" Keşke

Yanımda olaydın şimdi
kucağımda öylece
kedim gibi.

Tüm keyfim,
sen olurdun yine,
bütün gece...

Bakışların,
doyumsuz şarabım.

Tenin sanırdım ki,
cennet kokusu.

Dudakların,
âb-ı hayat olurdu.

Yanımda olaydın,
ne güzel olurdu,
keşke...

Çayımda sen,
cıgaramda.

Nargilemde sen,
köpüklü kahvemde

tüm gece keyfim,
bir tek sen olurdun,
ve ben, ne mutlu olurdum...


İstanbul

Neyzen Muharrem Dere (neyzence) "




Çoğumuzun özlem türküleriyle ucu yanık bıraktığımız "keşkelerimiz" vardır...Baktığımız her resimde, sevgiyle kıpırdayan her yürekte, sımsıkı kenetlenen ellerde ve dokunan iki dudak ucunda saklı "keşkeler" ...Bu keşkeler özlemi dayanılmaz kılan, sevilenin ardından dumansı duyguların bulanık görüntüsünde yüreği kasıp kavuran...

Çok yalın, içtenlik dolu, beklentisiz yürek çağlayışları...Çağlarken o yürek, kendi keşkelerinde -belki de hak etmediği kadar- acı yüklenir özlemine sarılarak...

Değerli kaleme saygıyla...



kaynak: http://www.edebiyatdefteri.com/