Kalabada Yalnızım Şu Hayaller Olmasa


Oturmuş bir köşede dilenirken düşlere,
Ne yapardım hayalde açan güller olmasa?
Bakmayın yüzümdeki şu sahte gülüşlere,
Kalabada yalnızım, şu hayaller olmasa.

Elmas, yakut, ya da zer, sim olsam ne fark eder?
Hayaller de olmasa bitirir beni keder,
Kapanıp da bitince iki gözümdeki fer
Yanardım, ardım sıra yanan diller olmasa.

Açmasa çiçeklerim diktiğim topraklarda,
Yeşermese gözlerin açılan yapraklarda,
Anıların okunur saçımdaki aklarda,
Goncalar açar mıydı şu bülbüller olmasa?

İki ayrı köşede kör ebe oynar gibi,
Hayalimde bir gonca gül açmış sanki lebi,
Seversem de diyemem, budur aşkın edebi,
Kâinata rezilim susan diller olmasa.

Bir hengâme, bir tufan, bir çölün ateşinde
Koşuyorum çaresiz ve yalnızım peşinde,
Bir garip ceylan gibi ulu dağın başında,
Duyamazdım sesini elde teller olmasa.

21.Eylül.2011 21.10
AHMET İDRİSOĞLU