Şahin kanadı kırıp uçmak istenir amma,
Edepten yükselen ses arş-ı âlâya gider.
Ne kültüre meyil var ne varından utanma:
Davul sesini duyan herkes halaya gider;
Kimi gönül emzirir kimi cilâya gider.
Aşkı rafine edip başkadır içip kanma;
Altını beğenmeyen bakır kalaya gider,
Ödünç alkışı gören imam selâya gider.
Yazdıklarını nazım kendini şair sanma,
Bedenin boşladığı mutlak helâya gider.

NAZİRE(1)

Şiir ana vatandır, duygular gurbet yeli
Gül yağanda gülcede her gün sılaya gider
Kökü mâzide âti, bu sevdanın evveli
Değildir bal kaymakta başı belâya gider
Anadolu destanı Kırıkkale'ye gider
Öylesine kutludur kalem kalem meseli
Goncadır Elmadağ'da uçar lâleye gider
Bizimkiler halayda, eller baleye gider
Döndüm Kızılırmağa, gözümün akar seli
Gönlüm küskün maviye, bulur elâya gider

Mustafa CEYLAN

NAZİRE(2)

Alfabem, ana dilim; medeniyetin dili
Ben kaldım ze harfinde, be yok hâl a'ya gider
Göklerin pamuk bulut yağmurludur her eli
Dururken elif başta, dal, mim, ha, lâ'ya gider
Aruz dünkü akrabam, yazsam hala'ya gider
Zeytin karası gece, gülce yaksın kandili
Çile nedir bilmeyen elbet kolaya gider
Beğenmez bizim suyu pepsi, kola'ya gider
Özge çalsın sazımız, odur şiir güzeli
Yıldıza ak düşerken, al ay'a gider...

Mustafa CEYLAN

Muhteşem nazireler. Kutlarım ustayı.