ISLAH ET! (Gülce Buluşma)

….Yık!
……Yık varlığın şehrini,
……..Yık ki!
………..Benliğin gururunu virane kıl.
…………….Bak!
………….…..Bak gönül aynasına,
……………….Yâr uğruna, mestane kıl.
………………….Düşün!
…………………….Niçin verilmiş insana,
………………………..En değeli varlık, akıl….
Şırıl şırıl akan su, bak nasıl da zikreder!
Buluttan düşen damla, çırpınarak diz döver.
Durgun sudan içen kuş, göğe bakıp şükreder!
Fırsat elden kaçmadan, sen de nefsin ıslah et! ...
…………………………….Ya ıslah et!
……………………….Azgın olan nefsini.
……………………Ya da…..
……………….Gücün yeterse eğer,
…………..Can evinden vur onu! ..
………..Kes!
……………Kes meylini gayriden!
……………….Düşme nefsin peşine.
…………………Sürüm sürüm süründürür,
……………………..Bakmaz gözün yaşına.
Kurtul nefsin şerrinden, göze al öldürmeyi,
Sağlamsa gasbeder o, can taşıyan gemiyi,
Hızır misali dene, dene sen de delmeyi,
Ömrün boşa geçmeden, sen de nefsin ıslah et!
…………..…Yalan,
…………….…Yaşadığın dünya yalan!
…………….……Beylik yalan,
…………….………Paşalık yalan,
…………….…………Hava-i heves yalan,
“Var biraz da sen oyalan”
……………………Buğday içinde burçağı,
………………..İnsan mayası balçığı,
…………..Nefis denen o alçağı,
……….Al ayağın altına,
Ruh bedenden uçmadan, sen de nefsin ıslah et! ..

Ali GÖZÜTOK
31. 01. 2011

---

KISKANDILAR SEVGİMİ (Gülce Buluşma)

…..Sevdim!
…….Hem öyle sevdim ki,
………Kıskandılar sevgimi!
…….….Yer gök,
………….Dağ deniz kıskandı!
…………… Tutuştu ufuklar yandı.
………………..Âlem kıskandı!
Gümbür gümbür, gökler yere boşandı,
Her şafak vaktinde, ufuklar yandı!
Köpürdü denizler, kılıç kuşandı.
Dediler habbe değil, umman kıskandı!
……………………..Her gördüğün şeye,
…………………Sakın aldanma! ..
………………Gönlün bir ummanken,
…………….Seraba kanıp
………Kavrulup yanma!

Ferhat olup dağı, yarıp aşanı,
Yunus olup hamken, yanıp pişeni,
Gördük Yusuf olup dama düşeni,
Dediler ferman değil, zindan kıskandı.

Siyah zülfün teli, eder perişan,
Gamzenin okuyla, dolar yürek kan.
Hicran ateşiyle, gönüller viran,
Dediler sevgine, insan kıskandı.

Sandım ki;
Âlem diken doldu,
Hiç gül kalmadı.
Zindana döndü dünya,
Gülen kalmadı.
Acı keder çekti, huzur bulmadı.

Sandım ki âlemde hiç yâr kalmadı,
Güle döndü diken, hiç har kalmadı,
Ben benden geçince, ağyar kalmadı.
Dediler har değil, cihan kıskandı.

Ali GÖZÜTOK
2011