KARGA İLE BÜLBÜL!..(HER İKİSİNİDE TANIRIZ)


Eşeğe altın semer, vursan suret aslıdır;
Karga zevkten dört köşe bülbül ise yaslıdır…
Kargada bir burun var her bir yere sokarmış;
Soktuğu yer nereyse aynen öyle kokarmış….

Kıskanırmış bülbülü uzaktan seyre dalıp;
“Neden” diye sorarmış, yalnız başına kalıp…
Benim eksik neyim var, bende öyle bir kuşum;
Tek farkı var bülbülün, sesine vurulmuşum…

Kimseye söylememiş bülbülü sevdiğini;
Gece rüzgâr duyarmış gizlice övdüğünü…
Bir gün düşmüş peşine o güzelim bülbülün;
Çiçekten bir farkı yok ona göre her gülün…

Ötmüş içli bülbülüm gülüne ağlayarak;
Umman olmuş gözleri kahırdan çağlayarak…
Şaşırmış karga bu ya, neden böyle ağlıyor;
Neden böyle yas tutup karaları bağlıyor…

Sevgi demiş bülbülüm şu gönlümün ilacı;
Her çiçekten farkı var, gülüm derdim ilacı…
Karga işte güzelden anlamasa ne yazar;
Burnu rahat durmuyor kaşınır azar azar….

Çamur atmak mahir! İş ona göre olmalı;
Şerre batmış diline türlü zehir dolmalı…
Şakşakçısı bulunur nerde olsa her zaman;
Karga ötmeye başlar! Aman efendim aman…

Körle yatar uyanık şaşı kalkar uyanır;
Kargayla bir olanlar türlü şerre boyanır…
Katranı kaynatırsın asla olmazmış şeker;
Cinsi karga bu kuşun elbet cinsine çeker…

Moda oldu son zaman sağa-sola söz atmak;
Bir yalanın içine binbir yalanı katmak…
Şairim ben! Diyorsan Edebi bileceksin;
Yazdığın yanlış işe silginle sileceksin…

Kimi isterse gönlün al buyur koluna tak;
Katran-şeker misali, geldiğin yere bir bak…
Şairlik yürek ister, yazdığın sevgi olsun;
Sayfa sayfa yazarız istenen övgü olsun…

Karga-bülbül misali ikisi de kuş amma;
Dilleri farklı mirim işte bütün muamma…
Yazdığında gül olsun bülbül konar dalına;
Haydi karga misali git salına salına…

Ali ALTINLI