25.01.2008 12:11:21

İstiklal Marşı ve Ben

Mustafa Ceylan




Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;”

-Bu şafaklarda yüzen al sancağımızı, bu ülkede yaşayanlardan bazıları, gönderinden indirip, yerine ayrılıkçı, bölücü, kalleş, bebek katili bir örgütün paçavrasını asmaya çalışıyorlar. Üzgünüm…”
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.”

-Yurdumun üstünde tüten ocaklara ülkemin doğusundan, güney doğusundan her gün şehit tabutları geliyor, ocaklar söndürülmeye çalışılıyor. Üzgünüm…”
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;

-Milletimin yıldızının parlaklığını söndürmeye çalışan küresel, azgın bir kapitalizm anlayışına teslim edilmiş bir ekonomik yapıda halkımın yüzde doksanı perişan. Yüzde on mutlu azınlık. Yıldızımı karartmaya çalışanlar var maalesef. Üzgünüm.”
”O benimdir, o benim milletimindir ancak.”

-Ne yaparlarsa, ne ederlerse etsinler. O ay yıldızlı bayrak benimdir. Ölümümde tabutumda, düğünümde, bayramımda, hayatımda hep o var ve hep o olacak. Ne kadar üzgün olursam olayım bayrağımın dalgalanışıyla yeniden enerji almakta, yeniden aşkla, şevkle ülkeme, milletime sahip çıkmaktayım ve çıkmaya devam edeceğim.”



Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl!

-“Benim nazlı bayrağım, çehreni çattığını biliyorum. Şehirlerimdeki tabelaları gördükçe, konuştuğum kelimeleri duydukça. Dilimizi yok ederek bizi yok etmeye çalışıyorlar. Bunun farkındayım. Ben üzgünüm, sen çehreni çatarsın.”

Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celâl?

-“Irkımın kahraman olduğunu söylesem, sen tehcircisin, şövenistsin, bölücüsün diyorlar. Hatta, “hepimiz ermeniyiz” diye sokaklarda bir gecede onbinler miting yapabiliyor. Kızgın, öfkeli ve celalli olduğunu hissediyorum. Sen öylesin, ben üzgünüm.”
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl...

-“Böyle dediğime bakma, seni sevdiğimdendir bu sözlerim. Aslında uğrunda, özgürce dalgalanman uğrunda döktüğüm kanlar helal olsun.”
Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklâl!

-“Milletimi AB, ABD’nin bağımlısı yaptılar. Son birkaç adımları kaldı. Onu da tamamladılar mı, bayram edecekler. Hakk’a inanmak onlara göre gericilik. Hakk’a bağlanmak onlara göre çağdışı. Ve onların çıkardığı gürültüyle ortalık toz duman. Üzgünüm.”



Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.

-“Beni köleleştirmeye çalışıyorlar. Ayaklarıma, elime, ekonomime, müteşebbis ruhuma kelepçeler taktılar. Hürriyetim başkalarının iki dudak arasına girdi girecek. Üzgünüm.”
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!

-“Artık bana zincir vuranlar, beni kendi vatanımda gurbette koyanlar, medyayı, sermayeyi ve öteki güçleri zihniyet olarak da ele geçirdiler. Onlar, asıl bundan sonra çılgınlık yapacaklar gibi geliyor. Üzgünüm.”
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

-“Kükreyemedim, kükretmiyorlar. Önüm, arkam, sağım, solum üst üstte bendlerle dolu.Çaresizim, üzgünüm..”
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

-“Ama sen bütün bu olumsuzluklara bakıp, benim üzgünlüğüme bakıp da üzülmeyesin. En karanlık günlerde nasıl birliğimi, beraberliğimi kuruverdiysem, bu kere de günü gelince kurar ve dağları yırtar, enginlere sığmaz taşarım. O günler elbet gelecek. Şimdi sabrediyorum.”

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,

-“Garb’ın afakını azgın kapitalizmin, sömürü düzeninin çelik zırhlı duvarı sarmış evet. O duvarın sınırını getirip bizim sınırımız yaparak bizi bizlikten çıkarmaya çalışıyorlar. Bizi “türban” gibi komik, basit sıradan konularla oyalayan okumuşlarımız, o duvarın rengine boyamışlar yüzlerini, ellerini, dillerini. O duvarın içinde her ne varsa taklit etmekteler, alıp getirip bünyemize monte etmekteler. Bizi, aksiyonerlikten çıkarıp sadece “evet-kabul-emredersin” anlayışına getirmek istiyorlar.Serv dayatması var. Millet fak rü zaruret içinde, bütün kalelerim, fabrikalarım, madenlerim, öz kaynaklarım satılıyor. O duvar, şimdi bizim cansız bedenlerimizin üstünde yükseltilmeye çalışılıyor. Üzgünüm.”
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddım var.

