"Kafiyenin Efendisi

------İmrü’l Kays ve Muallâkası Gülceleşti bir zamanda...
------Demiştim ya hani: "Çıkınımda şiir gizli"...


Durun!
Durun hele!
Orada durun!

Çöl boyu uzanan yerler arasında
Dahul’den Havmel’e;Tudıh’tan Mikrat’a
Dalgalı kumların azalıp inceldiği
Sevgilinin yurdunda
Sıktu’l Liva’da
Silinmemiş izler
Yaşıyor hatırası daha...
Sizler,
Hepiniz sizler
Durun!
Durun hele!
Orada durun!..

Durun ki
Anarak adını sevgilinin
Yana döne dolaşalım.
Durun, durun ki
Hasretinin ateşiyle
Yana söne ağlaşalım.

Siz ey kalabalıklar içinden çıkmış kalabalıklar :
"Ölü gözünde yaş, buz dağında su..."
Ağlamak nedir, göz yaşı dökmek?
..............Bilemezsiniz doğrusu !..
Susun!
Susun!
..............Ben ağlayacağım!...

Biliyorum,
Ne kadar uğraşırsa uğraşsın güney rüzgârları
Sevdiğimin ayak izlerini yok etmeye
Nafiledir biliyorum.
Benden yanadır kuzeyden esen yel
İnadına güneyin...
Deli poyrazlar içimde üryan
Mor bulutları ellerimle bağlayacağım;
Durun ve susun!
................Ben ağlayacağım !..

Görürsünüz,
Kar ceylanlarının hüznünü
Göl yeşilinde,
Çöl sarısında...
Terkedilmiş harabelerde ıslak sesim
Kök boyası nakışlarda bir duvar
Yarısı silinmiş bir resim
Ayrılık sabahında yüklerini denkleyen
Ebu Cehil karpuzu oyar gibi
Gözyaşı döken ilk adresim...
Gittiler,
Göçüp gittiler birer birer
Ahbap, dost, yâran
Mugaylan ağacıyım sanki, gölgesiz
Ve siz
Süslü püslü urbalar içinde
Cadde cadde yürürsünüz...
Ben, bir hatıranın bin ışığında kan, revan
Beni böyle görürsünüz...

"......Helâk etme kendini,
.......Sabırlı ol, metin ol !"
Arkadaş sesleri işte
Bineklerin üstünde.
".......Toparlan biraz,
........Yeter ağladığın!
........Afâkı kapladı geceleri hıçkırığın..."
Diyorlardı,
Diyorlar...

Ne bilsinler
Bilemezler ki
Çarem, dermanım, şifam
Göz yaşımda gizlidir.
Ne bilsinler
Bilemezler ki
Âşıklar bulutlarla sözlüdür.

Fakat,
Yer yer silinip giden
Bu izlerin yanında
Ağlamak neye yarar?
Efkârımın şehrini kurarım kumul tepelere
Acı acı esersiniz
Siler süpürürsünüz...
Sonra da kar ceylanlarımın düşlerini
Çöl sarısında,
Göl yeşilinde
Düşünürsünüz...

Diyeceğim şu ki
Gizliden gizliye hâlime bakıp
Boşuna gülüşürsünüz!..

Hey ki hey!
Gönül hey!
Kinde hükümdarlarından
Hâris oğlu Hücr’ün evlâdı
İmrül Kays hey!...

Yani ben,
Yani Esedoğulları üstüne
Korkusuzca yürüyen,
Jüstinyanus’un şeref misafiri
Istırabın türküsü
Kasidenin piri
Kafiyenin Efendisi ben...

*

Cümlenize selam olsun
Bir Ceylan diliyle
Bu bayramda benden...
-Öpüyoruz ceylanla ben
Büyüklerin ellerinden
Küçüklerin gözlerinden...

Mustafa CEYLAN "




Ne zaman bitti, nasıl bitti ve bıçak gibi kesildi birden!

Şaka gibi..Oysa okuduğum dizeler gerçekti , okuyan ben de gerçektim! Ve sürüklenmiş gidiyorken ben, bitmiş!... Ne zaman, nasıl bitmiş dizeler, anlayamadım?

Hem tarihi, hem içselleştirilmiş duygu ve düşün renklerini edebî bir söylemle, akıcılıkla anlaşılırlıkla mısra mısra , ilmek ilmek nakışlayacaksınız her bir dizede, sürükleyerek alıp götüreceksiniz okuru şiirin dünyasına; ruhunu ruhuna dokundurarak örtüşecek şiirin o büyülü ikliminde baharın renkleriyle... Ve tam da tomurcuklara düşen şebnemlerin ışıltılı -hasrete / hasretliklere inatla- ıslaklığında sımsıcak ve masumiyetle yıkanmış düşlere yolculuğa hazırlanırken; bıçak gibi kesiliyor mavi gökyüzü! Ne yerde ne gökte, iki arada kalınmışlık hissiyle uyanıyor ansızın, okur; gerçek dünyasına; " DEVAMI VAR..." anonsuyla.

Gülce başlıklarında fakat, özgün bir Mustafa Ceylan klasiği olarak, farkını gösteren muhteşem bir çalışma.

Değerli kaleme, ustaya saygı ve dostlukla...