Abamın Düğünü

“-a(ğ) lamayon yavrım ağlamayon
allı duvaklı gız çıkarıyon
neye alayan” dedi
bi yandan gözlerini sildi
bi yandan da söylendi
ıpıslak oldu yenleri
garib anam
“-kendi başına getmesin” deye
beni de gapalıya bindirividi
seviniyodum Allah var ya
gapalıya bindiğime
gene de anamdan alamadım gözlerimi,
gaşla göz arasında
düğürbobanın verdi(ği) atbaşı parasını
sıkışdırdım eline
düşürün müşürün olur ya
hemi de
ilazım filen olu® neneyen,

otoposta tıraşsız emmiler
cığarayı tellendirdiler
ha bire birbirlerine laf etişdiriyollar
abamdan başga bilgiş kimsem yok
yenge binmedi, gudurasıca halam
Akyolu dönerkene barabar,
gözüm köye dakıldı ğaldı
Gışlatarlayı da geçividik
anam düşdü aklıma
“heyvah” dedim ben nere ğediyon
inmeye ğaksam
“çocuk” deycekler
bi yandanda elimin biri hapis
abamın elinde
sıkı sıkı dutuyo zavallı
ne de olsa bi dene o(ğ) lan gardaşı

bireş sonura
içimi burkan sessiz sessiz hışkırması,
siğim siğim alaması kesildi
lafa dutuyo
görümcesi
ulen deyon kendi kendime
“goca köyde
alan çıkmadı mı abamı
hepiciğinizi anasını ….”

**
verib-alıp söğüp sayıyon goca köye,
önceleri bizim evden yana bakdı deye
ana avrat düz getdiğim onca delikannılara
sebeb olannara
utanmadan bi de
gelin arabasının öğünü kesyollar “anasını s…”
sankı abamın beşiğini sallamışlar gibi

tam da
Payamdaşa taraf dönüvüdük
düzayak
kimindi Allahım
haralda Hakkı’nın köpekleri garşıladı
nassı ardılıyollar
nası saldırıyollar görseniz

yırtıp endirivicekler tomofili
gızgıları gözlerinden belli
nası seğidiyollar da
etişiyollar makeneye
gısmışlar güdük gulaklarını
hemi havlayollar
boyunnarında hıltar
taa aşşaya gadar peşimizi burakmadılar
alt tarafı it deyip geçersiniz deği(l) mi

ben zannediyon
hâlâ ardımızdan geliyollar
da tozdan dumandan görünmeyollar
biz de Dereyurda eniyoz
bakdım valla
hâlâ ardımızdan seğidişiyollar
Golandaşın altında
alt tarafı sürü köpee de(ğil) mi
abam uçu müdafa ediyollar
can havliynen..

ibret ossun arabaya ip gerennere
toprakbasdı alan itlere
yüre(ği) me su serpiyo cevval köpekler,
ya ben,
ben de eliminen teslim etmeye ğediyon
bitecik abamı

****
aah garib anam
sen demesen ben binmezdim gapalıya
“ben enecen” deycen
emme abam elimi hala goyvumadı
hemide naası dönecen
öğüme goca köpekler çıkcak,
hadi sürünün yanda olsalar,
çoban oş deyviri de
dağın başında
sürüden baya aralaşdılar

Birincidinlendirikden dönüyokana
nerdeymiş
Hasanüseyinin sinece “Pasdavalcı”
nassı üsdümüze sıçradı
valla herkeş tingedek düşdü
öte yana gaşdı
biri elindeği tüfee dorultdu emme
düğürboba “sakın ha” dedi
“arkıdeş ben bu köye bi taa gelcen”

bi ğız taa alacan mı demeğ isdedi
yonusam,
güçcük gızgardaşımı da mı belikledi
deyelek söğdüm adama
tabi içimden

emme öyle-böyle bi adam deği nakısına
dirayetli adamımış dorusu
len böle bi adam o(ğ) luna neye
kendi köyünden gız almaz ki
deye geçirdim içimden