-“İmanım, şimdi cahil, zavallı birkaç softanın elinde oyuncak yapılmakta. Tarikatlerin, siyaset aracı yapılmış sahte dinsel anlayışın gölgelendirdiği acımasız bir gündem çarkı var. Göğsümü yarık yarık yardılar. Delik deşik ettiler sinemi. Yönetecekler diye seçtiklerim, yönetsinler diye okuttuklarım yüzünden çile çekmedeyim. Üzgünüm.”
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,

-“Ulumaları yetmedi, milli meclisime girdiler, bölücü örgütü övenlerle şeriat çığırtkanları. Her ikisi de iman ve inancımı boğmaya çalışıyorlar. Gerçek İslam, Kur’an’ ın özüne dayalı İslam değil konuştuğumuz konular. Basit, sığ ve anlamsız, şekle dayalı, modaya dayalı şeyler. Bunları konuştukça ihtilal, ordunun müdahalesini bile isteyenler var. Hem de aydın geçinenlerin içinden. Yunus Emre anlayışı, Mevlana hoşgörüsü yok şimdilerde. Üzgünüm.”
“Medeniyet!” dediğin tek dişi kalmış canavar?

-“Medeniyet denilen canavarın şimdi tek dişi değil, dişli çarkları var. Ve her an ruhumuzu, yüreğimizi kemirmekte. Üzgünüm.”



Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.

-“Arkadaş, dost, amirim dediklerimin özel davetleriyle alçaklar yurdumu işgal etmiş durumdalar. Üzgünüm.”
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.

-“Evet hayasızca yapılıyor işgal akınları. Hortumlanarak, satılarak, peşkeş çekilerek. Gövdemi siper edemez hale getirdiler. Üzgünüm.”
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın...

-“Hakk’ın vaat ettiği o güzel günlerin doğacağı günü hasretle bekliyorum, ancak, umudum, hayallerim kırıldı. Beni benim yüreğimde mahvettiler. Beni benim vatanımda yok ettiler. Tabandan da tabanım. Tavan benim üstümde ama beni korumuyor, kollamıyor, kendine çalışıyor sanıyorum, sistem öyle kurulmuş sanki. Üzgünüm.
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

-“Yarına olan güvencimi yitirdim. Her doğan gün yeni sorunlar çalkalamakta ülkemi. Anlamsız, komik konularla uğraşırken biz, ötekiler, bizim yarınlarımızı ipotek altına alma planları yapıyorlar.Üzgünüm.”



Bastığın yerleri “toprak!” diyerek geçme, tanı:

-“Bastığım yerler parsel parsel satılıyor. Kıyılar, denizler hayal bana. Yağma edildi hepsi. Ülkemin en kıymetli arazi ve arsaları benim değil. Üzgünüm.”
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.

-Kefensiz yatanları düşünen yok. Üstünde çılgınca tepinenlerin gürültüsü ve görüntüsünden başka bir şey göremez oldum. Üzgünüm.”
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:

-“Evet şehit oğluyum, öyle bir atanın evladıyım. Lakin, Dünya’ ya hakim zihniyete karşı, karşımda oluşturulan lobilere karşı savunma yapamıyor, direnemiyorum. Üzgünüm.”
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

-“Bu Cennet vatanı cehenneme çevirdiler. Sattılar, savdılar, yuttular.Hem de küçük menfaatler, siyasi hesaplar uğruna. Üzgünüm”



Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?

-“Ebette. Uğrunda can vermeye hazırız. Oğlum çakı gibi asker. Gözünü kırpmadan sınırda nöbet bekliyor. Benim sabrımı taşırdılar, gönüllü yazılmaya koştum askerlik şubesine.Ne kadar üzgün olursam olayım, ne kadar olumsuzluk olursa olsun, sessizliğime bakıp nasıl yanıldıklarını birgün gelip anlayacaklar.”
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!

-“Toprağım, isimsiz, kefensiz şehitlerle dolu gayet iyi biliyorum”
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Huda,

-“Toprağım, özgürlüğüm, bayrağım ve inancım… Bütün sevdiklerimi bunlar uğruna, canımı da fedaya hazırım”.
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

-“Ama vatanımdan ayrılmak mı asla?! Vatanımı böldürmek mi? Asla! Bu dönen azgın çarkı kıracak gene benim. Bu kavgayı, bu satışları, bu gayr-ı milli gidişi, bu akan kirli suyu durduracak gene benim.Vatanımdan kimse ayıramaz, ayıramayacak beni.Her şeyi gayet iyi biliyor, görüyor, duyuyor, işitiyorum. Çaresi gene bende. Gene bu vatanda. Bu vatandaşta.”





---DEVAM EDECEK----