sade bir kara kabuk- özüm dışındaki-çul...

Kızılcık şerbetin kendin içermiş,
İki kapıdan da gelip geçermiş.
Şalının içinde sanırsın ermiş,
Karaböcek karaböcek...

***
Kimi karışır mal, davar koyuna,
Kimisi suyuna kimi oyuna.
Akıl sır ermiyor müsrif soyuna,
Karaböcek karaböcek...


Kiminin derin bir gerçek gördüğü,
Kimi sarmaşıktan duvar ördüğü.
Kiminin büsbütün kara sürdüğü,
Karaböcek karaböcek...


Kimi gözükara, pasak kimi kir,
Kiminin içinde çalar koca Lir.
Kimi söz horata kimisi münkir,
Karaböcek karaböcek...


Kimi salya sümük saçıyor kesif,
Kimi fellik fellik kaçıyor esif.
Kiminin karası kalmamış ki, şif!
Karaböcek karaböcek...


Kimi ziyan akla tıkamış otu,
Kiminin üstünde soluk bir kotu…
Kimi onun bunun olmuş maskotu,
Karaböcek karaböcek...


Anlamaz ki, niye çekemiyorlar,
Karayı söküp de dikemiyorlar.
Aldığı sattığı kan; emiyorlar,
Karaböcek karaböcek...

***
Gelen vurmuş giden itmiş, vay ki vay!
Yitik yıldızına ağlar esmeray.
Bu masal biteli yedi yıl bir ay,
Karaböcek karaböcek...



Dinle;

Asaletin teni kara,
Onca sızı onca yara...
Her rengin sırrı kendine;
Kimi ak kimisi kara…
Dost sanırsın, aldanırsın,
Postun içinde dubara...

Görünür yüzlerinde zûl,
İncinirken melek gönül sığınır yine göğüne,
Der;
Gönlümün açan gülü,
Ser üstüme, ser örtüyü,
Çözülsün bu kara büyü!

Can dediğine yağar kar…

Refika Doğan-Antalya 2008


Esif: (Osmanlıca)Kederli, esefli, tasalı, gamlı.
Şif: 1.Pamuk kozası. 2. Şırası alınmış üzüm posası.
Kesif: 1. yoğun.2. saydam olmayan. 3. sık, kalın.
Esmeray; (Arapça-Türkçe isim) kadın ismi - siyah ay, buğday renkli, karayağız.