İSYANLI SÜKUT

Gitmişti makama arz-ı hal için,
“Bey” dedi,yutkundu,eğdi başını.
Bir azar yedi ki oldu o biçim...
“Şey” dedi,yutkundu,eğdi başını.

Kapıdan dört büklüm çıktı dışarı,
Gözler çakmak çakmak,benzi sapsarı...
Bir baktı konağa alttan yukarı.
“Vay” dedi,yutkundu,eğdi başını.

Çekti ayakları kahveye vardı,
Açtı tabakasın,sigara sardı.
Daldı..neden sonra garsonu gördü,
“Çay” dedi,yutkundu,eğdi başını.

İçmedi masada unuttu çayı;
Kalktı ki garsona vere parayı,
Uzattı çakmağı ve sigarayı
“Say” dedi,yutkundu,eğdi başını.

Döndü gözlerinde bulgur bulgur yaş,
Sandım canevime döktüler ateş.
Sordum:”memleketin neresi gardaş?”
“Köy” dedi,yutkundu,eğdi başını.

Yürüdü,kör-topal çıktı şehirden,
Ağzına küfürler doldu zehirden;
Salladı dilini..vazgeçti birden,
“Oy” dedi,yutkundu,eğdi başını.

Abdurrahim KARAKOÇ

Usta şair Abdurrahim Karakoç' un birçok şiirini okurum hayranlıkla. "Mihriban" bestelendiği için bir başka severim tabii, ancak; diğer her bir şiirini ayırt edemeyecek kadar beğeniyle okur, düşünürüm derin derin. Her şiirinde hayat var, insan var, siyasetin kirli yüzü, ezilen insan ve ezen güç...Taşlama-hiciv şiirleri de en az duygusal şiirleri kadar muhteşem! Çünkü yazarın duyguları üst seviye de. Yaşadığı sosyal hayattan ve ait olduğu toplumsal yapıdan soyutlayamıyor ki kendini!
Şu dizelerdeki anlama derinliğine ve şiirin kurgu ve söylemindeki tekniğe bakınız! Helâl olsun ustaya! Saygıyla...

""Oy" dedi, yutkundu, eğdi başını"
OY! Kİ, NE OY!..
...