Pasdavalcı hala arbılıyo makeneye
ötelerden Hasanüseyin fira ünneyo
söğüyo filen emme
kim dakar Hasanüseyini yau da
Pasdavalcı “banamısın” desin
zati Hasanüseyinden böyük!

gosgoca Akmemet,
o(ğ) luna çobannıg etdirsin ha
hakkatden bu adam Akmemedin o(ğ) lumu ki
yani İrbeminen hasöz gardaşlar mı
yani Kazim gibi
bobada bir anada ayrı değiller demi
hani Akili taygeldi mi getirdi ki
inanası gelmeyo insanın
ötekinnere heş benzemeyo da
eyiki bu çoban
değilise, ileşber olsa;
bunun an’ını gakar durur herkeş

ana Pasdavalcıyı ba(ğ) lacak değil ya
bununan an-ana bi tarlası olmalı da
hususi anını kakmalı bunun
Allah var ya günahım gadak sevmen
bu kiiim
Akmemedin o(ğ) lu olmak kim
mencilissizin teki..

ya hazır ben de köyde yoğukana
biri anama bi kötünnüğ etmeye gak(ar) sa
Hasanüseyin de oluuur, başgası da
anam hinci neyder ki,
gonşulara gap-gacak, tabla eletilcek

garib anam
“ben encen” deye basdım fiğanı
“dur” mur, aklımı çelmeye ğakdılar
“yok ben enecen”
bi yandan abam
basdı ağıdı
arabayı durdurdular

taa Çalgırındayız
endik emme
nasihatlara etibar etmeyon
düğürboba a(ğ) zıma dutuşdurdu cığarayı
iki çekdim, ı ıh
zehir zıkkım! adamca(ğı) z naçar
“geri dönelim” dedi
“emme geri ğetmeye ğaksak geş galırız”
….
“eyisimi
biz seni Gövceli Köprüsünde endirelim
gara yeğen”
ne diller dökdü adam
artık mayır muyur etcek yerimiz galmadı
uzatmayalım en sonunda “pekey” dedik
“keşke durmasalar” deyon içimden emme
orda endik velhasıl emme
valla ağşam garanınığı da çökdüm çöküyon deyo
enmiş bulunduk
len hinci ben garannıkda nassı bulcan yolu
ya Yazılıgaya
ya Analığızlı
ya Gövcellinin köpekleri
tükürdüğümü yalamanın imkanı olsa
…..

bobası ğandırdı
abamın gayınıynan düşdük yola
aslında o da gızgılı emme
beni tesella ediyo
“gorkma” file deyo da
valla kendi de gorkuyo
ödü sıddıyo
yau daa o da sabi sübyan bi çocuk
iki dölüm getdik gedmedik
bin pişmanın
çocuğada irezil olcaaz
hiş gonuşmayoz

derkene bi bakdık
tomafil öte yoldan Gövcelliye dönmüş
nassı seğirtdik ordan
çaya varıp durdular
herkeş arabadan enmiş
abamınan bi sarılışdık
herkeşin gözleri doldu

tekral bindik daah dee
birez önceki muray çocukdan eser yok
Şabanınan öyleynen epap olduk
bi hafta sonura aynı yoldan köye geldik
enişdem, abam
elimden dutup “guşguş” bile etdiler

çocukluk işdee
biz de olsa valla talla meremet etmezler
ağzının üsdüne elinin tersiynen, bi çarparlar
“otur oturduğun yerde, şımarma” deye
çocuğusan çocukluğunu bilcen
öyle ya”

o ğün annadım ki
bizim köyde kimse çocuk olmamış
kimsenin “Bolat Tekkesi”ne getmediğinden belli
adam yerine gonan da yok

İbrahim Çelikli



--------------------------------------------------------------------------------
Bu şiirin hikayesi:

zaten hekaye gardaş
olmadan gedeydi
emme hinci bakıyon
abam köyde galaydı
ya ziyana girerdi çoban
ya yeğenner serseri olurdu
ya enişdem bilmem ne
belası ben bulu du
Allah mafaza