüm eder nefsin telini!

Her insan yaşayan kozadır ben’le,
Örülür kozanın içi desenle.
Bırakma işini geceye, dinle!
Gözünün nurunda sunabilmeli!
….......................Günde günlükte aydınlık ola
…......................Birliğin dolusu özüne dola!
……..................Dert kapısı karanlıktan dost kapısı aydınlığa,
………..............Hak yapısı gönül ile damlalar akmalı göle…

Her insan yaşayan er, meydanında,
Deniyor mertliği namert yanında.
Terk edip benliği öz nihanında
Arınıp, biz ile yunabilmeli!
….....................Kendi canında pişip olgunlaş,
…...................Sır beşiğidir taşıdığın baş!
……...............Er meydanı erenlerin, canı yola serenlerin,
………...........Sarıp sarmalayan toprak, Yaradan’ a dönenlerin…

Refika Doğan-Antalya 2007

Kaleminize kuvvet
hoş dizelerin sahibine selam olsun

Çok teşekkür ederim efendim, sağolun! Saygı ve dostlukla...