" IŞIĞIN YOLLARINDA

karanlıktaki ipek kanatlı pervane
bir ışık arar kör kandilde
günlük saltanatına mezar olsun diye.
sorsak ne söyler adını,
ne anlatır yaşanmamış aşklarını.

ortasından ikiye ayrılmış
bir belalı hüzün çöker içime,
pervanenin ışığını aradığı saatlerde.
bir yanında resminin yarısı vardır,
diğer yanda diğer yarısı yer alır.

karanlıktaki son nefeslik sigara
bir küllük arar kör kandilde
kor olmuş ateşini söndürmek için.
ne anlatır dumanına saklı efkarımı
ne de dindirebilir yalnızlığımı.

hasretin yel vurmuş başak gibi
tanesi dibe düşmüş, uçup gitmiş rengi.
canımın yeniden sigara çektiği saatte
tanrılara adanmış, adı bereket olan
önce tarlaları yakacağım, sonra ateşimi.

Cevat Çeştepe (eski tarihli bir şiir) "




Işık pervaneyi bekler; etrafında döndükçe; vazgeçilmezliğini, zaruretini en iyi ifade edeceğinden...

Pervane ışığını bekler; aşkla, etrafında dönmeye değerliğinden...

Karanlık, işte bunun için vardır; ışıkla pervanenin yokluğunu , vazgeçilmezliğini anlayabilmek o yoksunlukta...

Karanlıksız aydınlık olmaz! Karanlıktır ışığın muhteşemliğine dayanak olan ve pervanedir ışığın vazgeçilmezliğine aşkla dönen....

İş ki , karanlıkta bu ince ayrıntının ayrımına varabilelim ve karanlıktan çıkabilme istek ve çabasıyla yürüyelim ışığa pervane olarak.

Her zaman muhteşem, her zaman ayrıcalıklı, her zaman yerel değerlerini muhafaza ederken, yerelden evrensele akabilen , her zaman sosyal ve toplumsal idrakle dolu sorumlu kaleme saygı ve dostlukla...