Kara Tren

Gurbetin katarı demirden teker
Demirle sılanın dişini söker.
Götürür bilinmez diyara döker
Bitirdin yükümü dara’mı tren

Adın katar mıdır, yoksa kervan mı
Yükün keder midir, yoksa hicrân mı.
Son durak saray mı, yoksa bir han mı
Kestin yollarımı çaremi tren.

Geçtin tünellerden girdin bağlara,
Bir ıslık gönderdin karşı dağlara.
Beste beste türkü oldun çağlara
Yine deştin eski yaramı tren.

Dumanın çıksa da soğuktur yüzün,
Gelişin bayramdır, gidişin hüzün.
Hoyrattır yokuşun, bozlaktır düzün
Feryadın yoksa bir nârâ mı tren.

Bir asker anası keser yolunu,
Evlat sanar seni açar kolunu.
Sen dolaş ülkeyi bitir yolunu
Gün ola menzile vara mı tren.

Özenirsin hergün suda akışa,
Kader seni vurur, yine yokuşa,
Sen kara çizgi ol bunca nakışa
Yalbuz da nakkaşı göre mi tren.

Ekrem Yalbuz