GÜLCE EDEBİYAT AKIMI
*****************

Nazım Türü: ÜÇGEN
***************


KUM

Uçsuz bucaksız bir kumsalda yürüyorum
kumsal toz duman kızıl gün batımında
arkamda bıraktığım ayak izlerim yok
dalgalar yalıyor mahkum yüreğimi,
gözyaşımın tuzunda yanılgılarım,
hıçkırıklarımda pişmanlıklarım,
salyangoz kabuğunun içinde
geçmişin sesleri kaoslarım,
bir dalgaya esir düşmüş
kumdan kale yaşantım,
savrulan saçlarımın
kokusunda ben,
uçuş uçuş kum
tanelerinde
sen.....
ağlamıyorum
gözüme kum kaçtı

RENGİN ALACAATLI

KUM

Uçsuz bucaksız bir kumsalda yürüyorum ……….(13)
kumsal toz duman kızıl gün batımında…………….(12)
arkamda bıraktığım ayak izlerim yok……………(13)
dalgalar yalıyor mahkum yüreğimi,………….(12)
gözyaşımın tuzunda yanılgılarım,…………..(12) ü
hıçkırıklarımda pişmanlıklarım,………(11)
salyangoz kabuğunun içinde ………..(10)
geçmişin sesleri kaoslarım,(10)
bir dalgaya esir düşmüş ……(8)
kumdan kale yaşantım,………(7)
savrulan saçlarımın ……..(7)
kokusunda ben,………..(5)
uçuş uçuş kum……….(5)
tanelerinde………….(5)
sen..... ………….(1)
ağlamıyorum…….(5)
gözüme kum kaçtı……(6)

RENGİN ALACAATLI






///////////// -1(13)
////////////-2(12)
/////////////-3(13)
////////////-4(12)
////////////-5(12)
///////////-6(11)
//////////-7(10)
//////////-8(10)
////////-9(8)
///////-10(7)
///////-11(7)
/////-12(5)
/////-13(5)
/////-14(5)
/-15(1) ……….boğum noktası
/////-16(5)
//////-17(6)




Şiir teknik olarak “ ÜÇGEN “ olmasına rağmen, çok farklı yapılandırılmış! Ama bu üçgen, şematik yapısıyla tamamiyle Rengin hanımın kendi yaratıcılığında farklılık kazanmış bir üçgen! Aynı hece sayısında tekrarlarla apayrı bir teknik yaratılmış! Hele ki, son üçüncü mısrada tek hece ile sanki – hani pencere perdesini elimizde toplayarak ortasından ayrı bir ince kurdele ile boğum yaparız.. -İşte şiirin son üçüncü mısrasında tek hece ile böyle bir boğum yapılarak şiire ayrı ve hoş bir hava verilmiş..Görünüm olarak bu durum, bence estetik bir anlam katmış şiire. Yeni ve farklı bir bakış.. Sevgili Rengin hanımı, öncelikle bu samimi katkıları ve yaratıcı ruhunuyla kutlarım!


Gün batımı kumsalın beklediği andır; güneşin o harikulâde kızıllığıyla güne ve kumsala veda edişinin ayak sesleridir..Kumsal bu anlarda toz dumandır; o kızıllığın yakıcığıyla.. güneşe veda ve diğer yanda onun kızıllığıyla darmaduman… Şairde benzer duyguların girdabında yaralı.. Sevdalı yüreği yanılgılarının acımtrak tadında sessizce kusuyor kumsala..Belki de kendine…Kabul etmiş gibi görünen yüreğinin aslında kabullenemediği bir terkedilmişlik.. Bir salyangoz kabuğu kimbilir neleri saklıyordur; geçmişin yaşanmışlıklarına dair; belki yarınsız kahkahalar belki de riyânın kara yüzü..Gerçekte ise; seven ve aşkına kumdan kaleler yaratarak kendini esir etmiş bir yüreğin öyküsü…Geriye sadece kendisi kalan..Saçının telinde kendi kokusu..Uçuşan kum tanelerinde ise yaşanmışlıkları, sevdiği, aşkı… İçini acıtan, göz pınarlarına doluşan aşkı..Bir zamanlar tutkuyla sevilmiş bir yüreğe..Yüreğin adandığı bir sevdaya..Sevdanın acıttığı, yanılttığı ve pişmanlık yaralarıyla kanattığı yüreğin öyküsü…Hâlâ seven…sevmediği, unuttuğu sav’ıyla kendini kandıran yaralı yüreğin kumda ki iz düşümü..
Sevgili Rengin hanım, her zaman ki gibi; kadınsı duyguları ve bu duyguların ruhumuzda yarattığı o karmaşık hengameyi kendi çizginizle ne güzel yansıtmışsınız sözcüklere! Şiiri okurken insan kendini gerçekte kumsalda o darmadağınık ruh yapısıyla tahayyül edebiliyor ve tabii; kanayan yaralı yürekle..Bunu da en iyi kum, kumsal ve kabuğunda kendi dünyasını yaşayan salyangoz imgeleriyle ifade edebilir. Değerli katkılarınıza teşekkürlerimle birlikte; Üreten yüreğinize, kaleminize saygımla, dostça..Refika Doğan