Kırık Kalp Kumbarası (Gülce / Bahçe)

Aşklar tüketildikçe kırık kalp kumbarası
Sevmeleri unuttum düşle gerçek arası

...

acılı bir sarmaşık gibi
duvarlarına tutunup
çiçeklerimi göğüne
gövertirken
göğercinlerimi severdin
bense gülüşünü...

Avuçlarıma kayarken yıldızlanan o dilekler
Ağaçlarının dalları toprağına boyun e ğ e r
Kelamından büyür şiir kalemden düşen melekler
Uykularında saklanır kalbi yakan aşkmış meğer

güneş gibi
dökülüşünü göster bana
kırlangıçlar mağrur
şehir ki çırılçıplak, sersefil...
tenimden dün gibi sökülüşünü
unuttur bana

Hey cancağızım cananım dilimde kırık alfabem
Hey yüreceğizim canım aynalarda küskün yüzüm
Hey bitmez tükenmez anım zemheride inen şebem
Hey maziden kopan ânı’m baharı bilmeyen güzüm

can
harklar
düşerken
çığrış çığrış
can alyasından
canhıraş sevmeler

yâr yüreğini ser
mecruh yasından
kor haykırış
gel erken
çarklar
kan

garbından esecek rüzgâr
serçeler üşüşürken saçlarıma
gardı düşecek ellerinden yağmurun
gözlerimiz gark ederken
garip midir yanışım

Yüreğimde falezlenir göztaşlarım döküldükçe
Gedâsı tohumundandır süveydası dağlanırken
Yâr g/özlerimden feyzlenir aşk esvabı söküldükçe
Vuslatın hançeresinde yekpare yol dağlanırken


necla develi (Mori Kız)