İSYANIM

Kavruk çöl ortasına, konan ak güvercinim!
Ateş oldu avcumda, sevda içen sevincim
Nazımı, niyazımı iletecek tek mercîm;
Sımsıcaktı içimde, ellerindi güvencim

Dehlizlerde umutla, yol çekti de şu halim;
Uzaklara bakmaktan, yorgun düştüm ben yârim!

El değmeyen gölgeni, mesken tutan sevgimdi
Mor salkımla örgülü, yeşil rüya benimdi?
Ufkuma akkor ateş, düşünce en nihai;
Taş değildi çatlayan, yanan naif tenimdi

Savrulurken zamanlar, ah yazdı arzu halim!
Lime lime olunca, iflas ettim ben yârim.

Geçmiyor... geçemiyor… zülûmatta zaman!
Nefesime yol var mı? Nereden, nasıl bulam?
Kaderim miydi yoksa, üzerime saldıran?
Kaçacağım yer yokki; ya kimlere sığınam?

Dumansız bir yangına, yakıt olunca halim!
Hak bilerek isyana, bayrak açtım ben yârim!

Asuman Soydan Atasayar

Dumansız bir yangına, yakıt olunca halim!
Hak bilerek isyana, bayrak açtım ben yârim!

Vurucu bu beyitle sonlanan, hocamın kalemine yakışan nmuhteşem bir şiir okudum. Özlemişim ya be Hocam.
Kutluyorum, saygım, sevgimlesiniz...

Teşekkür ederim Ahmet Bey...evet uzun zamandır görüşemiyorduk...iyisiniz inş...güzel yorumunuzla onur verdiniz...Kastamonu'ya en içten selamlar sevgiler gönderiyorum.

bazen bayrak açmak lazım bu hayatın olumsuzluklarına tebrikler asuman hanım. saygılar.