KİME NE ZARARI VAR? (Gülce Buluşma)

 
Duygu ve düşünceyi, nakış, nakış bezerken,
 Serbest ya da hecenin, kime ne zararı var.
Mecnun, Ferhat misali, diyar diyar gezerken,
Gündüz ya da gecenin, kime ne zararı var?
 
Gönül derya, dil sahil,
Gönülden çağlayanlar, dil sahiline vurur!
Aşk ateşi hem yakar, hem de yürek kavurur!
Dil kalbin tercümanı,
Sözcükler dile gelir, canlanır hayat bulur.
Yenilikte gülcenin, kime ne zararı var?
 
Mühim olan şiir’e, kalite kazandırmak,
Küllenen gönülleri, aşk harıyla yandırmak,
Yaşatmak ilelebet, sonsuza uzandırmak!
Sonem ya da bahçenin, kime ne zararı var?
 
Şair, şiir adına,
Türlü ahkâm keserken.
Kırparak sözcükleri,
Tozutarak eserken!
Ya da havasın atıp,
Kostak, kostak gezerken,
Buluşma, dönencenin, kime ne zararı var?
 
Şairim diyenlerin, işi zor bu denizde,
Enginlerdeyim derken, sular olursa dizde!
Çaprazlama atlarsa, bir başkalık var sözde,
Tokmak ve yiğitçe’nin, kime ne zararı var.
 
Gülistan da üç gülün, yunusça da bohça’nın,
Sonem, özge tuğra’nın, yedi veren bahçe’nin,
Sonsuzu kucaklayan, gül tufanı gülce’nin,
Serbest zincir, üçgen’in, kime ne zararı var?
 
                                    Ali GÖZÜTOK
                                      30. 07. 2011