KISKANDILAR SEVGİMİ (Gülce Buluşma)

…..Sevdim!
…….Hem öyle sevdim ki,
………Kıskandılar sevgimi!
…….….Yer gök,
………….Dağ deniz kıskandı!
…………… Tutuştu ufuklar yandı.
………………..Âlem kıskandı!
Gümbür gümbür, gökler yere boşandı,
Her şafak vaktinde, ufuklar yandı!
Köpürdü denizler, kılıç kuşandı.
Dediler habbe değil, umman kıskandı!
……………………..Her gördüğün şeye,
…………………Sakın aldanma! ..
………………Gönlün bir ummanken,
…………….Seraba kanıp
………Kavrulup yanma!

Ferhat olup dağı, yarıp aşanı,
Yunus olup hamken, yanıp pişeni,
Gördük Yusuf olup dama düşeni,
Dediler ferman değil, zindan kıskandı.

Siyah zülfün teli, eder perişan,
Gamzenin okuyla, dolar yürek kan.
Hicran ateşiyle, gönüller viran,
Dediler sevgine, insan kıskandı.

Sandım ki;
Âlem diken doldu,
Hiç gül kalmadı.
Zindana döndü dünya,
Gülen kalmadı.
Acı keder çekti, huzur bulmadı.

Sandım ki âlemde hiç yâr kalmadı,
Güle döndü diken, hiç har kalmadı,
Ben benden geçince, ağyar kalmadı.
Dediler har değil, cihan kıskandı.

Ali GÖZÜTOK
2011

---

KİMSİN SEN (Gülce Buluşma)

Kimsin?
Nesin!
Kimin nesisin?
Bir düşün! ...
Bir daha düşün!
Nereden geldin?
Nereye gidersin?
Nedir derdin?
Senden öncekiler nerdeler?
Hani!
Nerdeler şimdi! ...

Gün gruba dolandı, ay geceye salındı,
Gecenin karanlığı, delik delik delindi.
Faili meçhul değil, kim olduğu bilindi!
Yer Onun, gökler Onun, varlık Onun vesselam.

Ey gönül!
Dön yönünü,
Dön de olma sen ırak.
Çıplak doğdun anandan,
Gideceksin yine çıplak!
Arı namusu bırak.
Dünya fani bir durak!
Can Onun, canan Onun,
Varlık Onun vesselam.

Koptuk ruh âleminden, şu dünya gurbet bize,
Vuslata eren âşık, neylesin, gören göze!
Nefessiz o âlemde, gerek yok saza söze,
Huri de O, ğılman da, varlık Onun vesselam.

Suret gözetme sakın, içeri gir cana bak!
Libasından soyunan, noktayı üryana bak!
Bırak harfi heceyi, mektebi irfana bak,
Ar da O, namus da O, varlık Onun vesselam.

Ali GÖZÜTOK