KİMSİN SEN (Gülce Buluşma)

Kimsin?
Nesin!
Kimin nesisin?
Bir düşün! ...
Bir daha düşün!
Nereden geldin?
Nereye gidersin?
Nedir derdin?
Senden öncekiler nerdeler?
Hani!
Nerdeler şimdi! ...

Gün gruba dolandı, ay geceye salındı,
Gecenin karanlığı, delik delik delindi.
Faili meçhul değil, kim olduğu bilindi!
Yer Onun, gökler Onun, varlık Onun vesselam.

Ey gönül!
Dön yönünü,
Dön de olma sen ırak.
Çıplak doğdun anandan,
Gideceksin yine çıplak!
Arı namusu bırak.
Dünya fani bir durak!
Can Onun, canan Onun,
Varlık Onun vesselam.

Koptuk ruh âleminden, şu dünya gurbet bize,
Vuslata eren âşık, neylesin, gören göze!
Nefessiz o âlemde, gerek yok saza söze,
Huri de O, ğılman da, varlık Onun vesselam.

Suret gözetme sakın, içeri gir cana bak!
Libasından soyunan, noktayı üryana bak!
Bırak harfi heceyi, mektebi irfana bak,
Ar da O, namus da O, varlık Onun vesselam.

Ali GÖZÜTOK

---

YANMAYA BAŞLAR (Gülce Buluşma)

Düşünce gönüle, aşk’ın ateşi,
Bedende her hücre, yanmaya başlar!
Sönmez asla, yakar hatta güneşi,
İnim inim inler, ağaçlar taşlar!

Dilde sır,
Sırda süphan, yazılır kudret eliyle!
“Enel Hak” narası atılır Hakkın diliyle!

Dinmeyen gözyaşım, çağlar silinmez,
Böyle derde asla, derman bulunmaz,
Yalnızım âlemde, derdim bilinmez,
Lokman Hekim olsa, bacı kardeşler!

Bazen kahır,
Bazen lütuf nedir?
Bilmek istersen,
Gönül gözü körden değil,
“Fena fillâh” makamını bilenden sor!

Mest olur ayağım, bastığım yerden,
Bakınca aklımı, alıyor serden,
Zerrede varlığı, bilinir nurdan,
Gören gözlerde o, haldaş yoldaşlar.

Ali GÖZÜTOK
07.03.2011